Sadece Ben

•2•

Okul bitmişti ve ben tüm günü kızlar tuvaletinde geçirmiştim. İnsanlardan kaçarak servise bindim her zamanki cam kenarıma oturdum ve müziğimi açtım.

Koltuğun yana çöktüğünü hissettim, biri kafasını omzuma koydu kulaklığımı çıkartıp hemen geri çekildim ah tabiki de Melihti. "Konuşalım mı?" "Olur." dedim konuşmamız gerekiyordu nerede konuşacığımızı kararlaştırmıştık.

Evimin arkasındaki parkta indik boş bank a oturduk, onu izlemeye başladım yere bakarken bir yanda da elleriyle oynuyordu yüzünü ilk defa bu kadar incelemiştim ve kusursuz denilebilirdi burnu kızarmaya başlamıştı sanırım üşüyordu, bir süre öylece oturduk onu izlemeye devam etmiştim.

Hava kararmaya başalamıştı bende gittikçe sıkılıyordum, Melihin konuşmasını bekliyordum ama susuyordu sonunda dayanamadım "Melih sana çok kızgınım ah sana vurmamak için kendimi zor tutuyorum Emire söylediğin şeylerde ne öyle senin derdin ne?" sert çıkışamamıştım çünkü çok masum ve ürkek duruyordu "Sana güvense Haleyle işi kırışmazdı." bunu diyeceğini tahmin edememiştim bir anda kabalaşıyordu anlaşılan "Bana güvenmemiş olabilir bunu yüzüme çarptırma ayrıca kendini böyle mi haklı çıkarmaya çalışıyorsun? Sen nasıl olurda öyle saçma sapan şeyler söylersin ya bizden ne istedin anlayamıyorum?" "Çünkü seni seviyorum Arya seviyorum!" "Sen beni... Ama bu hiç bir şeyi değiştirmez!" "Seni ilk gördüğüm andan beri seviyorum anladın mı ama Emir benden önce davrandı ve sen onun oldun ama ben senden vazgeçemezdim anladın mı vazgeçemezdim sen benim için çok farklı çok özeldin hayatımda gördüğüm en masum en temiz şeydin sen benim cennetimdin sen benim için çok masumdun fazlaydın ama ben seni istiyordum seni asla kaybetmek istemiyordum ağzımı kapalı tuttum ama bu son zamanlarda dayanamadım artık yetmişti benim olmalıydın biz olmalıydık çünkü seni hak eden benim ve sende bunu görmüş oldun Arya ah bide senin için Hale'yi terk ettiğim de unutulmamalı ." çok şaşkındım bana aşık olamazdı o benim zıttımdı Emir ise tam benim gibiydi ah kimi kandırıyorum bu dediklerime artık kendim de inanmıyordum, demek benim için Hale'den ayrılmıştı bunun için üzülmüştüm ama Hale Melihi hak etmiyordu ki benim Haleden de Melihten de intikamımı almam lazımdı Melih sayesinde bu çok kolay olacağa benziyordu, bana aşık olduğuna göre benimle çıkmakta isterdi ona bir şans vermeliydim ki oyunum ilk aşamasını tamamlamış olayım tam gözlerinin içine baktım o umutla parlayan gözlerine "Sana bir şans vericem ama sadece bir şans." Melih beni kucağını alıp etrafında dönmeye başladı kahkahalar atıyordum bu istemsiz oluyordu çünkü belimden tutuyordu ve ben belimden gıdıklanırdım bi anda Emiri gördüm.

Melih durup beni indirdi. Emire yanımıza gelip "Siz ikiniz!" "Yakışmış mıyız Emir?" olaya karışmam lazımdı kavga falan istemiyordum bugün olan ki fazlasıyla yetmişti "Emir lütfen git lütfen." Melihi çekiştirmeye başladım Emir koluma yapışıp yanına çekti "Melihle arkadaştınız hani ne oldu?" dedi sesinden hem üzgün hem de sinirli olduğu belliydi "Bırak beni Emir." dedim Melih elimden tuttu ve yürümeye başladık arkadan Emirin "Siktir siktir siktir..." diye bağırışlarına duyuyordum ama duramazdım ki eğer durursam oyunum başlamadan bitmiş olurdu ama benim almam gereken bir intikamım vardı.

Şuan Melihin yanında olmamalıydım onu sevmiyordum ki ben Emiri seviyordum ama oyunumu devam ettirmem lazımdı bu sadece bi oyun diye düşündüm aklımdan sadece oyun.

Bizim apartmana gelmiştik ve hala el eleydik elimi çektim ve çantamda anahtarımı arıyordum sonunda bulmuştum çıkartıp kapıyı açtım ve içeri geçtim Melih beni takip ediyordu asansörü çağırdım sonunda gelmişti kapıyı açıp içeri geçtim o da yanıma geldi ikimizde susuyorduk bu sessizlik hoşuma gitmiyordu onunla konuşmayı seviyordum 5.kata gelmiştik bizim dairenin kapısının önüne gelince Melihe döndüm "Sen eve git." Dedim yanağıma öpücük kondurup sessizce çekip gitti bu kadar sakin karşılayacağını beklemiyordum. Eve girdiğim gibi odama yöneldim, yatağa uzandım ve kendimi uykunun kollarına bıraktım...