Playful Fate(Fate #1)

Chapter 2

The Prankster

•••••

Nang makalabas kami sa opisina ng dean ay inilibas ang mga laman ng envelop at akmang babasahin ko na ito nang biglang nagbell. Nagkatinginan kami ni beshie at nag-unahan sa pagtakbo. Hindi ko man lang nakita ang schedule.

"Beshie, dalian mo ayokong malate!" Sigaw niya sa akin habang tumatakbo kami.

"B-binibilisan ko na nga eh!" Utal-utal kong sambit sa kanya. Paano naman kase  ang bilis niyang tumakbo at hilahila niya pa ako. Muntik pang humalik ang aking nguso sa sahig kung hindi niya ako hinawakan ng mahigpit.

Takbo lang kami ng takbo sa tahimik na pasilyo. Napapatingin pa ang ibang estudyante na nasa kanya-kanyang classroom sa amin. Ang ibang classroom na nadaanan namin ay nagsisimula na ang klase.

"M-malayo pa ba?" Hingal kong tanong kay Youcka. Konti na lang mauubusan na ako ng hangin.

"T-eka! Saang floor ba tayo?" Dagdag kong tanong ng magpatuloy lamang ito sa pagtakbo na tila walang narinig sa aking tinuran. Maya-maya pa ay nagsalita siya.

"Ay tanga!" She stop and slap her forhead like a drama queen. I stop also and catch my breath. I put my hands at my kness and start catching oxygen.

"Bakit?" I confusedly ask. Kanina lang nagmamadali siya and then she stop to slap her forehead and act like a drama queen. Kailangan ko na ba siyang dalhin sa mental?

"Nakalimutan kong tingnan kung anong floor tayo." Natatawa niyang saad habang kumakamot pa sa ulo.

May kuto ka girl!

Why people is scratching their head if they got mistake or even if they shy? Nakakatulong ba ang pagkamot sa ulo para maging confident? Nakakatulong ba ang mga alaga natin sa ulo na solusyunan ang ating problema?

Tiningnan ko siya ng masama kaya ayon nag-iwas ng tingin at binuksan na lamang ang envelope na ibinigay ng dean.

"Akala ko ba ay alam mo na? Hinihila mo pa ako at halos madapa ako tapos sasabihin mong di mo alam kung saan ang classroom natin? You're so unbelievable, muntik pa akong mawalan ng hangin dahil sa kagagawan mong gaga ka!" Pagdada ko sa kanya nang makahulma at makasagap ng hangin.

"Sorry na nga ehh!" She said while pouting her lips. I smile at her.

"Don't pout your lips beshie. You know it's my weakness." Natatawa kong saad. Bipolar ba? Well, everytime na hindi kami nagkakasundo ay ganyan ginagawa niya dahil iyon ang kahinaan ko. I always wants to see her pouting lips and I found it's cute.

"Halika na. Mamaya na tayo magchikahan."

"Alam mo na ba kung nasaan ang room natin? Baka mamaya ay hindi mo pa alam. Sasapakin na talaga kita kahit na ngumuso ka magdamag." But it's a just a lie. I can't resist her cuteness.

"Oo alam ko na. Grabe ka naman sa sapak,beshie. Nakakahurt ka." Kunyari pa naiyak ang gaga kaya ayon nagsimula na akong maglakad papalayo sa kanya.

"Wait,where are you going?" Takang tanong niya sa akin.

'Boplaks talaga ang kaibigan kong ito kahit kailan. Kitang malalate na kami tapos dada pa rin ng dada. Supalpalin ko kaya ang isang 'to!’

"Saan pa? Eh, 'di sa magiging classroom natin. Halika ka na dahil limang minuto na tayong late." Panenermon ko pa sa kanya while grabbing her arms. I caressed my head dahil hindi siya kumikilos.

"Beshie, lumagpas tayo ng building. Iyong nadaanan natin na building ay doon ang classroom natin."

Hindi na ako nagsalita at hinila na lamang siya. Nang mapatingin ako sa building ay ito na nga 'yon dahil sa napakalaking sign na 'ABM BUILDING'.