Evet arkadaşlar en sonunda 1K olmuşuz bunun için hepinize teşekkür ederim.En son Kağan düşmüştü ve onu bizi kovalayan bir serseri yakalamak üzereydi.Neyse artık hikayeme döneyim.Kağan yerde yatıyordu."Bacağım kırıldııııı" diye bağırmasını duyabiliyordum.Kemal'in arkadaşlarının hepsi kaçmıştı fakat Kemal ile ben durmuştuk.Korkuyorduk.
Ardından birbirimize "Bunu yapabiliriz"dedik.Artık cesaretimizi toplamıştık.Kemal'e ve kendime korkak demiştim fakat o anki cesaretimiz paha biçilemezdi.Elimize bir taş aldık ve bıçaklı serserinin üzerine doğru "aaaaaaaa"diye bağırarak koştuk.Serseriyi taşladığımızda bizden korkup kaçmıştı.Artık kendimize güveniyorduk.Mutluyduk.Ama Kağan'ın bacağı kırılmıştı.Kemal sol koldan ve bende sağ koldan tuttum ve Kağan'ı hastaneye götürdük.Kağan'ın ayağını alçıya almışlardı.Kemal'le onu evine bırakacakken Kağan bize"Bizim evde kimse yok herkes tatilde.Bende anahtarımı parkta biryere düşürdüm"dedi.Hemen gidip parkı aramaya başladık çünkü akşam olmak üzereydi.Hayır hayır hayır.Anahtar hiç biryerde yoktu.Son çaremiz başka bir malzelet bulup Kağan'ı bizim eve götürmekti.Ama Kemal ile benim üstüm çok kirliydi ve kıyafetlerimizde o serserinin bıçağından damlayan kanlardan vardı.Peki annemize ne diyecektik...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlık Macera
AventureBu hikaye hem eğlenceli ara sıra üzücü ve çoğu zaman hayat dersi verir.Lütfen okuyunn!!
