Nightmare Guilty

NG:: คืนที่ 20 แวมไพร์ฮันเตอร์ (ตอนจบ)

Nightmare Guilty
:: คืนที่ 20 แวมไพร์ฮันเตอร์ (ตอนจบ)
#MelMelt

อุก...
เลือดสีแดงสดสาดออกมาจากตัวหญิงสาวทั้งๆ ที่ยังยืนอยู่
ทันทีที่หันไปมองคนที่ทำเรื่องแบบนั้นกับตัวเองก็ต้องผงะออกแล้วล้มลงทันที
นั่นมันเด็กที่ชนเธอเมื่อวันนั้น!!
"ฉันชื่อ 'ไพโอเนียร์' จำชื่อฉันไว้ให้ดีล่ะ เพราะฉันคือคนที่ฆ่าแกยังไงล่ะ!!" ในขณะที่นัยน์ตาคู่สวยนั่นจ้องมาเธอ พร้อมกับหยิบมีดขึ้นมาชูขึ้นเหนือหัวเธอ เสื้อที่ผู้หญิงคนนั้นใส่ มีสัญลักษณ์เขียนว่า Vampire Hunter
'นี่มันนักล่าแวมไพร์!!'
"ตายซะเถอะ!!!"
เพล้ง!!
เสียงโลหะสีเงินกระทบกับมีด ก่อนที่มีดเล่มนั้นจะร่วงลงไปอีกฝั่งหนึ่ง
"ทำบ้าอะไรของแก" เสียงนั่นกลับไม่ใช่เสียงของผู้หญิง แต่เป็นเสียงของผู้ชายที่อยู่ข้างหลังเธอ
ไอริสรีบหันกลับไปมองคนที่มาช่วยเธอไว้ 'เคลวิน'
"ชิ" แวมไพร์ฮันเตอร์พูดพร้อมกับกระโดดถอยกลับมาตั้งหลัก "รอไว้โอกาสหน้าเหอะแก" พร้อมกับกระโจนหายเข้าไปในความมืด
"คิไรส์ ฝากด้วยนะ" ชายหนุ่มปรายตาไปมองน้องชาย ขณะที่กำลังอุ้มไอริส
"หึ..." คิไรส์เข้นเสียงออกมาเบาๆ ริมฝีปากของเขาค่อยๆ คลี่ยิ้มออก
ทว่า.. มันเป็นรอยยิ้มที่แฟนคลับโลกสวยจะไม่มีวันได้เห็นอย่างแน่นอน
'หมอนี่ยิ้มได้น่ากลัวชะมัด..'
"ได้สิครับ" ร่างของคิไรส์หายไปในความมืด
'เวลาที่หมาป่าตามขย้ำเหยื่อได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว'

เคลวินรีบอุ้มไอริสที่หมดสติขึ้นมายังห้องนอนของตน ท่ามกลางหยดเลือดนับไม่ถ้วนที่ไหลออกจากร่างบาง
เขาจงใจถอดเสื้อผ้าของหญิงสาวออกจนหมด เพื่อดูว่า เป็นแผลที่จุดใดบ้าง
ทว่าแผลนั่น กลับมีแค่จุดเดียวตรงกลางอก
แถมยังเป็นแผลฉกรรจ์อีกด้วย
ถ้าเป็นแผลขนาดนี้ ภายในคืนนี้หญิงสาวมนุษย์ที่อยู่ตรงหน้าจะต้องตายแน่ๆ
"ทำยังไงดีล่ะ" นั่นเป็นเสียงของวินเซนต์ที่เดินเข้ามาในห้อง "โทษทีนะ วันนี้กลับดึก เลยไม่ทันได้ช่วย"
"มียาแก้ไหม" เคลวินหันไปถาม
"ยาแก้แทบไม่ได้ผลเลยนะ" สายตานั่นดูหลุบต่ำเมื่อต้องพูดถ้อยคำต่อไป "รีบทำให้เธอเป็นแวมไพร์ น่าจะเป็นวิธีที่ดีที่สุด"
"งั้นเหรอ.." หัวสมองของเขากำลังชั่งน้ำหนักในสิ่งที่ถูกต้อง
มันไม่มีทางเลือกแล้ว ร่างของไอริสเริ่มซีดจางมากขึ้นเรื่อยๆ
ชายหนุ่มรีบแยกเขี้ยวออกมา เขาฝังมันลงกลางอก พร้อมกับปล่อยสารบางอย่างเข้าสู่ร่างกาย
"อึก..." หญิงสาวร้องออกมาเบาๆ ความเจ็บปวดที่ไม่เคยเจอมาก่อนสาดเข้ามาในร่างกายอย่างแรงราวกับจะให้ร่างของเธอแหลกละเอียดกลายเป็นเถ้าธุลี เล็บของเธอเผลอจิกเข้าที่เตียงอย่างไม่ทันรู้ตัว
แต่ความเจ็บปวดนี้ จะคงอยู่เพียงพักเท่านั้น..
หญิงสาวลืมตาขึ้น ดวงตาสีอเมทิสต์นั้นเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นสีแดงสด
'คอแห้งจัง...'

#To Be Continued
*เหลือบทส่งท้ายค่ะ