Karanlık Macera

YOLCULUK...

Evet arkadaşlar kısa bir aradan sonra hikayeme devam ediyorum.En son annemle birlikte eve kıyafet almaya gidiyorduk ve eve gidince Büyükannem'e ne diyeceğimi düşünüyordum.Neyse artık hikayeme döneyim.Eve tam ulaşacakken aklıma babam geldi.Peki ya ona ne diyecektim.Artık bilinci yerindeydi.Neyse.Bunların hepsini bir kenara atıp kara kara düşündüm.İşteeee.Aklıma bir fikir gelmişti.Planım şuydu:
-Bir çanta bul.
-İhtiyacın olan eşya ve kıyafetleri içine doldur.
-Evde yaklaşık 1 saat oturup hiçbirşey olmamış gibi davran.
-Dışarı çıkıp top oynuyacağım bahanesiyle evden kaç.
Eğer bu planı uygularsam kaçabilirim diye düşünüyordum.İlk olarak eve girdim.Planı uygulamaya başlamıştım.Ve plan başarılı oldu.En sonunda annemin evine olan yolculuğumuz başlamıştı.Annemin eski arabası o kadarda sağlam olmadığı için hiç korkmuyor değildim ama annemin evine gidip sorduğum o sorunun cevabını alacağım için çok mutluydum.(Soru annemin bir ailesi olup olmadığıydı)Yolculuğumuz çok iyi gidiyordu fakat tam şehre girecekken bir çevirme gördük.Duracağımız için üzgündüm.O eve gitmek için çok heyecanlıydım.En sonunda eve ulaşmıştık.Annemin arabasına baktığımda onun fakir olabileceğini düşünmüştüm fakat evi aynı bizim evimiz gibiydi.(Hatırlarsanız biz fakir bir aileydik fakat güzel evimiz bize dedemden kalmış idi)Tam içeri girecekken heyecandan ölüyordum.Salona geçtiğimizde o sorunun cevabını almıştım.Biraz üzgün birazda mutlu hissettim.Bu garip bir duyguydu...