Uyumsuz

9. BÖLÜM

Bende Gece'ye bakıp harekete geçmek için hazırlanıyordum ki kafamı yana çevirmemle kafama sert bir darbe yemem bir oldu. Hem Simay hem Ecrin başımdaydı, en azından birinin benimle birinin de Gece ile ilgilenmesi gerekiyordu. Hep böyle olmaz mıydı?

Pekala, şuan düşünmem gereken şey bu değildi. Gece'ye baktığımda iki kız onu tutuyordu, kızların suratı ifadesizdi. Herhalde bu tür olaylara alışkın olmalılardı, Gece'nin dediği gibi. Gece iki kızın kollarını üzerinden çekmeye çalışıyordu; bu sırada bende dayak yemeye devam ediyordum. Ecrin kollarımı tuttu ve Simay saçlarımı eline dolayıp beni çekiştiriyordu.

Her zaman çelimsiz bir kız olmaktan nefret etmiştim. Bana birisi karıştığında soranlara kavga çıkmasını istemediğim için cevap vermediğimi söylüyordum fakat gerçek şuydu ki karşılık verirsem dayak yerdim.

Birden bire sınıfın kapısı açıldı. Gece'nin başında dikilen kızlar bir anda geri çekilmişti. Kapıya kimin geldiğini görmek için döndüm.

Ayaz bize doğru ilerliyordu.

Simay irkilerekten beni bıraktı.

"Yeter artık okulda ki herkese bunları yapmak zorunda mısınız siz?"

Ses tonu tıpkı duruşu gibi sert çıkmıştı.

Kendime geldiğimde Ayaz yanımdaydı ve saç diplerim fena halde ağrıyordu. Gece derse girmişti, aslında girmeyecekti fakat onun amacı farklıydı. Ayaz ile benim baş başa kalmamı istemişti.

"Simay'a karşı nasıl bir tavır sergileyeceğini anlamışsındır bence artık. "

"Öyle oldu biraz."

''İstersen biraz sahile inelim, derse girmek istemezsen tabi.''

''Bir sonraki derse gireceğim, yine de sağol.''

Kaba olmamı umursamadan kalktım. Şuan kibar olmayı düşüneceğim havamda değildim.

-

Okuldan sonra evlerimize dağıldığımızda Gece aradı.

"Alo? Dolunay. Bu akşam okuldan kızlarla bara gideceğiz. Senin de geleceğini söyledim. Bir saat sonra seni almaya gelirim. Öptüm, kapatıyorum. ''

Dedi ve telefonu kapandı. Hızlı konuştuğu için ve bende insanlar konuşurken laflarını bölmeye alışık olmadığım için cevap veremedim.

Biraz farklılığın iyi geleceğini düşünerek hazırlandım.

Saat dolduğunda Gece her zaman ki gibi tam vaktinde kapıdaydı. Onu gördüğümde şaşırdım çünkü ben standart günlük kıyafetlerimi giymişken o şık, siyah uzun bir elbise giymişti. Arabaya bindik ve barın yolunu tuttuk.

--

Onlar içeride eğlenirken ben gürültüden ve ortalıkta öpüşen çiftlerden rahatsız olduğum için arka kapıdan çıktım. Ara sokak olduğu için sessizdi. Yolun ortasında elleriyle garip hareketler yaparak kendi kendine konuşan ,tahminince yaşıtım olan bir çocuk vardı. Beni gördüğünde bir an geri adım attı ve konuştu.
"Orada biri mi var?"

''Hayır.Sadece..."

"Kendi kendine konuşuyordun'' diyerek tamamladım onu.

Başını sallayarak onayladı beni.

"Ne yapıyorsun burada? "

''Şey..Ben bir yazı yazdım, onu çalışıyordum. Sevdiğim kıza açılmak için. ''

Garip bakışlarıma maruz kaldıktan sonra, "Biliyorum biliyorum saçmaydı. Unut gitsin. ''

''Oo...Hayır. Sadece biraz şey işte. Anlarsın ya."

''Sen neden içeride değilsin? ''

''Biraz sıkıldım. Ve fazla gürültülü. ''

Sırtımı duvara yaslayıp oturdum.
Çantamı açtım ve iki tane naneli sakız çıkardım. "Sakız ister misin?"

"Hayır, böyle iyiyim."

Başımı 'sen bilirsin' anlamında salladım. Bir kaç saniye sonra ,
"Yada ver" diyerek aldı.

Sonra o da aynı şekilde yanıma oturdu.

Ayağa kalktım.
"Artık gitsem iyi olacak. Bizimkiler beni bulamayınca merak eder."

"Pekala, tamam. O zaman görüşürüz."

Ayağa kalktım ve yaklaşık altı adım attım.
"Boşversene, beni çoktan unutmuşlardır. "

Ayakta dikiliyordum.

"Dans edelim mi?"

"Burada mı? "

"Evet"

"Hayır. "

"Evet deseydin biraz da olsa özgüvenim gelecekti sağ ol, artık kendimi berbat hissediyorum.

Herkesin içinde dans etmezdim asla. Fakat burası bir ara sokaktı ve kimse de yoktu.

"Tamam," dedim ve ellerimi onun omuzlarına koydum.

Bana anlattığı kızı düşündüm. Onu bu kadar etkilediğine göre güzel olmalıydı. Hiçbir zaman o kız gibi olamayacağımı, kimsenin bana böyle aşık olmayacağını düşündüm.

Az sonra arkamızdaki kapı açıldı ve insanlar koşarak uzaklaşmaya başladı.

"Hey, siz! Ne bekliyorsunuz , koşsanıza polisler bastı mekanı! "

Birbirimize şaşkınca baktık. Epey koştuktan sonra yavaşladık ve yürümeye başladık. İstersen seni evine bırakayım.
"Sen bilirsin.''

İlerlerken bir araba yaklaştı.
" Burada bir parti vardı.Nerede biliyor musunuz siz?"

"Az önce polisler bastı ve mekanı boşalttılar. "

"Aynı yerden bahsettiğimize emin misin? Şaka olmalı bu."

Konuşan kişi şofördü ve oldukça sarhoş olduğu belliydi.

"İstersen sizde gelin, biraz eğleniriz, diğer partiye gideceğiz. "

"İstersen sen git, ben eve gideceğim." Dedim.

İsmini sormadığım çocuk da,

"Hayır, sağ olun." Dedi ve önümüze döndük.