Nightmare Guilty

NG:: คืนที่ 3 ตัวตนที่เปิดเผย

Nightmare Guilty
:: คืนที่ 3 ตัวตนที่เปิดเผย
#MelMelt

รุ่งเช้า
เคลวินอาสาขับรถมาส่งฉันที่มหาวิทยาลัยเลยทีเดียว = =!! และเมื่อฉันลงจากรถก็ต้องพบกับ..
"ไง ไอริส" เสียงของอาจารย์หลุยส์ดังมาแต่ไกล แต่ประเด็นคือเขาเห็นฉันมากับเคลวิน!!
"สวัสดีครับ หลุยส์" เคลวินเอ่ยทักทายอย่างเป็นมิตร ส่วนสภาพแวดล้อมในตอนนี้น่ะเหรอ หึ.. มีแต่ผู้หญิงมองเคลวิน!!
ใช่ ฉันยอมรับว่าเขาหล่อ หล่อมากๆ เลยล่ะ และคนส่วนใหญ่ที่เรียนคณะเกี่ยวกับดนตรีนั้นไม่มีใครไม่รู้จักเขา
เคลวินดังมากในเรื่องหน้าตาและทักษะการเล่นไวโอลิน ถึงแม้ฉันจะรู้สึกว่าปากเขาออกจะ เอ่อ.. ปากจัดหน่อยๆ ไม่หน่อยล่ะ - -* เจอหน้าตานี่ทีไร ฉันแทบอยากจะเอาสว่านมาเจาะปากเขาทันที
วันนี้เขาแค่มาส่งฉัน แล้วก็กลับไป พอไปถึงคลาสเรียน คนเกือบทั้งหมดก็พุ่งเป้าความสนใจมาที่ฉัน
"นี่เธอไปรู้จักกับเคลวินตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะ" วาเลนเซีย เพื่อนสนิทที่สุดของฉันถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น
"ก็นิดหน่อยน่ะ แค่ต้องไปสัมภาษณ์วิทยานิพนธ์" ฉันตอบส่งๆ ไป ฉันไม่กล้าบอกยัยนี่เลยว่าฉันไปนอนข้างบ้านเขามา ไม่งั้นคงมีข่าวลงหน้าหนังสือพิมพ์หน้าหนึ่งว่าฉันทำเพื่อนช็อกตาย
"ดีจังเลยอ่ะแก ฉันก็อยากไปสัมภาษณ์บ้าง" วาเลนเซียพูดพลางทำหน้าเพ้อฝัน
ดีที่ไหนล่ะยัยบ้า - -* แค่คุยกะหมอนั่นไม่กี่นาที ฉันก็แทบจะอกแตกตาย

พอจบคลาสเสร็จ ฉันรีบไปหาไวโอลินมาถวายแด่เคลวิน - -* ตานี่หวังแต่ของจริงๆ
แล้วฉันก็ได้ไวโอลินมาสมใจหวัง แถมเป็นรุ่นที่หายากสุดๆ เลยด้วย
ในขณะที่ฉันกำลังจะเปิดประตูบ้านของเคลวินนั้น... ฉันก็ได้ยินเสียงกริ๊ดของผู้หญิงดังมาจากชั้นสอง
เสียงใครน่ะ?!!! สมองสั่งการให้ฉันรีบขึ้นไปทันที
จนกระทั่ง..
ปัง!!
ฉันเปิดประตูห้องของเคลวินอย่างแรง แต่สุดท้ายแล้ว...
เหมือนขาทั้งสองข้างอ่อนแรงไปชั่วขณะ เพราะภาพที่เห็นแทบทำหญิงสาวหยุดหายใจ กล่องไวโอลินที่ถูกห่ออย่างดีตกลงสู่พื้นอย่างดังด้วยความช็อก
หญิงสาวผิวซีดเซียวนอนอยู่บนเตียงอย่างไร้ลมหายใจ บนคอของหล่อนมีเลือดเปรอะเป็นจำนวนมาก แค่มองแวบแรกฉันก็รู้ทันทีว่าผู้หญิงคนนี้ตายแล้ว!!
และ... ปรากฏชายที่นั่งคร่อมหญิงสาวคนนั้น นัยน์ตาสีแดงจ้องมาที่ฉันอย่างไม่วางตา พร้อมกับเอามือมาเช็ดเลือดที่มุมปาก
เคลวิน!! นายเป็นแวมไพร์!!
"อ่า.. แอบมองแบบนี้ไม่ดีเลยนะ คุณไอริส.." เสียงเย็นๆ ของเขาพูดขึ้นมา ฉันรู้ดีว่ามันน่ากลัวมากขนาดไหน เมื่อเทียบกับดวงตาแดงก่ำของเขา!!
"อะ อย่าเข้ามานะ.." ฉันร้องเรียกทันทีที่เคลวินค่อยๆ ก้าวเท้ายาวๆ ของเขาเดินตรงมาทางฉัน สมองของฉันประมวลผลทันทีว่าต้องหนี!!
ใช่ ต้องหนี.. แต่ขาทั้งสองข้างของฉันมันไม่ขยับเลย!!
"ดีจังนะ.. เหยื่อมาเยือนถึงที่เลย" เขาพูดในขณะที่ฉันถอยหนีจนหลังไปชนกับประตู แต่เหมือนเขาจะรู้ดีว่าฉันคิดจะทำอะไร
มือหนาของเคลวินจับเข้าที่ลูกบิดประตูแล้วกดล็อค เหมือนสติสัมปชัญญะทั้งหมดของฉันพร่ามัว ทันทีที่เขาเผยเขี้ยวยาวๆ ออกมาก่อนจะฝังมันลงอย่างแรงที่คอของฉัน
อึก....!

#To Be Continued