Altımda ki arabayla son sürât gidiyordum.Onlara birşey olmasından korkuyordum.Önüme çıkan aylaklarla arabayla eziyordum ama bu umrumda değildi.O orospu cocukları çoktan aylaklara yem oluyordur.O heriflerin tehlikeli olduğunu biliyordum.Ağır silahları vardı.Ama bizim onların 2 katı silahımız vardı.Fakat bunları kullanacak az kisi vardı.Oraya zamanında ulaşmam gerekti.Yanımda bomba ve uzun namlulu silah birde pala vardı.Onlara o kadar kin toplamıştımki.Palayla kafalarını parçalara ayırıp,aylaklara yem edecektim.Eve yaklasmıştım.Az bir mesafe kalmışti ki gene arabanın altında kalan aylaklarların parçaları tekeri kitledi ve araba dengesini kaybedip taklalar atmaya başladı.O kadar çok takla attım ki araba en son bir ağaca çarparak durdum.Kafam kanlara bulanmıştı.Bunun üzerine de aylaklarda arabaya yaklaşmaya başladı.
---------------------------------------------------
Michel'in dilinden.
Abrahamın gelmesini bekliyorduk.Saat geç olmaya başlamıştı.Hepimiz endişeliydik.Telsizden de ses gelmiyordu.Bizde ulaşamıyorduk telsizden.İyice paniklemiştik.Misha artık dayanamıyarak"Onu aramaya çıkmalıyız."dedi telaşlı ve endişeli bir sesle.Bende ona karşılık olarak"Biraz daha sabretmeliyiz.Gelmezsse cikariz"dedim ve birşey demeden oturdu.Saatler geç,yordu fakat ne gelen ne de giden vardı.Onları aramaya gitsek arkamızda bıraktığımız kadın ve çocuklar teklikede kalacaktı.Şuan yapmamız gereken tek şey beklemekti
-----------------------------------------------------
Çevredeki aylaklar arabaya yaklaşmaya başlamışlardı.Ayağım direksiyon ve koltuk arasında sıkışmıştı.Feci bir ağrı , birde üstüne direksiyonun uyguladığı kuvvetle şiddeti artan ezilme acısı.Bir an önce çıkmalıydım arabadan.Hem aylaklar geliyordu hemde o lanet adamlara yetişmem gerekiyordu.Arabanın içinde etrafa bir göz attım.Pala biraz önümde,silah arkamda kalmıştı.Telsizden hiç bir iz yoktu.Gene kaybolmuştu.Palaya yetişmeye çalışıyordum.Ama ayağımın sıkışmış olması bunu engelliyordu.Kendimi zorlamam gerektiğini biliyordum.Kendimi bir can havliyle öne doğru ittirdim.Canım o kadar çok yanmıştı ki bağırmamak için kendimi sıkıyordum.Gözümden yaş gelmişti.Başımda da inanılmaz bir ağrı vardı.O hamlemle palaya biraz daha yaklaştım.Parmaklarımı uzatarak sonunda palaya uzanmıştım.Hemen sıkıştığım yere yani direksiyona palayı vurmaya başladım.Direksiyonun bir kısmını kesmeye çalışıyordum.Halsizliğim yüzünden elimi zor kaldırıpta keseceğim yere vurabiliyordum.Bunun dezavantajı ise palayı vurduğumda bazı kere kornaya denk gelmesi ve korna sesinin aylakları çekmesiydi.Camdan dışarı baktığımda 4 aylağın yaklaşmakta olsğunu gördüm.Hava çok karanlıktı.Araba farının aydınlatmasıyla etrafı görebiliyordum.Şu sıkıştığım yerden çıkabilirsem torpidada el feneri vardı.Onu alabilirdim.Palayı vura vura direksyonu biraz deştim fakat kıramadım.Bu süreçten sonra ayağımı çekmem lazımdı.Bu canımı çok yaksada yapacaktım.