Still With You

7

Hope

I woke up when I felt something on my forehead. I slowly open my eyes and saw Mimosa's face putting a wet towel on my forehead.

Tatayo na sana ako ng pigilan niya ako. "Wag ka munang tumayo mataas ang lagnat mo" She said and smiled. Nararamdaman ko nga ang pamimigat ng katawan ko at ang init na nararamdaman ko.

"Dinalhan na rin kita ng makakain mo para makainom ka ng gamot" Wika nitong muli at inayos ang pagkain sa tray.

Tinulingan niya akong maka upo kaya naman napalapit ang mukha niya sa mukha ko. I know I have a fever right now but I can still feel my cheeks blushing.

"S-salamat" I almost cursed myself when I stutter. Hindi ko alam kung bakit nauutal ko.

"Ahh" Napa lingon ako sa kanya ng senyasan niya akong ngumanga. I was too stunned that I didn't even notice that my mouth is open and waiting for her to feed me.

"Very good" She said at hindi ko alam kung tinuktukso ba niya ako o ano.

"Ako na" Prisinta ko at kukunin na sana ang kutsara ng ilayo niya ito sa akin.

"Kaya mo na ba?" Tanong nito. I chuckled and nod.

"Paa lang ang napilayan sa akin hindi ang mga kamay ko" Tugon ko na nagpa nguso sa kanya.

"Naisip ko lang na baka nanghihina ka dahil nilalagnat ka" Pagmamaktol nito. Hindi ko namalayan na nakatitig ako sa kanyang mukha habang naka ngiti.

"You're so cute"

"Ha?"

"What?"

"Sabi mo cute ako" Wika nito na nakataas ang kilay.

"Did I?" I ask pointing myself. Did I really said that? I thought I only say it inside my head. Did I voice it out?

She cocked her head and narrowed her eyes "Namali lang ata ako ng dinig" Kamot ang ulong lumingon ito sa akin. "Hayaan mo na, kumain ka nalang para makainom ka ng gamot"

Nahihiyang yumuko ako at nagsimulang kumain. I don't know why but I feel happy because of that.

Pasimple akong sumulyap sa kanya and she was watching me eat. Nahiya naman ako sa pagtitig niya, wala ba siyang idea na nakaka kilig ang mga tingin niya. I mean ahm... Nevermind.

I cleared my throat and lighten the mood. "You cook this?" Tanong ko.

Nag aalangan itong tumango "Hindi ba masarap?"

"No that's not what I mean. Masarap siya. Pwede ka na ngang mag-asawa" Pagbibiro ko and she once again pouts.

"Wala naman akong boyfriend"

Hindi ko alam pero bigla akong nasiyahan sa narinig kong wala siyang boyfriend. Matagal na siya dito pero hindi ko parin maiiwasan na isipin na baka may naiwan itong boyfriend o asawa niya sa seoul.

"How come wala kang boyfriend? I thought you have one because you're pretty" I said smiling.

"Nilalandi mo ba ako?" Nagtatakang tanong nito. I was shocked by her words that made me choke on my food.

Nagmamadali naman niya akong inabutan ng tubig at hinagod ang likod ko.

"Bat hindi ka kasi dahan dahan sa pagkain mo" Pagsesermon nito. I waved my hand to signal her that I'm fine.

"I'm okay. I just.. I just didn't expect what you said"

"Ha? Yung nakikipag landian kaba?" She asks. I nodded as an answer.

"Diba ganun naman talaga ang mga banat ng mga lalake sa siyudad? O naiba na?" Nakatingin ito sa akin ng may pagtataka.

Napaisip naman ako sa sinabi niya. Ganun ba sila? I have no idea how to flirt because I'm not a flirt. Nagka girlfriend na ako pero nabuo lang iyon because of modeling. Hindi ko siya nilandi o niligawan. Naissuhan lang kami na dating but we didn't actually dating. And our love team booms kaya pinagpatuloy nalang namin but we didn't last long either.

"I have no idea" Nagkibit balikat nalang ako bilang sagot. Our conversation was interrupted when someone knocked.

"Pasok" Sigaw ni Mimosa. Iniluwa naman niyon ang mga kasama ko.

"Ey yow Justin Hope" Masiglang tawag ni Jin sa akin. "Musta pre?" Tanong nito.

"Ayos lang naman" Tugon ko dito.

"Sabi ni Mimosa you tripped while picking some fruits" Ani ni Jm.

"Masakit paba ang paa mo?" Jake asks and sat on the edge of the bamboo bed.

"Medyo, ginamot naman na ni Mimosa" Nakangiti akong sumagot dito. Lumingon ito kay Mimosa at binigyan ng matamis na ngiti.

"Wag kayong mag alala magiging maayos na ang paa niya" Wika ni Mimosa bago iabot sa akin ang isang gamot. Kinuha ko ito at ininom.

"Kailangan niya lang ipahinga ang katawan niya dahil may lagnat pa siya" Inayos na nito ang mga pinagkainan ko at nag excuse para lumabas.

"Ano ba kasi nangyari?" Inokupa ni Rafael ang upuan na inabandona ni Mimosa kanina. "She just told me you accidentally tripped while picking fruits"

"Huh?" Nagugulahan kong asal. Didn't she tell them that I saw a snake?

"Yea. I tripped" I answered. Mabuti na ding wag ko ng sabihin na nakakita ako ng ahas baka pagtawanan lang nila ako. Sa aming magkakaibigan ako ang maraming kinakatakutan but I'm not a coward.

"Mabuti nalang at nandoon si Mimosa. Atsaka bakit kaba kasi nagprisinta na sumama?" Nakapamaywang na saad ni Jin.

"Gusto ko lang na tumulong. Just think about it. Kukuha siya ng makakain nating PITO" I emphasize the word pito para naman mahiya sila na ang babae pa ang maghahanap ng makakain namin.

"Pero pwede naman kasing mag-ingat diba?" Sabat ni Timothy.

"Yah. Let Hope rest first, at least he tried to be of help while staying here. Hayaan niyo na muna siya." Lumingon ako kay Hugh ng magsalita ito. Life saver.

Bumuntong hininga si Rafael at naunang tumayo. "Sige na nga. Pahinga ka na" Nauna itong lumabas na sinundan naman ng lima.

"Pagaling ka Hope" Wika ni Jm bago tuluyang umalis.

Naiwan akong nakaupo sa higaan habang nakatingin sa pintong nilabasan ng anim.

I know they are all worried about me and I'm thankful I have a friend like them. And I am thankful na kasama ko sila dito. Imagine maligaw ka dito ng wala man lang kasama at kakilala. That would be so sad and lonely.

Bumukas naman ang pinto at pumasok si Mimosa.

Mimosa. I don't know how lonely and sad she was when she got lost here. But I will promise to myself that I will ease her loneliness. I promise to stay by her side and take her with me to Seoul.

-