Selam
Okulların kapanmasına 1 hafta kalmıştı. Normalde herkes sevinir değil mi? Sonunda tatile girdik diye. Sonunda derslerden, öğretmenlerden, sabah erken kalkmaktan kurtulduk diye sevinirler. Ama ben üzülüyorum. Çünkü o bir hafta sonra gidicek. Bir daha geri dönmemek üzere gidecek... Bir daha onu asla göremeyeceğim.
Bir hafta boyunca her gece ağladım. Bağıra bağıra ağlamak istiyordum. Bi uçurumun kenarında saatlerce ağlamak istiyordum... Ama sessizce ağlayabiliyordum. Sabah kalkınca gözlerim kıpkırmızı oluyordu. Ağlamaktan başka ne yapabilirdim ki. Elimden başka ne gelirdi...
Ve o son gün geldi, karne günü. Berkhan'ın gittiği gün. Onca yaşanan şeyden sonra, her şeyin bittiği gün...
O ipler kopuyor muydu artık teker teker? Bir bağ kalmıyor muydu? Bu yolun bir sonu var mıydı? Varsa, biz bu yolun sonuna mı gelmiştik? Bitiyor muydu herşey???
Su damlası, kendisini hep içinde barındırdığı bulutu terk edip, yer yüzüne düşecek. Belki tekrar gök yüzüne çıkacak. Ama aynı bulut mu içinde barındıracak onu? Yoksa başka bir bulutun kalbine mi yerleşecek?
Diğer bölümlerde görüşmek üzeree🤗🤗
Kendinize mükemmel bakınn. 😊
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AŞK=SONSUZLUK
Короткий рассказBir sonsuzluk hikayesi... Aşk yaşta değil, kalptedir...