Hey superstar!

Chapter 5: dating?

*kriiiiiiiiiiiiiiing*

Lunch break na!! Excited akong lumabas ng classroom kasi hinandaan ako ni umma ng japchae. Simula kasi ng bumalik ako sa Pilipinas, hindi na ko nakakakain ng kahit anong Korean food at isa yun sa pinaka-namiss ko! Lalalala~~

“Drop out nerd.” Sabi ng isang babaeng humarang sa’kin. Eto naman… Maglulunch lang ako eh. Hayaan niyo naman akong kumain.

“Ha?” Lame ng comeback ko. -____-

“Drop out. NOW.” Pagkasabi niya nun, biglang dumami yung mga kasama niya. Hala…

“Narinig mo di ba? Drop out.” – girl #2

“Di ka bagay dito. Drop out.” – girl #3

“H-Ha? Bakit ako magd-drop? Inenroll ako dito ng parents ko. Tapos natanggap ako. Di bagay ako dito.”

“Sasagot ka pa ah!”

*PAK!* *PAK!* *PAK!*

Not once. Not twice. Not thrice. Ten times! Yes! Ten times akong nasampal ng pabalik-balik! At take note: hindi lang isa ang sumampal sa’kin! Mga pito yatang babae? Ewan ko na. Hindi ko na masabi. Nagb-blur na yung paningin ko sa nangingilid kong luha… Please… Stop…

I closed my eyes and prayed that it stop. Sa Korea nasasampal din naman ako pero syempre sa mga MV o CF lang yun. Pagkatapos pa nga nun, sila pa mismo magso-sorry sa’kin. Eh dito? They won’t stop even if I begged them to. So the loser me just stood there. Accepting slap…by slap…by…oh. It stopped? I opened my eyes at nakita ko si Lorenz. Hawak niya yung wrist nung leader ng mga girls na nananampal sa’kin.

“What the hell do you think you’re doing Lorenz?” sabi nung…ah! Di ko siya kilala!

“Pinipigilan ka.”

“Don’t. That girl.” Tinuro niya ko gamit yung free hand niya “Deserves every slap she gets! Aba! Ang kapal ng mukha! Enroll-enroll pa sa Kirin, wala namang talent!”

Comedian to ah. Wala daw talent. Isampal ko dito mga awards ko ng makita niya kung sino walang talent sa’ming dalawa eh!

“Sino ka para magsalita ng ganyan? May napatunayan ka na ba sa Kirin? Sikat ka na ba? Tigil-tigilan mo nga si Peach, Krisza.”

“Wow ah! First name basis kayo? Close?”

“Closer than you think.” Binitawan niya si Krisza ba yun? Tapos lumapit at umakbay sa’kin. “We’re dating.” WHAT?!!!!!

“Anong sabi mo Lorenz?! Paki-ulit nga. Nabingi yata ako.” Sabi ni Krisza. Oo nga Lorenz. Paki-ulit. Nabibingi din yata ako.

“We’re dating. She’s my girl.” He pulled me closer to him. What the hell does he think he’s doing?!

“You’re joking… You… She… Noooo… Tell me, you’re lying, right?”

“No. I like Peach. A LOT. We’re dating.”

Krisza was shocked and immediately ran away from us. Sino bang hindi magugulat?! Ako? Siya? Dating?! HA?!

Tinanggal ko yung pagkakaakbay niya sa’kin and I glared at him. BABO! [ Fool; Stupid ]

“DATING?!”

“Para sa’yo to Peach.” He pinched my nose lightly. “Di ka nila titigilan hanggang wala kang security blanket at ako yun.”

“Di ko kailangan nun.”

“Trust me. You do.”

“Ano bang tingin mo sa sarili mo ngayon? Hero? Lorenz, I don’t need a hero. I’m okay by myself. Dating? Seriously?”

“Naku. Tsk.” He held my hand?! Omo~ Ang bilis naman nito! We just met earlier! “Tara na. Date tayo.”

IS THIS GUY FOR REAL?! DATE?!!! DI BA SECURITY BLANKET LANG? BAKIT MAY DATE NA SERYOSO?!!!

--

Dinala ako ni Lorenz sa…saan ba to? SM yata? Hahaha. Ang alam ko lang na SM eh SMTown eh! Ngayon lang ako nakapunta dito eh. Pwede naman siguro mag-sorry?

“Nasaan tayo?”

“SM Fairview.”

“Ahh…”

We walked for a couple of minutes or so. Wala lang. Window shopping. We didn’t talk. Awkward tuloy ng atmosphere. Ano naman kasi pag-uusapan namin?

“Bakit mo ko dinala dito?” I asked. Para lang may mapag-usapan.

“Lungkot ng mukha mo kanina eh. Sayang yang mukha mo kung sisimangot ka lang.” he answered. I looked away. Who does this guy thinks he is? Bringing girls he just met to malls and proclaiming to be dating them. Tss.

“You say that to every girl you bring here?”

“Di ah. Ikaw una kong sinama sa mall.”

For a minute there, muntikan na kong maniwala. How can he not bring anyone with him?! I’m pretty sure kung sino man yung gusto niya masama, sasama sa kanya. Lorenz is a pretty good-looking guy. He looks clean, decent, kind…yeah…He’s hot. I should know. I’ve been this ||  || close to Se7en oppa and that’s Seo Young eonnie’s ideal man. In a ten-point scoring, Lorenz would get…uhm…7.

“Gutom ka na ba?” bigla siyang humarap sa’kin. Aigoo~ Nagulat ako. >___<

“Nope. Tsaka if I am, may baon ako kaso nasa school.”

“Dito na lang tayo kumain. Nandito na tayo eh.”

“I never asked to be here anyway…” bulong ko. Naalala ko kasi yung japchae sa locker ko!

Tuloy lang uli kami sa kakalakad. AWKWARD. So tumingin-tingin lang ako sa mga stalls dun. Wala naman kaming pag-uusapan nito eh.

“Hindi ako nagsisinungaling ng sinabi kong gusto kita Peach. Kahit nerd ang panlabas mong itsura, sigurado akong mabait at iba ka sa mga babaeng nasa Kirin. Nawei-weirduhan ka siguro. Kakakilala pa lang natin, masyado na kong feeling close sa’yo. It’s just that… I feel protective over you… Ewan…”

Jesus! I’m hungry! Gusto ko na ng japchae! May Korean restaurant kaya dito? Sayang yung japch—

*lingon sa kanan* *o* Ang cute nung guitar! Kulay light violet! Magkano kaya yun? Gusto kong bilhin!

*lingon sa kaliwa* *o* Omo! Yung camera! I want one! Papaturo ako kay appa mag-take ng pictures! Mura lang sana yun. Kaso mukhang vintage. Mahal siguro. Camera… T^T

“…Do you know that feeling?”

Hala. May kasama pala ako! Nakakahiya! I totally forgot he was there! He asked me a question! Omo! Ano ba tinanong niya? Eottoke?! [ What do I do? ] AH!

“Huh? Ah…Oo!”