İçimden 3 e kadar sayıp ayağımı çekmeyi planladım.''1.2.3''.Ayağımı büyük bir acıyla kurtarmıştım.Hemen silaha uzanıp yaklaşan aylakları ters bir şeyilde öldürmeye çalışıyordum.Yakındakileri öldürdükten sonra torpidoya yaklaşarak el fenerini aldım.Sakat olmayan ayağımla kapıya bir kez tekme attım.Açılmadı.2.yi vurdum ve kapı yerinden çıktı.Suratım kan ve toprakla karışık bir hal almıştı.Kendimi bi çabayla dışarı attım.Dışarı çıkar çıkmaz yerden kalkamadım.Araba ters durduğu için çıkmam çok zordu.Toparlanmaya başladım.Ayağı kalkmak için ilk seferde harcadığım efor boşa gitmişti.Kalkamamıştım.2.seferde tam olarak ayaktaydım ama sol ayağımı kullanamıyordum.Hızlı adımlarla yürümeye başladım.Tek ayakla nasıl hızlı yürünecekse.Sol ayağıma hafif basarak yoluma devam ediyordum.Ben oldukça hızlı gitmeye çalışırken solumda konuşma sesleri geliyordu.Hemen oraya doğru sessiz adımlarla gitmeye başladım.Gördüğüm şey bir askeri araç ve 5 veya 7 kişilik eli ağır silahlı adamlar verdı.Bu adamlar o lanet olasıca adamlar olmalılardı.Karanlık olduğundan beni görmeleri biraz zordu.Baktığımda biri işiyordu.Sessizce yaklaşıp kafasını gövdesinden ayırabilirdim.Fakat ayağım buna elverişli değildi.Biraz izledim onları.O adam işedikten sonra arabaya binmek için hazırlandılar.
Bende onlarla birlikte ayağa kalktım.Araba hareket etmeye başladı.Bende el feneriminde yardımıyla yoluma devam etiim.Önüme çıkan aylakları es geçiyordum.Zaman kaybetmemem lazımdı.Ayağıma aldırış etmeden koşmaya başladım.Onlardan önce varmam gerekti ama bu pek imkanlı görünmüyordu.Durmadan koşuyordum.Kaza yaptığımda az bir yol kalmıştı.Tahminen biraz daha koşmam gerekiyordu.Biraz daha koştuktan sonra silah sesleri yükselmeye başladı.Çok korkuyordum ve bir o kadar sinirlenip kinleniyordum.Ayağıma aldırış etmiyordum.Durmadan koşuyordum.Koştukça da silah sesleri yükseliyordu.Aylaklar da silah sesini duymuş olmalı ki hırıltıları geliyordu.Kamyoneti görmüştüm.Sitenin duvarları dışından makinalı tüfekle evleri tarıyorlardı.Diğerleride içeri girmiş çatışıyorlardı.Dışarıdan hemen makinalı tüfeğin başında ki adamı kafasından vurdum. Hemen makinalı tüfeğin başına geçerek içerideki piç kurularını taramaya başladım.Karanlıkta gördüğümden daha fazla oldukalrı.Gözüme çarptı.Galiba arabın içindede birileri vardı.Yaklaşık 20 kişilk bir gurup.Cris , Misha , Michel ve Tresh savunma yapıyolardı.Ben tüfekten beri 5 kişiyi haklamıştım.Cris'in yaralandığını gördüm.Hemen makinalı tüfeği birakıp kamyonetten aşşağı indim.Kendimi savunarak bizimkilerin yanına ulaşmaya çalışıyordum.Misha benim geldiğimi gördü ve beni savunmak için menzilden dışarı çıkıp yanıma gelmeye çalıştı.Tam yanıma gelirken kurşunlardan biri Misha'nın sırtından girip göğüsünden çıktı.Misha o anda yere kapaklandı.Bende yerimden kalsam vurulma ihtimalim büyüktü.Olduğum yerden ateş etmeye devam etttim.Birden aklıma silah kutusundan çıkarıp hazırladığımız füze geldi.Misha son hamlelerle kenara çıkmaya çalışıyordu.Hemen saklandığım yerden çıkarak bizimkilerin yanına doğru hızla koştum.Cris'e''SİLAH KUTUSU NERDE CRİS?'',''İçeride Abraham sen iyimisin?'',''İyiyim dostum.''