The Famous Guy and I

Chapter 13- He will be my... LEADING MAN?!

He will be my... LEADING MAN?!

Karen's POV

Saturday na ngayon. 1 week na rin akong pumapasok sa Sy Academy. Nakaka 20,000 na ko sa pagtutor kay Bryan.

Sobrang makakatulong na yun samin ni mami tsaka ni lola. 

Andito ko ngayon sa ospital. Kinonfine na namin si mami since may sapat na kaming pera.

"Mi, pagaling ka ha. Andito lang ako lagi sa tabi mo."

"Anak, san mo ba nakuha yung perang binayad mo dito sa ospital?"

"Nagsasideline po ako."

"Ano namang sideline?"

"Ah.. ano po... nagtututor po ako ng classmate namin."

Yung classmate naming nakakairitang anak ng owner ng school (.--)

"Ahh. Ganun ba? Bakit parang ang laki naman yata ng kinikita mo? Isang linggo palang ha."

Madali talaga akong nabubuking ni mami. Huhuhu.

"Anak po ng owner nung school eh. K Aya mayaman po."

"Panu ka niya naging tutor? Nag-apply ka?"

"Di po."

Kinwento ko kay mami yung mga nangyari this past few days....

"Mabuti naman at nagkakita kita ulit kayo nila Sandra at Dianne. Hahaha. Naiinis ka talaga dun sa Bryan?"

"Opo. Eh nakakainis naman po talaga eh."

Pinagtawanan lang ako ni mami.

"Mi, may tatanong ako pero magpromise po muna kayo na sasagutin niyo yung tanong ko."

"Oh sige. Promise."

Kung mag usap kami ni mami para lang kaming magkapatid noh? Hahaha.

"May chance pa po ba na.... balikan tayo ni da-.. nung asawa niyo."

                                                    

Tumingin sakin si mami. "Anak, kalimutan mo na siya. Wag mo na siyang isipin. Ok?"

"Ok po."

Bakit ko pa kasi natanong yon eh alam ko naman na yung sagot. >_

Alam kong galit pa rin si mami sa kanya... pati AKO.

Pag daw galit ka sa isang tao... ibig sabihin mo lang daw yon kaya ka nagagalit sa kanya sa kung ano man nagawa niya.

Pero pano ko mamahalin yung taong ni isang minuto hindi ako naalala.. hindi kami binalikan at iniwan lang sa ere.

Sabagay, kahit wala naman siya, masaya na ko sa kung ano meron ako. Di namin siya kailangan.

Masama ba kong anak?

Siguro para sa inyo, oo.

Pero di niyo ko masisisi, siya ang nagbigay ng dahilan kun bakit ako naging ganto sa kanya. Kung bakit ako naging masama sa kanya.

Siguro di na anak ang turing niya sakin kaya di na rin  ama ang turing ko sa kanya.

Ang topic na yan ang pinaka-ayaw ko sa lahat. Kapag yan ang pinag-uusapan, wala akong maramdaman kundi galit.

"Lalim ng iniisip mo ha. Wag mo na si Yang isipin. Masaya naman na tayo diba?"

"Opo. I love you po." Sabi ko kay mami then hinug ko siya.