.
Alarmın sesiyle gözlerimi açtım,sabahın beşiydi daha karga bokunu yememişte diyebiliriz.
Masada annemin hazırladığı şeyleri yemeye başladım sabah ben dahi uyanmadan uyanır kuran okurdu. Babam öldüğünden beri her gün bu olurdu,alışmıştım.
Kapının önüne geldiğimde annemle vedalaşırken karşı dairenin kapısı açıldı. Kenan arkasındaysa karısı ve kızı vardı onun yüzünü gördüğümde heyecanlanan kalbim buruklaştı.
Kızının yanağından öperken karısınınsa alnından öptü. Sonrasında tekrar kızına bakıp yanaklarını çekiştirdi.
-Bir şey lazım olursa ararsın.
Sesi o kadar huzurluydu ki o kadar güzeldi ki dayanamıyordum kıskanıyordum bana demesini istiyordum beni umut etmesini,beni sormasını,beni aramasını istiyordum belki bencildim iğrençtim ama umrumda değildi onun benim olmasını istiyordum.
Evinin bahçesinden çıkıp kafasını karısının bulunduğu tarafa çevirdi,kapıyı kapatmasını bekliyordu.Kapı kapanması sonrası kafasını kaldırıp güzel gözlerini etrafta gezdirdi ve benimkilerle buluştu, güzel gamzesini yüzüne vurarak bizim tarafa doğru yöneldi.
-Ali,nasılsın
-İyi Kenan abi sen nasılsın? abi...
-Bende iyiyim sağ ol gel karşılıklı bir çay içelim benden.
-Abi,hayır demezdim ama işe doğru gidiyorum.
Kaşları kavislendi.
-Nerde çalışıyorsun?
-Fabrikada abi.
-Neyle gidiyorsun işe?
-Minibüs
-O zaman bugün bir değişiklik olucak gel bakalım aslanım ben bırakayım seni.
-Abi hiç gerek yok zahmet olmasın sana
-Sen bana zahmet olmazsın merak etme hadi hadi yürü.
Arkasına bakmadan ilerlemeye devam etti, arkasından koşar adım yürüdüm. Kavisli kalçaları sallana sallana yürüyordu röntgencide olmuştum.
Arabaya binince yanında olmak beni heyecanlandırdı
-Ali sen ne mezunuydun?
-Edebiyat Kenan Abi.
-Fabrika ne alaka o zaman oğlum?
-İş bulamadım abi başka yerde, ücretli öğretmenlik maaşı bizim valideyle bana yetmezdi bir akraba yardımıyla girdim zaten daha askere gitmeyince almıyor kimse.
Sırıttı,gamzeleri belirginleşti. Gamze çukurlarından öpmek istiyordum hem de her şeyden çok.
-Tabii sen daha genç delikanlısın ben askerliği yapalı belki 10 yıl geçmiştir .
-11 yıl.
-
Efendim?
Yaptığım gafın yeni farkına varmıştım.
-Yani 11 yıl falan olmuştur abi sen askere gittiğinde ben bacağımı kırmıştım ordan hatırlıyorum.
İnanmış gibiydi, tekrar sırıttı.
-Hatırladım bak çok ağlamışsın beni uğurlamaya gelemeyince annen en sonunda gelip Kenan oğlum gel bir şu çocuğa görün, demişti. Bir geldim evinize yanakların kıpkırmızı olmuş ağlıyordun.
-E abi ne yapayım seviyormuşuz demek ki.
-Şimdi de seviyor musun?
Bakışımı o tarafa yönlendirip kara gözlerin sahibine baktım.
-Evet. ABİ.
-Hiç belli etmiyorsun ama.
-Anlamadım?
Cevap vermedi. Yol boyunca tek bir kelime daha etmedik.
Fabrikaya vardığımızda teşekkür edip arabadan indim.
.
.
.
KENAN ABİ.
