Με την πρώτη ματιά

14:Παραλία

"Παραλία?"

"Παραλία, δεν το περίμενες?"

"Καθόλου"

Αφού βγήκαμε από το αμάξι, έβγαλα τα παπούτσια μου - τα οποία είχα βάλει πριν βγω -  για να είμαι ποιο άνετα, στην αρχή περπατούσαμε στην άμμο αμίλητοι, παρατήρησα με την άκρη του ματιού μου πως κοιτούσε το χέρι μου, ας τον   βοηθήσω λίγο, κούνησα απότομα το χέρι μου και με μια κίνηση το έπιασε τον κοίταξα και μου χαμογέλασε, ξαφνικά γύρισε και με κοίταξε.

"Κάθισε" μου είπε και έστρωσε κάτω μία πετσέτα θαλάσσης, καθίσαμε και αρχίσαμε να συζητάμε. Κάποια στιγμή κρύωσα, ο Αλέξης πρέπει να το κατάλαβε γιάτι σηκώθηκε και με κοίταξε.

"Λυπόν στο πορπαγκάζ του αυτοκινήτου έχω μια κουβέρτα, πάνε πάρτην." είπε και σηκώθηκε ψάχνοντας κάτι στο έδαφος.

Σηκώθηκα και κατευθήνθηκα προς το αμάξι, μέχρι να γυρίσω είχε ανάψει ήδη φωτιά, προφανώς πριν έψαχνε για ξήλα.

Βολεύτηκα ξανά στην πετσέτα μέχρι να έρθει ο Αλέξης αλλά την κουβέρτα την είχα στα χέρια μου. Ξαφνικά άρχισα να ζεσταίνομαι πολύ και δεν είναι από την φωτιά, αγχώθηκα και με έπιασε ταχυπαλμία. Όχι ότι έχω κάποιο πρόβλημα, φυσικά και όχι, απλά εδώ και τόση ώρα κοιταζόμαστε αρκετά έντονα. Με έχει καρφώσει και ένα αχνό χαμόγελο είναι σχηματισμένο σε αυτά τα ζουμερά, σαρκώδη, υπέρο...Εε Στέλλα! Ξύπνα!

Κούνισα το κεφάλι μου για να βγω από τις σκέψεις μου και επικεντρώθηκα στην θάλασσα. Σχετικά ήρεμη για Οκτώμβριο μήνα αλλά ok.

Ήρθε και έκατσε δίπλα μου, αλλά δεν ανταλάξαμε κάποια κουβέντα, παρα μόνο κοιτούσαμε την θάλασσα που βρισκόταν μερικά μέτρα μακριά μας.

"Γιατί θύμωσες σήμερα;"

"Πότε?" Ρώτησα κοιτόντας τον σαν μικρό παιδί που δεν παραδέχεται την αταξία του.

"Μην κάνεις πως δεν ξέρεις!" Είπε όλο ειρωνεία.

"Δεν θύμωσα!"

"Λίγο"

"Καθόλου...Λίγο...ε καλά πολύ!" παραδόθηκα αφίνωντας έναν αναστεναγμό.

"Ο λόγος;"

"Πολλά δεν ρωτάς?" Είπα γυρίζοντας να τον κοιτάξω αλλά δεν μπορώ να τού κρυφτώ όταν τον κοιτάω γιατί...ΕΛΕΟΣ! ΞΎΠΝΑ!

"Εεεε καλά! Θύμωσα που άργισες και ο λόγος ήταν η Σταυρούλα, ενώ εγώ καθόμουν και περίμενα σαν τον μαλάκα νομίζοντας ότι σας μιλάει ο προπονητήσας ενώ χαμουρευόσουν με την άλλη! Ευχαριστήθηκες;;" Είπα φωνάζοντας, αλλά όταν κατάλαβα ότι όλα αυτά τα άκουσε κάληψα το πρόσωπο μου με τις παλάμες μου και το ακούμπισα στα γόνατα μου. Ρεζίλι! Θα νομίζει ότι είμαι καμία μανιακή θαυμάστρια...!