Με την πρώτη ματιά

17: Playstation

"Άντε ρε Στέλλα, παμε!" Φώναξε η Χριστίνα ενώ στεκόταν στην πόρτα του σπιτιού περιμένοντας εμένα, που όπως πάντα αργώ λίγο παραπάνω. Λίγο...!

"Τώρα τώρα!" Φώναξα  τρέχοντας και πήγα κοντά της.

"Μια φορά να μην αργούσες..." γκρίνιαξε

"Θα αργούσες εσύ! Άντε πάμε!" Απάντησα και αφού βγήκαμε από το σπίτι και κλειδώσαμε ξεκινήσαμε για την αγορά. Θα ψάχναμε για δουλειά. Όχι κάτι πολυτελές, σε κανένα μαγαζί και πολύ μας είναι! Έχουμε και μια σχολή.

~·~·~·~·~·~·

Μετά από σχεδόν μία ώρα ψαξίματος και περπατήματος περάσαμε μπροστά από ένα μαγαζί ένδυσης με μία ταμπέλα ότι ψάχνετε μία κοπέλα για υπάλληλος.

"Γεια σας" είπαμε με μία φωνή όταν μπήκαμε μέσα.

"Γεια σας" είπε μία γυναίκα γύρο στα 30 πίσω από το ταμείο.

"Ενδιαφερόμαστε για την ταμπέλα που ψάχνετε άτομο για δουλειά στο μαγαζί" είπε η Χριστίνα.

"Ωραία. Καθίστε να συζητήσουμε." είπε εύκαιρα και μας έδειξε δύο σκαμπό.

Μισή ώρα μετά.

Βγήκαμε από το μαγαζί. Την δουλειά την είχαμε κλείσει και οι δύο,τρεις ημέρες η μία τρεις ημέρες η άλλη και την Κυριακή δεν δουλεύουμε.

"Τι θα κάνεις το απόγευμα;" ρώτησα την Χριστίνα.

"Ε λογικά θα βγω με τον Γιώργο. Αλλά πρώτα πάμε να κάνουμε την έρευνα για τις εργασίες μας." Είπε και πήραμε τον δρόμο του γυρισμού.

Μόλις μπήκαμε σπίτι άκουσα το κινητό μου να χτυπάει αλλά όχι μέσα από την τσάντα. Ω τέλεια! Το είχα ξεχάσει εδώ. Έτρεξα σαν την παλαβή μέσα στο δωμάτιο για να προλάβω να το σηκώσω.

"Ναι" είπα με μια ανάσα όταν το σήκωσα χωρίς να δω ποιος είναι.

"Γεια σου μωρό μου." Ιιιιιιι ήταν ο Αλέξης, και με είπε μωρό του!!!

"Γ- γειαααα" είπα νευρικάάά. Γιατί δεν μιλάω σωστά;

"Τι έγινε σήμερα; Βρήκατε δουλειά;" ρώτησα χαλάρα.

"Εμμ...ναι βρήκαμε. Αλλά δεν θυμάμαι να σ' είχα πει κάτι."

"Μου το είπε ο Γιώργος που τού το είπε η Χριστίνα." Δηλαδή μίλησαν για εμένα; Συζήτησαν για εμάς; Φυσικά και συζήτησαν! Κοπέλα του είμαι! Μα δεν ακούγεται τέλειο; Κοπέλα του;!

"Α οκ"

"Λυπόν, και τι δουλειά είναι;" ρώτησε εύθημα.