Sadece Ben

•3•

"Melih." evet cevabım buydu çünkü ondan intikamımı almam lazımdı, gözünden bir yaş süzüldü "Yalan söylüyorsun." "Seni istemiyorum Emir." etraftaki insanlar etrafımıza toplanmıştı bile "Öyle mi peki neden o piç herif te ben değil ha?" gülerek sormuştu bunu gözleri ağlamaktan kıp kırmızıydı etrafımızdakiler fısıldaşıyordu "Çünkü beni aldattın ve benimde mutlu olmaya hakkım var. Ona senden daha çok güveniyorum hatta artık sana güvenmiyorum bile. Seni sevmiyorum artık HAYATIMDAN DEFOL DEFOL!" Emir bana tiksinerek bakıyordu ağlamamak için kendini tutmaya çalıştı ama tutamadı.

Ona hayatımdan defol demiştim bunu dememem lazımdı ona en son bunları babası demişti ve bir daha da geri dönmemişti ben ne ara bu kadar kalpsiz,kötü kısaca iğrenç biri olabilmiştim. Kahkaha atmaya başladı ağzımı açıcakken "Ahh artık konuşmana gerek yok ve emin ol ki ARTIK HAYATINDA YOKUM!"
"Emir ben öyle demek istemedim."
"Size mutluluklar." bir anda gitti ayaklarımı oynatamıyordum. Melih önüme geçti ah Melih gelmiş olamazdı peki burda olduğumuzu nerden biliyordu? "Burda neler oldu?" kendimi tutamadım ve ağlamaya başladım kalabalık dağılmaya başlamıştı bile Melih "Şşş sakin ol." diyerek sarıldı ben sarılmasına karşılık vermedim.

Sonunda göz yaşlarım tükenmişti bende ağlamayı kestim. Emire yaptığım şey yanlıştı ama benim intikamım benim için şuan birinci plandaydı, o beni alatırken sadece kendisini düşünmüştü şimdi sıra bendeydi 'Sadece Ben" olacaktım bundan sonra.

Gözüm yerdeki ayıcığa ve kutuya takıldı "Melih bırak artık." diyebilmiştim "Tamam ama neler olduğunu anlat, benimle ilgili kısmı duydum." dedi beni bırakırken "Bir kaç işim var sonra konuşuruz bunları." dedim "Tamam ama kendini üzücek şeyler yapma." "Tamam." "Seni seviyorum prenses." "Bende seni seviyorum." yalan üstüne yalan söyleyip duruyordum planım da böyle şeyler yoktu yanağıma öpücük bırakıp gözden kayboldu.

Ayıcığın kafasındaki tacı alıp kafama taktım aycığı ve küpelerin olduğu kutuyu elime aldım bu ayıcık cidden çok ağırdı.

••••••••••••••••••••••

Emirin evinin önüne gelince duraksadım beni buraya kalbim getirmişti kendim gelmemiştim.

Apartmanlarının önünde sokak çocuğu gördüm onlara böyle demeyi hiç sevmiyordum, elimdeki ayıcağa öyle bir bakıyordu düşündüm ki o bu ayıcığı benden daha çok hak ediyordu ayıcığı ona verdim teşekkür edip duruyordu bir anda miğdesinden gurultu geldi anlaşılan birileri çok açtı çantamda hep bisküvi meyve suyu gibi şeyler taşırdım çünkü Emir çok aç bir insandı çantamdaki tüm yiyecekleri ona verdim, meyvesuyu açamıyordu açmasına yardım ettim hemen her şeyi bitirmişti. Ve bu sırada adının Nisa olduğunu öğrenmiştim.

Belki ileride bizimde böyle bir prensesimiz olucaktı aslında hala geç değildi hala onu seviyordum sadece kendime olan gururumdan onunla tekrar olamazdım ona ne kadar güçlü olduğumu göstermeliydim.

Elimi kafama attığımda elime taca deydi kafamdan çıkardım tam onun kafasına takarken "Burda ne yapıyorsun?" diye bir ses geldi arkamdan bu Emirin sesiydi hemen kafamı çevirdim bana şaşkın bir şekilde bakıyordu duş almıştı ve kıyafetlerini değiştirmişti siyah bir kot üstüne siyah tişört ve siyah deri ceket ayaklarına yeni aldığı siyah vanslarını giymişti o bu kadar siyah olmazdı "Bir soru sordum." diye hatırlattı, küçük kız "Aaa resimdeki abi!" diye Emiri gösterdi daha yeni fark etmişti Nisa, kızı baştan aşığı süzdü çok şaşırmıştı dudakları yukarıya doğru kıvrılmıştı ama o bunu farkında değildi ona yaklaştım hareketlerimi çok dikkatli bir şekilde inceliyordu elini aldım ters çevirdim avuçları yukarıya bakıyordu avucuna kutuyu bırakıp geri çekildim tam ağzını açmıştı ki Nesrin teyze(Emirin annesi) "Ay benim gelinim mi gelmiş!" diye sarıldı bana sarılmasına karşılık verdim Emire soru soran bakışlarımı yönlendirdim kafasını olumsuz anlamda salladı annesine söylememişti ve söylemekte bana düşmezdi hiç bir zaman annesini üzmek istememişti anlaşılan bir oyunun daha içindeydim.