KEVIN KINNEY
Kulaklarında çınlayan annesinin sesi yüzünden başı ağrıyordu, sinirden sıktığı dişleri artık uyuşmuştu. Yoldan geçen tek tük insanlar ona bomboş gözlerle bakıyor o ise ağlamaktan şişmiş gözleriyle onlara boş boş bakarak karşılık veriyordu. Annesinin sesi kulaklarında dahada şiddetlenmiş beyninin içinde yankı yapıp diğer sesleri bastırıyordu. Kafasını iki yana sallayarak bundan kurtulmaya çalıştı. Hiçbirşeye yaramamasının yanında çektiği acı iki katına çıktı ve gözlerini rahatsız eden gözyaşları tek tek koşmaktan kızarmış yanaklarından süzülmeye başladı. Sıkıntı ile inledi. Sevilmeyen ve istenmeyen çocuk olmak zoruna gidiyordu. Esen rüzgar göz yaşlarını kurutmuştu artık ağlamak istemiyordu. "... o benim oğlum değil! " Annesinin bu cümlesi belkide bir çocuğun kalbinin kırılmasına yol açabilirdi ama o sinirlenmiş hatta aynaya yumruk atmıştı . Kanayan eline baktı, acıyı umursamıyordu. Siniri yatıştıkça annesinin ona kötü davrandığını daha iyi anlıyordu. Oysaki o küçük, aptal beyninde bir hikaye kurmuş kendinide bu hikayeye inandırmıştı düşüncelerinin arasında boğulduğunu hissetti nefes almak bile zor geliyordu ona babasından babası her seyahate gittiğinde onu sevmesede annesini aldattığı için nefret ediyordu. Öz annesini tanımadığı halde onu bırakıp gittiği için ondan nefret ediyordu. Sanki herşey onun suçuymuş gibi davranan Üvey annesinden de nefret ediyordu. Karşı kaldırımda annesinin elini tutan çocuk gibi huzurlu olmak istiyordu. Elindeki uyuşukluk hissi yavaş yavaş kaybolmaya başladı. Acıya dayanabildiği kadar kaldırımda oturmaya devam etti. Belki de ölmeliydi. Bir anda beyninde baş gösteren bu düşünceye karşı savaşacak başaka bir düşünce bulmaya çalıştı. Sonuç ... hiçbirşey. Çünkü artık yaşamak ona da zor geliyordu. Belki bir gün beni sever... diye beklemek. Sol gözünden akan yaşı elinin tersiyle sildi. Kaybedecek bir şeyi yoktu nasılsa. Ayağa kalktı. Birkaç dakika bekledi. Korkuyordu. Ölüme giderken korkmak... Biraz saçmaydı. Derin bir nefes aldı. Karşıdan gelen arabanın önüne hızla atladı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kutsanmış: Ekenios'un Laneti
Fantasy"Sen benim kızım olarak doğdun ancak artık benim kızım değilsin. Güçsüzlerin benim yanımda yeri yok. Sen bir komutan ,bir lider ,bir savaşçı olabilirsin ama..." "Ben bir savaşçı değilim , savaşım!.." Tüm telif hakları saklıdır.
