•Florida• °dnf°

kanlı burun

+George POV+
Dream Clay'mi?!? hayır... Hayır... HAYIR.

-Yalan söylüyorsun...

-George şu anda inkar içindesin.

-Gerçek değil eminimki aptalca bir şaka yapıyorsun.

-Bak buna tek üzülen kişi sen değilsin Darryl'da- bir dakika Darryl nerede?

-Uhh odaları kontrol edelim.

Hepimiz Darryl'ın odasına doğru ilerledik.

*tak tak tak*

Cevap yoktu ama içerden ağlama sesleri geliyordu kapının kolunu indirdim açılmadı.

-Kapı kilitli...

-Darryl kapıyı açarmısın?

-Ben iyiyim muffinheadler siz konuşmaya devam edin.

Sesindeki o buruk ton parçalanmış kalbimi daha çok parçaladı.

-D-Darryl lütfen kapıyı aç.

-Beni önemsemeyin lütfen ayrılın odamın önünden!

-Bizi endişelendiriyorsun!

Cevap yoktu Darryl gerçekten üzgündü.

-Ben hava almaya çıkacağım gerçekten bunalıyorum.

Ortamı olabildiğince hızlı terkettim sokaklarda rasgele yerlere yürümeye başladım heryer sessizdi sadece birkaç ağustos böceği ses çıkarıyordu.

Kapalı dükkan rafları ay ışığı altındaki görünümü ile gözlerimi büyülerken aklım hala olanları kaldırmaya çalışıyordu.

Nasıl farkedemedim? Nasıl böyle bir hata yaptım? Neden? Gibi tonlarca soru beynimi kurcalıyordu.

Bir parkın önünde durdum salıncağın birisine oturdum ve düşünmeye devam ettim sonra istemsizce ağlamaya başladım.

"Bize ne olacak?"

Hayatımın aşkını bulduğum anda onun hakkında böyle birşey öğrenmem gerçekten bir trajedi idi.

Tuzaktan bahsetti o beni sevmiyormuydu yani? Yarın gelip beni öpünce gerçek olmayacakmı?

O beni sevmiyor... o beni hiç sevmedi...

Gözyaşlarım arttı kendimi durduramıyordum hıçkırıklara boğuluyordum gerçeklerin arasında.

Üzülüyordum çok fazla kalbim kırılmıştı bu düşünceler bütün vücudum titretiyor ve bu beni daha çok yaralıyordu.

Uzaktan duyulması zor bir ses geldi ve ses daha yakınlaşıyordu sanki biri bu sokaktan geçiyordu.