yohan:özgünlügü 3-5 dakika insanlarin düşüncelerini okuyabilmek dokunduğu zaman başlıyor
kirishima'dan:
3 hafta geçmişti. saçma bir şekilde bitmiyordu arksdaşlıklari .
bakugou zorlanmayi sevmezdi eva'ya sürekli kendinden ödün vererek davranıyordu.
ne dese bi şekilde yaptırıyordu. inatçı bir keçi gibiydi . ama beni şaşırtan onun inadi değil bakugounun kabul edişiydi.
şu andaysa eva gözlerim önünde minayla harıl harıl bir seyler konusuyordu. bakugou güya manga okuyordu ama arada onlara laf atıyordu. evet.. bütün arkadaşlarımla yakın olmuştu. parazit gibi aramıza sızmıştı.
ama sadece beni rahatsız ediyordu.
hayatımın arka fonunda heather çalıyordu sanki.
bir şeyleri bastırmak gittikçe zorlaşıyordu . ellerimi sıkmaktan yorulmuştum. kusma isteğimi bastırmaktan ...
ağlamamak için tavana bakmaktan..
ama kör de değildim. her şey belliydi.
sadece sevgili olmalarını ve içimdeki minik umudun da siktir olup gitmesini bekliyordum.
ona bakışını görmüştüm.
havuza onu itmeden ona bakarken kızarışını farketmiştim. görmek istediğimi görmüyordum. her şey belliydi. ve bu kesinlikle istediğim degildi zaten.
uzun zamandır yaptiğım gibi koltukta başka bi yöne dönüp uyumaya çalıştım. ayaklarım koltuktan hafifçe havalandıgında o tarafa döndüm. yohan gelmiş hiç bana bakmadan bacaklarimın yokluğunda oluşan boş alana kendini atıp kucağina bacaklarımı tekrar koymuştu. ona baktığımı farkettiğinde yarım ağız sırıttı.
" yine mi uyiycaktin?"
omuzlarımı yattıgım yerde olabildiğince silktim .
"sen gelene kadar"
"kuzenimin koltuğuna oturmak istemem gayet doğal hem rahatını bozmadım bence. bozdum mu ?"
başımı iki yana kısaca salladım.
" hiç iyiye gitmiyor gibisin kirishima"
tekrar omuz silktim gozlerimin odağı su savaşına devam eden katsukiydi sadece boşbakışlarla izliyordum yine son 4 gündür yaptığım gibi.
bacaklarım tekrar havalandiğında yohana döndüm. bacaklarımı ayağa kalkıp kendine çektiğinde hâlâ naptigini anlayamıyorudm.
"noluyo"
bacaklarım koltuktan sarktığinda ellerime uzanıp beni kendine cekti.
"yeter"
ha? ağzımı açamadan beni sürüklemeye başladı. bi anda kendine çekip bizi 180° dönüştüğünde nolduğunu anlayamadan kendimi suyun altında buldum omuzlarimi tutan elleri hala ordayken itmeye devam ediyordu.
dibe değen sırtımla şaşkınlıkla yanan gözlerime aldırmadan gözlerine bakiyordum elleri bedenimi bıraktığında yukarı çıkmaya çalışmadan bana bakıyordu.
gülümsedidiğinde kollarımdan ve bacaklarimdan yaylanarak yukarı yüzmeye başladım benimle beraber yükselirken sonunda yüzeye çıktım ve saclarimi geriye atarak görüş alanımı genislettim .
kahkaha atarak bana bakıyordu.
"öhhö-ögh öhhö delirdin mi kiyafletlerim üstümdeydi- "
yaklaştıgında kafamı elleri arasına aldı. "cok düşünüyorsun. biraz siktir et artık"
nefes verip yüzeye yüzdüm.
bu nasıl yöntemdi böyle.
kıyıya çıktığımda ellerimi kendime sardım.
eskisi gibi olsak katsukinin yanına gider saçma yöntemimizle ısınırdım.
ama o şu an yeterince meşguldu.
karnımdaki kasılma onu görmemle geri gelirken yohan ayaklarımın dibinde kollarini bagdas yapmis siritarak beni izliyordu .
"neye gülüyorsun donuyorum."
"saçların .."
"biliyorum boktanlar."
bi kere bile göz göze gelmediğimiz sarışına tekrar döndüm ama başka şeylerle uğraşıyordu.