İçeri girdiğimde kadın ve çocuklar vardı.Çocuklar ağlıyor,Andrea ve Natalia onları sakinleştimeye çalışıyordu.Füze ve 3 mermisi masada duruyordu.Hemen mermiyi hazırlaıp nanmluya yerleştirdim.Tekrar bizimkilerin yanına döndüm.Misha'yı Cris yanımıza getirmişti.Çok kan kaybettiği belliydi.Füzeyle o adamlara nişan alarak ateşledim.Tek mermiyle hepsi Bowling topu gibi dağılmıştı.Hala ateş eden adamları da Tresh ve Cris indirmişti.Michel Misha'yla ilgileniyordu.''TAMPON YAPIN HEMEN TAMPON YAPIN ÇABUKK!!''Diyerek bizimkileri uyardım.Ateş sesleri kesilmişti.Çoğunun kolu bacağı kopmuştu.Biri yerde can çekişiyordu.Palayı çıkartıp yanına koşmaya başladım.Gözüm dönmüşcesine palayı kafasına kafasına vurmaya başladım.Kafası karpuz gibi ikiye ayrılmıştı.Bütün dalavera bitmişti.Fakat Misha ağır yaralıydı.Hemen yanına gidip dizlerimin üstüne çoktüm.''MİSHA BENLE KAL.MİSHA HEY MİSHA BENLE KAL İYİ OLACAKSIN''demekten başka birşey gelmiyordu elimden.Etrafımdakiler ağlıyorlardı.Misha son nesefle birşeyler sölemeye çalışıyordu.''Abra-------.Abraham beni dinle.(öksürmeye başlar)bu grup artık senin.Herkesi koru.Aylaklar birazdan gelmeye başlar.Kaç......''demeye kalmadan gözleri kapandı.Nabzına baktım atmıyordu.Elim ayağıma dolanmıştı.''MİSHA AÇ GÖZLERİNİ.HEYYYY''Misha ölmüştü.Şu durumda ölmesi gereken kişi ölmüştü.Göz yaşlarım artık kendini tutamayarak dökülmeye başladı.Etrafımdakilerde öyle.Kafamı kaldırdığımda kapıdan gelen bir yığın aylak gördüm.Baş etmemiz imkansızdı.Ayağa kalkarak''HERKES YANINA ALABİLDİĞİ KADAR SİLAH ALSIN AYLAKLAR GELİYOR''Hemen çocukalr ve kadınlarda dahil herkes alabildiği kadar silah almaya başladı.Aylaklar yaklaşmaya devam ediyorlardı.Bunları haklamamız imkansızdı.Ön kapıdan çıkış kapanmıştı.Arabayada binmemiz zordu.Silahlarımızı doğrultup ateş etmeye başladık.Ne kadar imkansız olsada onları haklamak imkansızı başarmamız gerekiyordu.Ateş etmeye devam ediyorduk.Tahminen 100 veya 150 aylak vardı.Hepsiyle baş etmenin mümkünatı yoktu.Mermizlerimizde azalıyordu.Şarjörleri değiştirmeye çalıştığımız anda dibimizde bitebilirlerdi.Bunun olmamasını umuyordum fakat oldu.Yapacak bir şey kalmamıştı.Vahşi şekilde ölecektik.Birden aklıma bir fikir geldi ama bu ne kadar doğru olur bilemezdim.Kabul edeceklerinide sanmazdım.Ama bunu herkesin yaşaması için yapacaktım...
ARKADAŞLAR İNTERNET KESİLMİŞTİ Bİ TÜRLÜDE YAZAMADIM SEZON FİNALİNİ BÜYÜK AFFINIZA SIĞINARAK BÖLÜMÜ YAYINLIYORUM İYİ OKUMALAR... :))
