TELAFİSİZ YILLAR •ABLALARIM•

•2•

Selam okurkuşlar

Hayalet okuyucu olmayın

Medya: Batın

~BATIN

Yurt müdürünün odasının önüne gelince derin bir nefes alıp kapıyı çaldım, acaba bu sefer ailem hakkında ne söyleyecekti.

"Gel" sesini duyunca kapıyı açarak içeri girdim. Hemen karşımda yurt müdürü onun önündeki koltuklara ise sürekli yetimhanedeki çocukları ziyarete gelen Berzan Noyan ve eşi Beyza Noyan oturuyordu.

Onlara kafamla selam vererek yurt müdürüne dönüp "beni çağırmışsınız" dedim Fırat Bey beni kafasıyla onaylayıp eliyle önündeki koltukları göstererek "geç otur Batın" diyince garipsesemde gösterdiği yere oturdum

Kimse konuşmadan birbirine bakıyordu sessizlikten sıkılınca "beni niye çağırmıştınız?" Diye sordum gergince gülümseyerek "Berzan Bey ve Beyza Hanım seninle konuşmak istediler yani bir gününü onlarla geçirmeni istediler sen nedersin?" Diye sorunca kaşlarımı çatarak onlara bir bakış atıp "Neden?" Diye sordum

Umarım beni evlatlık alma gibi düşünceleri yoktur ki bildiğim üzere çocukları vardı. Söze Beyza Hanım atlayarak "Sadece Yetimhaneden uzak bir gün geçirmeni istedik" diyince onlara kuşkuyla bakmaya başladım.

"Yani tek senin değil Yetimhanede kalan tüm çocuklar için geçerli bu" diyerek durumu toparlamaya çalıştı, Beyza Hanım bana umutla bakarken onu üzeceğim için şimdiden kendime bir posta küfür etmeye başlamıştım bile

"Üzgünüm teklifinizi red edeceğim, oda arkadaşlarımı yalnız bırakamam" diyince Beyza Hanımın yüzündeki hayal kırıklığı için tekrardan bir posta küfür ettim

"Eee o zaman onlarda gelsin hem sen onları yalnız bırakmazsın hemde diğerleride Yetimhaneden uzakta bir gün geçirirler" diyen Berzan beyle Beyza Hanımın yüzündeki umut dolu ifade tekrar yerini almıştı, nedense bu kadını kırmak istemiyordum

"Eğer onlarda kabul ederse neden olmasın" dedim Beyza Hanım gülümseyerek gözlerime bakınca hemen gözlerimi kaçırdım, ah! Lanet olasıca fobim...
.
.
.
.

Şuan bir kafede oturmuş birbirimize bakıp duruyorduk. Bunun için mi geldik biz. Berzan bey boğazını temizleyerek bakışları üzerine topladı

"Evet gençler ne yapmak istersiniz?" Diyince birbirimize baktık, Emre hepimize son defa bakarak Berzan beye dönerek

"Siz karar verin bizim bildiğimiz pek yer yok" dedi. Aslında haklıydı yetimhaneden okul dışında hiç çıkmazdık, yurtta yapılan gezileri saymazsak tabii

Beyza hanım ve Berzan bey bir süre bakıştıktan sonra Beyza Hanım gözlerindeki parıltıyla "o zaman önce lunaparka gidelim sonra bowling'e ve alış-verişe gideriz son olarakta güzel bir yemek yiyip günümüzü sonlandırırız" dedi sona doğru yüzü düşüp sesi kısılarak

Biz tekrardan bakışıp karar kıldıktan sonra " Peki öyle yapalım" diyerek kabul ettiğimizi dile getirmiştim. Beyza hanımın yüzü tekrar aydınlandığında benimde yüzümde ufak bir tebessüm oluşmuştu

Berzan beyin hesabı istemesi üzerine ayaklanarak kafeden ayrıldık, kendilerine ait araca binerek gideceğimiz yere kadar sessiz bir şekilde müzik dinlemeye başladım

Arada bir Beyza hanımla göz göze geliyorduk ama ben fobimden dolayı hemen gözlerimi kaçırıyordum.

Aracın durmasıyla kulaklığımı çıkararak diğerlerinin ardından bende indim Berke büyülenmiş gibi lunaparka bakarken bizimde ondan eksik kalan yanımız yoktu