Hey superstar!

Chapter 9: run...run...run...

a/n: para equal exposure time, alternate chapters na sa love teams. Hahaha. Vote and comment para pambiling bigas. ((((:

--

Peach’s POV

Grabe naman fighting spirit ng lalaking to. Makahabol sa’kin eh… Pinagtitinginan na nga kami ng mga tao. Kasi sumisigaw pa siya habang tumatakbo! Anak naman talaga ng oo!

“PEEEEEEEEEEAAAAAAAAACCCCCCCHHHHH!!!!!!!!”

Lalala~ Wala akong naririnig. I better run, run, run… Hahaha.

--

Ewan ko lang ha. Ang bilis ko lang sigurong tumakbo talaga. Di ko na kasi siya naririnig. Di ko rin matanaw. Pero just to be safe, lumayo pa ko konti ng takbo. Ng narating ko na yung bulletin board, napahinto ako. May nakita akong poster ni oppa Tristan. And it said:

HEY SUPERSTAR!

A ONE NIGHT ONLY CONCERT STARRING SKY FEATURING BLAH… BLAH… BLAH… BLAH… BLAH… AND DAN BI.

Ahh… Concert lang pal—WHAT?!!!!!

Kinilatis ko uli yung poster. Watda. May concert si oppa Tristan two weeks from now and I’m one of the guests at hindi ako informed?! What kind of trick is this?! And hello! Sa Kirin gaganapin yung concert! As if! Mabuko pa ko ng wala sa oras nito eh!

“Sky’s concert in Kirin. Going?” rinig kong sabi ng isang babae sa kasama niya

“Hell yeah! Andyan din si Dan Bi. Two of Korea’s most famous singers. Course I’m going!”

UTANG NA LOOB! Wag na kayo pumunta! T___T

“Peeeeeeeeeeaaaaaaaaacccccchhhhhhhhh!”

Yan na naman siya! Anak naman ng tofu! Dali-dali naman akong nag-change gear. Ready! Go! Takb—

*TUGSH*

I fell flat on my face. OUCH!

My glasses slipped off. Then… SNAP! My hair bands snapped. Patay.

Tug-dug.

Tug-dug.

Di mapigilang bumilis ang tibok ng puso ko. I’m scared as hell to raise my head! Pano kapag nakita nila ko? Ano na mangyayari? Tapos na buhay ko dito. -________-

“Peach. Ayos ka lang? Nangyari sa’yo?” tanong ni Lorenz ng madatnan niya kong nakaplakda pa din sa sahig.

“Lend me your blazer.”

“Bakit?”

“JUST HAND IT OVER!”

“Okay. Di mo ko kailangang sigawan.” Iniabot na nga ni Lorenz yung blazer niya at pinagtalukbong ko yun sa ulo ko.

“Tara.” I got up, grabbed his wrists and…

*BLINK*

*BLINK*

“Oh my… si Dan Bi!!!!!!!!!!!!!!!!” biglang sigaw ng babaeng naka-eye-to-eye ko.

Sobrang bilis ng mga pangyayari. Wala pang ten minutes, napalibutan na kami ng mga estudyante. Puro bulungan at snap ng pictures ang ginawa.

“Is that her? Is that really her?”

“Nag-aaral din pala siya sa Kirin…”

“Ang ganda niya sa personal!!!!”

Lingon sa kanan. Lingon sa kaliwa. Crazy whispers and terrifying snapshots. Sheesh. The price you pay for being famous…

“Wae nomu musim ibnikka? [ Why are you so insensitve? ] Nu upsin motsara… [ I can't live without you…]”

“Ahh…” nanakit na yung ulo ko. What the eff…

“Peach?”

*BOOGSH*

“PEACH!!!!!!!!!”