Hey superstar!

Chapter 2: the superstars

Chapter 2: the superstars

a/n: sorry ang delayed ng UD (kung may naghintay man ng UD. Hehehe.). Nagtapos pa kasi ako ng pagt-type sa iba ko pang on-going. Ngayon, medyo regular na ang UDs dito. ((:

-Choi.Seo.Young

--

Annyeonghaseyo! Jeoneun Zaire Peach Sebastian. [ Hello! My name is Zaire Peach Sebastian. ] You can call me Peach. (:

I’m 17 years old. Born in the Philippines but I grew up in Korea so sorry if I cause nosebleeds. ^^v

Well, I do know how to speak Tagalog. Konti. My oppa [ older brother ] is still teaching me. When he’s not tinotopak. ((:

Life in Korea is…cute? Fun? Crazy? Nah. I don’t know. I was 14 ng na-discover ako ng isang talent agent sa studio ni appa. That time, feeling model kasi ako and that agent gave me her contact details and…that’s pretty much it. I became an idol. I go by the screen name Dan Bi which means sweet rain.

Now, my new school. Kirin Art School. It’s a franchise from Korea my parents paid for. They support me so much in my showbiz career so they wanted the best for me. Kaya Kirin is born. However, to live a life of a normal student, I have to be on disguise. Sana walang makakilala sa’kin sa thick-rimmed eyeglasses ko at ponytails.

Half-hour later, nakarating na ko sa Kirin. Deep breaths. Goodbye Dan Bi. Hello Peach.

Tristan’s POV

“Shiiiz. S-Siya yun di ba?”

“Amp! Kung alam kong magiging schoolmate natin siya, sana mas naghanda ako! Ang chaka ko!”

“Ang wafu niya! Ow my geez!”

Ano na naman iniinarte ng mga babaeng to? Nilingon ko sila.

(">//////////<) - girl 1

(>//////////<'") - girl 2

(>///////////<) - girl 3

Tch. Nakuha pa nila mag-blush?! Umiwas ako ng tingin at dumiretso ng lakad. Lagi na lang ganito sa lahat ng pupuntahan ko. Nakakainis na. Di ko naman ginustong maging sikat.

Nanggaling din ako ng Korea. Kaso di naman ganon katagal. Sumikat din ako dun. Pano, nilakad ako ni Peach sa parehong entertainment group na kasali siya. Natanggap naman ako kaya yan. Sikat ng di inaasahan.

“E-Excuse me? Ikaw si Sky di ba?”

Lumingon ako at may nakitang babaeng hiyang-hiya at pulang-pula. Ano naman sa kanya kung ako si Sky? Yeah. I’m Tristan Sept Larete pala. Screen name: Sky.

“I’m Tristan now. Eh ano naman sa’yo?”

“Welcome to Kirin.” Sabi niya ng may ngiting pang-toothpaste commercial pa.

“Welcoming committee ka ba?”

“N-No…”

“Bakit mo ko winewelcome? Tss.”

Iniwan ko na yung babae dun. I-we-welcome pa niya ko dito eh hindi pa man ako nakaka-enroll dito, alam na alam ko na to na parang likod ng kamay ko. Sayang sa oras lang siya, may hinahanap pa ko.

("_ _)

♫ Shigel bomyo soksaginun bimildul

[ The secrets whispered as I look into the clock ]

Ganjorhan nae mamsok iyagi

[ The story inside my eager heart ] ♫

Not exactly who I was looking for but…okay. Nakatayo siya sa tapat ng locker niya. Nagulat ako ng humarap siya. Di tulad ng madalas na ayos niya na nakikita ko, naka-ponytail yung buhok niya ngayon pero gaya ng lahat ng first years, naka-civilian pa siya. Nerd na nerd ang look. Nakakapanibago.

“Hindi ka dapat kumakanta. May makarinig sa’yo, bistado ka.”

“Mwo? [ What? ] Oppa! [ Older brother ]”

Yayakap sana siya sa’kin pero dinuro ko yung noo niya. Nag-pout lang siya sa’kin.

“You’re so mean to me… =3=”

“Tss. Tigil-tigilan mo na kasi kaka-Korean. Ano pang sense ng pagtuturo ko sa’yo ng tagalog kung di mo ia-apply?”

“Sorry… Gagamitin na po.”

“Good. Iwan na kita diyan. Wag ka ng kakanta ha? Mahirap na.”

Peach’s POV

I’m Dan Bi. An idol in South Korea.

I’m in Kirin. An art school.

How can I just not sing?!

“Oppa! That’s impossible!”

“Make it possible. Gusto mo ba tong nangyayari sa’kin? Susugurin sa bawat kanto ng school ng fan girls?!”

“Aniyo… [ No… ]”

“Then do as oppa says. Gaseyo! [ Bye! ]

Ang daya ng buhay. Bawal ako mag-Korean tapos siya, pwede?! Ano yun?! ==3==

■ Speak less Korean, more Tagalog

■ Don’t sing

Might as well said, stop breathing. Inayos ko yung glasses ko (a/n: Peach’s first day look on the multimedia section) at binasa yung schedule ko. Hwaiting [ Go for it; Fighting ] Peach!