Owning Her (Love Duology 1st Generation)

Chapter 9

Zaijan Valestimoso POV

Mabilis naman siyang umiling. "Huh?! What are you taking about?"

"Huwag ka ng mag sinungaling pa, narinig ko ang mga sinabi mo." sabi ko. "Zencia's pregnant, isn't she?"

Sa halip na sagutin niya ako ay namutla nalang siya at nanatiling naka titig sa akin. Dahilan kaya mas lalo pa akong kabahan.

"Yes she is. Nandito si Aries para sabihin sa akin ang tungkol sa pagdadalang tao niya." dad interjected.

Hindi ko pinansin ang sinabi ni dad at bumaling ako kay Aries.

"Never may nangyari sa inyo," sabi ko na parang hindi siya pinaniniwalaan. "Zencia told me everything. Never mo nga siyang tabihan sa kama, paggawa pa ng bata?" natawa ako. "Nasaksihan ko pa nga unang halik mo sa labi niya.. and hell? In the freaking elevator, seriously?"

"Ikaw ba yu-"

"Oo pero huwag nating pag-usapan ang tungkol doon. We're talking about Zencia's pregnancy."

"It's my child, do not assume, Ian. Hindi mo ba na-isip na pagkatapos mong umalis ay may nangyari sa amin pagkatapos-"

"In that situation? Mukhang pagod na nga yun, sa akin palang. Imposible namang nakaisa ka!?"

He hysterically laughed. "How about the rest of the days? The next days? Hindi mo ba naisip na dahil sa pagkamiss ko sa kaniya, hindi ko na napigilan ang sarili ko?"

Napawi naman ang ngisi sa labi ko. Tama nga siya.. hindi naman talaga imposible na walang mangyayari sa kanila. Bakit hindi ko ba naisip?

"Tungkol naman pala sa unahan mo ako sa kaniya..." he trailed off. "Hindi naman ibigsabihin na ikaw ang naka-alis ng virginity niya ay ikaw na agad ang ama? Hindi naman ibigsabihin na may nangyari sa inyo, gusto ka na niya? Tandaan mo na.. may nangyari nga sa inyo pero ako ang naiisip at nakikita niya habang ginagawa niyo 'yun."

My jaw clenched.

"One last thing.. About sa hindi pa ako naka-isa sa kaniya noon.. Hinayaan ko na birhen si Zencia dahil preneserba ko siya para sa kasal namin. Kaso dumating ka at sinira kami. But I'm not bothere, anyway. Alam ko naman na ako lang ang mahal ni Zencia kahit na pinagsamantalahan mo ang kahinaan niya, especially now, na may anak na kami? I'm sure na mas lalo pakaming sasaya na dalawa."

Umigting naman ang panga ko. Gusto ko siyang sapakin hanggang mabasag ang panga at mukha niya pero tama naman siya.. pinagsamantalahan ko ang kahinaan ni Zencia.

"Nag tanong lang naman ako kung ako ang ama.. Hindi naman ako umaasa. Sinisigurado kulang na wala akong pagkakamali na nagawa bago ako umalis dito," sabi ko.

"Umalis? Saan ka pupunta?" tanong ni dad sa akin.

"Sa Canada. Doon na ako tirira. Hindi na ako babalik pa dito."

"Mabuti naman! Mabuti naman at gagawin muna! Hindi yung magkakalat ka ng fake news!"

"Huwag kang mag-alala, hindi mo na ako makikita, dad," I emphasized the last word. "Ayaw ko rin naman kasing makita ang mga pagmumukha niyo." sarkastikong sagot ko. "I came her to say goodbye... for the last time."

"T-then, it's good! You can leave, n-now!" pagtataboy sa akin ni Aries.

"Don't worry, aalis na ako. Mayamaya rin naman ang flight ko."

Napatingin ako sa likod ko ng makarinig ng yapak. My knees trembled and my heart pumped hardly. Hindi ko siya gustong makita bago ako umalis, baka kasi mayakap ko siya at hindi ko na pakawalan pa.. lalo na, na.. nag bunga narin ang pagmamahal nila ni Aries. I'm happy.. I'm happy for her that finally! May magmamahal na nga talaga sa kaniya ng lubos.

Hindi ko siya gustong pakawalan. Hindi ko kaya, dahil simula ng makilala ko siya at makasama sa iisang bahay ay hindi na ako na s-stress, hindi na ako bag-o-overthink at higit sa lahat hindi na ako inaatake ng anxiety at depression ko. She made me feel that I'm loved and worthy. She was there for me when no one else was. She was there for me when I already decided to gave up. She was there for me, always.

Now playing: Because you loved me by; Celine Dion.

"Zencia.." I uttered under my breathe.

"Pagkakamali, seryoso kaba Zaijan?" tanong niya at bigla ko naman na-alala ang sinabi ko. 'Sinisigurado ko lang na wala akong pagkakamali na nagawa bago ako umalis dito'

Hindi ako nakasagot.

"Kung nagbunga ang pagmamaha- ay, mali!" she smiled bitterly. "- ang panggagamit mo sa akin, kailangan ba pagkakamali ang itatawag mo do'n?" tanong niya na hindi na naman ako nakasagot. "Masaya ako na aalis kana at sana.. hindi nakita makita pang muli,"

Zencia.. Gusto ko siyang hagkan. Hindi ko naman sinasadyang sabihin iyon, sa totoo lang.. Dahil rin siguro sa galit ko ay bigla nalamang iyon na lumabas sa bibig ko.

"Oo.. kasi ang lahat ng nangyari sa atin.. lahat ng iyon ay puro pagkakamali lamang. Pagkakamali na hindi na pwedeng itama pa."

Tumango siya at ngumiti ng mapait.

"Gusto ko lang na siguraduhin na wala nga.. Gusto kung umalis ng walang iniwang obligasyon dito." pagtatama ko sa sinabi ko kanina.

"Kung ganoon lang naman, sana ay umalis kana..."

Kung sa pelikuka, ang kasalanang sinasabi nila ay 'Makaka-alis kana' Iba naman ang kay Zencia. 'Sana ay umalis kana'. Ganoon na siguro siya ka-atat na aalis na ako.

"Alright!" I faked a smile. "I need to go. Masaya ako kahit papaano ay nakapag-paalam ako ng nasa harap niyong lahat."

Ngumiti ulit ako at naglakad na papuntang pinto. Napakagat ako ng pang-ibabang labi ng ma-sagi ko ang kamay ni Zencia bago paman ako makalampas sa kaniya.

Huminto ako saglit sa bandang likod niya. "I love you..." bulong ko tama lang para marinig niya at tuluyan na nga akong naglakad palabas.