--
5. Bölüm
Tireyen elleriyle telefonu kavradı.
Telefonuna kayıtlı tek numarayı aradı hızlıca.
Tekte açmıştı.
"Jimin?! Korkma, ben çıktım evden, geliyorum. Tamam mı? Sakin ol."
Dışarıda fırtına vardı.
Elektrikler tekrar gitmişti.
"A-ma fırtına- var."
"Arabayla geliyorum, endişelenme. Bekle tamam mı?"
"T-tamam, telefonu k-kapatma-sam, olur mu?"
"Olur tabii ki," Arabanın çalışma sesi gelmişti arkadan. "Ay bu silecekler nereden çalışıyordu, unuttum hahahah!"
Telefonu yere koyarak cenin pozisyonuna geçti. Sırtını odanın köşesine yaslamıştı. Etrafına bakmıyordu. Karanlık ürkütüyordu onu.
Telefona odaklanmıştı sadece.
"Hah, buldum, geliyorum tırtılım bekle,"
Gülmüştü. "Tırtıl?"
"Tırtıl tabii.. Sen şimdi tırtılsın, ileride-"
Karin'in telefonu hoparlörde olduğundan bildirim sesi Jimin'e de gelmişti.
Biri Karin'i arıyordu.
Karin göz ucuyla telefonuna baktı.
Jungkook arıyor...
"N-ne oldu?"
"Ah-! Yok bir şey, Jungkook arıyor da, araba sürüyorum ya, seni kapatıp onu açmam zor olur. Sonra ararım ben onu."
"P-pek-i,"
"Ay amca önüne bak ne yapıyorsun gözüm yaa!"
Kısa bir sessizliğin ardından Karin tekrar konuştu.
"Geldim geldim. Park ediyorum, bir saniye... Lops diye koyuyormuşum şimdi yolun ortasına heheh, şaka tabii ki. Ben çok iyi bir şoförüm, en iyi sen bilirsin."
Kıkırdamıştı. "Evet,"
"Ims! Çok iyiydim. Heh.. Beyefendi apartmanınıza girdim de, kapıyı açabilir misiniz acaba?"
Jimin gülümseyerek yerinden kalkmış ve telefonun ışığı eşliğinde kapıya koşmuştu.
Hevesle açtı kapıyı.
"Ben geldim!"
"H-hoşgeldin,"
"Tabii ki,"
Karin içeri girerken Jimin arkasından kapıyı kapatmıştı.
"Ay Jimin! Hiç mum falan yakmadın mı?"
"Mum?"
"Mum tabii salak, fener mener bir şey yaksaydın."
Karin telefonun ışığıyla bulduğu koltuğa ilerleyerek oturmuştu.
"Ay bir de bir şey diyeceğim, biz böyle iki salak korku filmlerindeki gibi kaldık dımdızlak,"
