Sesimi duyuramıyordum artık . Kendimin içinde kaybolmuştum . Kendimi bulamayacağîm derinlere saklamıştım ve bulmaya da niyetim yoktu . Çok yorgundum ve artık aldığım her nefes beni bir kez daha öldürüyordu . Nefes almam gittikçe zorlaşıyor hep kaybeden ben oluyordum .
Kaybetmişlik duygusuna o kadar alışmıştım ki babamı kaybetmeme bile üzülemiyordum . Babam hayattaki tek dostumdu ve artık o da yoktu . Ondan hiç bir şey kalmamıştı koca bir yalnızlık hariç . Annem beni dünyaya getirirken ölmüştü ve ben bunun hep kendi suçum olduğunu düşünmüştüm . Babam bana hem annelik hem babalık yaptığı için tek sığınağımdı.
Gece yeni umutlu, güzel bir güne uyanmak için yatmıştım ki babamın o acı dolu çığlıkları ile uyandım . Yataktan nasıl fırladığımı, evin koridorunda nasıl koştuğumu hatırlamıyorum . Babamın yanına gelir gelmez elime telefon alıp ambulansı aradım. Hastahaneye gittiğimde artık babam yoktu , yok olmuştu .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Son Başlangıç
RomanceO gün onun için hem hayatının başı hemde sonuydu . Tek umudu son aşkıydı ve artık oda yoktu hayatında . Artık onun en yakın dostu yalnızlıktı. Çocukluğunun sesi ambulans sirenleriyle susturulmuş bir kızın hikayesi... ASENA: Çok zorluklar yaşamış bir...
