Nightmare Guilty

NG:: คืนที่ 7 โซ่ตรวน (18+)

Nightmare Guilty
:: คืนที่ 7 โซ่ตรวน (18+)
#MelMelt

"อึก.... เจ็บ... หยุดนะ..!!" เสียงใสเอ่ยพร้อมกับหยาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม
ชายหนุ่มชะงักอย่างตกใจทันทีที่เห็นหยาดน้ำตาใสๆ ไหลอาบแก้มของหญิงสาวที่อยู่ใต้ร่าง
แต่จะให้ทำยังไง...? ผู้หญิงคนนี้น่ากินจนเขาไม่อยากจะถอนตัว
ไม่สิ.. ถอนตัวไม่ได้เลยต่างหาก ยิ่งได้กลิ่นตัวหอมๆ และรสเลือดแสนหวานที่ลิ้มลองกี่ทีก็ไม่เบื่อ
ร่างสูงขยับสะโพกช้าๆ พร้อมกับจูบลงที่เปลือกตาหญิงสาวเบาๆ เพื่อคลายความเจ็บปวดของหญิงสาวทั้งหมด
เลือดสดๆ ไหลออกมาตรงหว่างขาเป็นหลักฐานที่ยืนยันได้ชัดเจนที่สุดแล้ว
เธอไม่ได้ถูกใครจับจองมาก่อนเลยสักนิด..
ฉับพลันสมองของชายหนุ่มก็นึกย้อนกลับไปยังอดีตที่เขาบังเอิญไปเจอเธอ
ใช่.. ตอนนั้นเธอทำงานในผับ มีหน้าที่เป็นบาร์เทนเดอร์ แต่ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ทำไมเขาต้องตกหลุมรักเธอตั้งแต่แรกเจอด้วย ยิ่งได้รู้ว่าอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกับหลุยส์ที่เป็นอาจารย์ประจำคณะด้วย เขายิ่งอยากได้เธอมาครอบครองใหญ่
ยิ่งได้รู้จัก ก็ยิ่งไม่อยากให้ใครครอบครอง
ไม่อยาก..... ให้ใครทั้งนั้น
"เคลวิน... หยุดเถอะ.." เสียงของไอริสแหบแห้งด้วยความเจ็บปวด ปลุกเขาให้ตื่นจากภวังค์
"ขะ ขอโทษ.." ถึงเสียงนั้นแผ่วเบาลงจนเหมือนจะไม่ได้ยิน "แต่ฉันหยุดไม่ได้แล้ว" แม้การกระทำนั่นจะเหมือนเห็นแก่ตัวที่ต้องเห็นร่างบางตรงหน้าเจ็บปวดเจียนตายราวกับว่าร่างกำลังจะแหลกสลายก็ตามที
ชายหนุ่มเริ่มขยับเร็วขึ้นเรื่อยๆ จนหญิงสาวรู้สึกหายเจ็บ แต่กลับมีความรู้สึกบางอย่างเข้ามาแทนที่
"อ๊า.. อ้าาา..." เสียงครางหวานอย่างมีความสุขเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากอวบอิ่มทันทีที่ร่างสูงตรงหน้าเริ่มขยับเร็วๆ และรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ
เธอทำอะไรไม่ถูกจริงๆ นี่เป็นครั้งแรกของเธอ จะเรียกว่าข่มขืนดีมั้ย ..?
ไม่สิ.. ถึงจะบอกว่าข่มขืน แต่ร่างกายของเธอก็จำนนต่อความรู้สึกหวาบหวามอยู่ดี
เคลวินเร่งเร้าจังหวะให้เร็วมากขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับจูบสอดลิ้นเข้าไปควานหาความหวานอย่างไม่รู้จักพอในปากของหญิงสาว
"อื้อ... อ๊ะ.." ร่างบางกระตุกอย่างสั่นระริกทันทีที่รู้สึกถึงของเหลวบางอย่างไหลเข้ามาในร่างกาย
"นะ นาย...!!" ถึงจะตะโกนอย่างตกใจมากแค่ไหน แต่ร่างกายก็กลับไม่ขัดขืนเลยสักนิด
ของเหลวสีขาวขุ่นที่ไหลเข้ามาภายในร่างกายนั่น เป็นสัญญาณเตือนว่า..
'เธอได้ตกเป็นของเขาเรียบร้อยแล้ว'
เปลือกตาบางค่อยๆ ปิดลงอย่างเหนื่อยล้าท่ามกลางความสับสนภายในจิตใจ

วันรุ่งขึ้น
เธอพยายามลืมเรื่องราวทุกอย่างขณะอยู่ในรถของเคลวินที่กำลังขับไปส่งเธอที่มหาวิทยาลัย
"เฮ้ มากับเคลวินอีกแล้วนะ" วาเลนเซียเดินเข้ามาด้วยแววตายิ้มแย้ม
"นั่นเป็นคำทักทายของเธอสินะ =*=.."
"ฮะๆ.. แซวเล่นเฉยๆ ว่าแต่หายไปไหนมาตั้งหลายวัน"
"สองวันเองนะ" ฉันพูด
หลังจากที่เข้าไปในคลาสเรียน ฉันก็รู้สึกไม่ค่อยดีกับตัวเองนัก
'ถึงจะกินยาคุมไปแล้วก็เถอะ'
แต่ว่าจะให้ใครรู้เรื่องนี้ไม่ได้อยู่ดี แม้แต่วาเลนเซียที่เป็นเพื่อนสนิทก็ตาม
ไอริสคิดในใจอย่างเหนื่อยล้า ท่ามกลางความสับสนและว้าวุ่นใจ

#To Be Continued