Okuduğunuz saati yazın. (17.02)
---
Heyecan... Şuan ki ruh hâlimi en iyi anlatan kelime. Heyecan. Saat ona çeyrek vardı. Duştan çıkmış, ıslak saçlarımla odanın içinde volta atıyordum. Elimde ki telefona iki de bir bakıp bakıp duruyordum. Bir anda durdum ve düşünmeye başladım. Cidden sadece "ekranda" tanıştığım insanlarla birazdan telefonla konuşacaktım. Yüz yüze değil ama seslerimizi duyacaktık. Çok heyecanlı ve çok düşünceliydim. Biraz da tedirgin. Bu üç duygunun karışımına bir isim veriliyorsa cidden çok merak ediyorum. Bir anda Male'den mesaj geldi.
M:Kuzu müsaitsen arıyorum.
K:Tabii tabii ara müsaitim.
Derin bir nefes aldım ve gelen aramayı gördüm. Derin bir nefes alıp boğazımı temizledim. Daha sonra aramayı cevapladım. Sessiz kalmak ilk planımdı. Daha sonra galiba Valen'in sesi geldi.
"Male,Karol... Ordasınız dimi?"dedi.
"Burdayım ben kanka saçımı tarıyorum." dedi Malena. Seslerini ilk defa duyduğum için şok içinde kalakalmıştım.
"Karol, sen nerdesin?" dedi Male. Seslerini kaydedip saklamak istiyordum. Çok güzeldi sesleri.
"Burdayım ben" dedim titreyen sesimle.
"Ay sesini ilk defa duyunca mutlu oldum! Sesin çok güzel!" dedi Valen. Peşine de Male konuşmaya başladı.
"Cidden sesin çok tatlı. Konuşsana kız!"
"Ay kızlar cidden ilk defa duydum seslerinizi. Bunları kaydedip saklayacağım!" dedim gülerek.
"Evet. Biz sürekli konuşuyoruz. Artık daha çok konuşacağız." dedi Male. Yüzümde istemsizce bir sırıtma oluştu.
Daha sonra iki saat boyunca bir sürü şey konuştuk. Valen'in Michael'a olan aşkı, benim dertlerim, Male'nin Gaston'a olan aşkı... Saat tam 12 olduğunda başıma ağrı girdi. Kızların da artık uykuları gelmişti.
"Kızlar artık kapatalım. Yarın hastaneye birkaç tahlil yapmaya gideceğiz. Sizin de okulunuz var. Uyuyalım artık."
"Karol haklı. O zaman iyi geceler kuzular!" dedi Male.
"İyi geceler,Karol bize haber vermeyi unutma canım" dedi Valen.
"Haber veririm, iyi geceler!" dedim ve telefonu kapattım.
Cidden şuan çok mutluydum. Yeni arkadaşlar edinmiştim. Onlarla konuşmuş, dertlerime derman olmuşlardı. Aynı şekilde bende onların derdine derman olmuştum. Bir gün çok istiyordum; onları görmek ve onlara sarılmak. Daha sonra yatağa girdim ve saat 9'a alarm kurdum. Uykuya dalarken tek düşündüğüm yarın çıkacak testin sonuçlarının ne olacağıydı.
---
Gözlerim yeni güne uyanmanın mutluluğuyla; aynı zamanda hastaneye gitmenin gerginliğiyle açıldı. Hemen yüzümü yıkayıp pijamalarla aşağı indim. Annemler hazırlanmış, kahvaltı ediyorlardı.
"Günaydın kızım" dedi annem güler yüzüyle.
"Günaydın anne"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
𝗩𝗮𝗿 𝗢𝗹𝗺𝗮𝘆𝗮𝗻 𝗛𝗮𝘆𝗮𝘁𝗹𝗮𝗿
Short StoryYoktun ama var gibiydin, Ben aşık oldum ya da deli, Yerin benim kalbimdeydi. Küçük bir boşluk gibiydi. Ne umutlar sığardı o boşluğa, Ya da küçük bir muhabbet kuşu... Herşey bir doğum gününde başlamıştı. Çok da güzel bir gündü oysaki! Hayali birkaç '...