Ο εφευρέτης

5.

Έλαβε το πρώτο του τηλεφώνημα μισό μήνα αργότερα καθώς έβγαζε βόλτα την Cookie.

Είχε ξεχάσει ήδη την ύπαρξη του μα μόλις άκουσε την βαριά, βραχνή φωνή του κατάλαβε αμέσως. Της ζήτησε να βγούνε, και εκείνη συμφώνησε διστακτικά γιατί δεν ήταν καμιά χαζή, ήξερε  πολύ καλά πως ο άντρας αυτός εξέπεμπε κάτι το επικίνδυνο μα δεν μπόρεσε να κρύψει πως από την πρώτη στιγμή είχε επηρροή πάνω της.

Της είπε να ντυθεί απλά καθημερινά και μάλιστα της είπε πως θα περάσει από το σπίτι της κατά τις 11 το βράδυ να την πάρει.

Ήξερε πως πήγαινε να κάνει βλακεία. Δεν ήταν στο αίμα της να δρα ανεύθυνα και απερίσκεπτα αλλά η περιέργεια σκότωσε την γάτα δεν λένε;

Φόρεσε μία μαύρη φόρμα και μια γαλάζια κοντή μπλούζα, πήρε και μία μαύρη ζακέτα για κάθε πιθανότητα. Βάφτηκε ελαφρά ως συνήθως, λίγη μάσκαρα και ένα λιπ γκλος. Τα μαλλιά της τα άφησε, από τις λίγες φορές, στην φυσική τους μπούκλα.

Άσε με να σου μιλήσω για τα μαλλιά της. Το φυσικό της ήταν καστανό με λίγες ξανθές τούφες μα τελευταία είχε αποφασίσει πρώτη φορά να τα βάψει. Τα έβαψε κόκκινα λοιπόν γιατί αν κάνει κάτι στην ζωή της θέλει να το κάνει στο έπακρο. Οπότε σαν κόκκινος καταρράκτης ή καλύτερα κόκκινη λάβα έκαιγε την πλάτη της μέχρι την μέση της. Το φυσικό της μαλλί ποτέ δεν της άρεσε σε σχήμα, από μικρή κοπέλα τα ίσιωνε καθημερινά, τα θεωρούσε υπερβολικά όταν σγούραιναν και απλά και καθημερινά όταν τα ίσιωνε.

Μισή ώρα αργότερα το κουδούνι χτύπησε, τότε αναρωτήθηκε και μόνο. Πώς ξέρει το σπίτι μου; Ένα τρέμουλο την διαπέρασε αλλά παρόλα αυτά πήγε να ανοίξει.

<<Γεια σου παπαρούνα>>

Λόβ γιαα<33