Selamm
Nasılsınız?
Soğukluğunu kalplere kadar hissettiren kış... Bulutları terk eden ama yine bulutlara döneceğini bilen su damlacıkları... Yağmurdan kaçmaya çalışan insanlar...
Oturuyordum bankta. Berkhan'ın sınıfı müdürün odasının üzerindeydi. Bir anda pencereden bana bakarken gördüm onu. Sude ve Meryem'e söyledim. Onlar da gördü baktığını. 2-3 dakika boyunca öylece baktı. Ben ona baktığımda hemen başka tarafa çeviriyordu kafasını. Zil çaldı, içeri girdik. Onu düşünüyordum, saçlarını, gözlerini, dudaklarını, gülüşünü... Pek fazla gülmezdi, bu yüzden gülünce çok güzel görünürdü. Zaten en güzel olan şeyler nadir olan şeylerdir.
Bir de Hüseyin vardı, Berkhan'ın arkadaşı. Ceren bize, Hüseyin Meryem'den hoşlanıyor demişti. Öğrendikten bir hafta sonra Meryem'de ondan hoşlanmaya başladı. Bir gün Hüseyin arkadaşlarıyla birlikte nöbetçilerin masasının önünde duruyorlardı. Biz de onların önünden geçerken, ben Meryem'i bir anda Hüseyin'in üstüne ittim. Ve Meryem resmen çocuğa yapıştı. Hemen geri çekildi ve özür diledi. Kusura bakma diyip, hemen kaçtı, biz de arkasından koştuk. Ben arkamı dönüp onlara baktım. Hepsi de gülüyordu. Kahkaha atıyorlardı hatta. Ama Hüseyin sadece sırıtıyordu.
Ders sosyaldi. Dersin sıkıcı olduğu yetmiyor gibi bide hoca yavaş yavaş anlatıyordu. Sürekli Sude'ye "kaç dakika kaldı" diye soruyordum. Hocamızı seviyordum ama sıkıcıydı işte. Erkekti. Zaten sınıfta sadece beni ve Sude'yi severdi. Çok da güzel anlaşırdık. Diğerlerini hiç sevmezdi çünkü dersi dinlemezlerdi ve sürekli birbirleriyle konuşurlardı. Oysa ben ve Sude sürekli derse katılırdık. Sınavlardan da yüksek not alırdık.
Neyse sonra teneffüse çıktık. Bankta oturuyorduk. Meryem karşımdaydı. Sonra "Esma bişey söylicem ama korkma tamam mı?" dedi. "Ne var?"dedim. Ayağımın oraya bakıyordu. Kalktım baktım. Kocaman bir kedi vardı. Kediyi görmemle birlikte çığlık atıp kaçmam bir oldu. Ben kedileri sevmem ve çok korkarım. Bu yüzden böyle bir tepki verdim. Ve ben çığlık attığım için herkes bana bakıyordu. Berkhangil de tabii. Bana bakıp gülüyorlardı. 🤦
Sude ve Meryem de gülüyordu. Ve ben de gülüyordum. Ben kendim düştüğümde falan hep gülerim de. Hepimiz gülüyorduk. Sonra sustuk, gülmeyi bıraktık. Aslında ben hâlâ gülüyordum da neyse..
Normalde ben sürekli aynı şeyi yapmayı, bir yerde takılıp kalmayı hiç sevmem. Sıkılırım,bıkarım çünkü. Mutlaka bir farklılık olması ve gerekir benim için. Ama sıkılmadan,bıkmadan yaptığım bir şey var. Berkhan'ı çok sevmek, Berkhan'ı izlemek. Bunları yaparken hiç sıkılmıyorum. Bıraksalar günlerce onu izlerim. Hep rüyamda görüyorum zaten. O okula bir gün gelmese, başına gelebilecek en kötü şeyler geliyor aklıma. Ben onsuz yaşayamam diyorum. Gerçekten yaşayamam, ölürüm. Bedenim olmasa bile ruhum ölür,hayallerim ölür,rüyalarım ölür... Nasıl onsuz yaşayabilirim ki? İnsan kalbi olmadan yaşayabilir mi? Yaşayamaz...
Bölüm nasıldı?
Yorum yapın, lütfen yaa.🥺🥺
Kendinize mükemmel bakın çikolatalı çileklerim. 🤗🤗
