TREAT ME BETTER (ROYALTY SERIES #01)

PROLOGUE

#TMBRS01|PROLOGUE

Nanibago ako sa takbo ng buhay ko ngayon na nandito ako sa harapan ng malawak na karagatan na nakikita ko ngayon sa harapan ko habang nandito ako sa pinaka mataas na palapag ng napaka taas na tore ng mula sa Costelliano Palace dito sa Rome, Italy dahil nandito ang kwarto ko sa itaas.

Hindi namang maipagkailan na ang ganda ng paligid at lalo na ang papalubog na araw at gagabi na naman.

Actually one month na ako dito sa Palace habang inaayos ang gamit ko sa pilipinas at ang gulo na nasangkot pa ako kaya minabuti na nilang mag stay ako dito.

"Señorita....You better take a nap—" Agad ko siyang pinigilan sa sasabihin niya sa akin.

"Go back to your work i have no time to make it!" Inis kong sabi dahil simula punta ako dito ay bilang lang ang mga taong gusto kong makausap buhay malaya nga ako pero mas lalong naka kandado ang kaligayan ko dahil controled lahat ng nandito sa Palasyo boring talaga lalo na't hindi ako sanay sa ganito.

Hindi parin siya lumabas ng room kaya agad kuna siyang nilapitan at pinanlisikan ng mga mata.

"Hindi ko ginusto ang buhay na binibigay nila sa akin ngayon so just Shut the fuck up! At bumalik kana sa iba mong trabaho alam mo those things...—" Turo ko sa mga mamahaling gown na pang araw araw kong ginagamit. " I don't think so kung bagay sa akin ang ganong bagay sa mundong ito! Isa lang ang gusto ko pabalikin na nila ako ng pilipinas dahil may buhay akong dapat ayusin don at hindi ang magmukmuk dito sa lugar nato!" Sigaw ko at bumalik sa kinatatayuan ko kanina at umupo sa upuan habang suot suot ang naglalakihang kasuotan na nakaka inis ng suotin.

For being Royalty Child is not really a big deal for me all I want is ibalik na nila ako sa Pilipinas that's it!

Nakaramdam ako ng sobrang sakit sa damdamin ng maalala ko yung araw na masaya akong pumapasok sa school na may ngiti at naririnig ang ingay ni Tonnie ang tawag ni Lupita at ang pagiging girly ni Dave lahat ng pangyayaring iyon ay sobrang gusto ko ng balikan.

Yung mga oras na kaylangan kong mag stay sa bahay ni Shan dahil pinalayas ako ni Artagrasha sa bahay nila at yung mga salita na sinasabi sa Neyyar at Yarren sa akin ay gusto kona ring marinig muli kahit gaano pa kasakit.

Gusto ko muling balikan ang saya sa tuwing may party sa campus at yung practice namin nung panahon na nag perform kami ng ballroom.

Lalo na si Shan.

Lahat nun gusto ko ng balikan lahat nun gusto kona muling maramdaman.

Tumulo na ang mga luha ko at humihikbi na ako ng iyak dahil nung panahon na sinabi ni Lupita at Dave na mag aaral sila sa Japan ay Nakaramdam ako ng panghihinayang dahil akala ko tuloy kaming magtatapos ng Senior high sa Paaralan nayon pero ako lang din pala ang unang lumayo.

Napamahal ako sa buhay ko sa labas ng pamilya ko pero bakit lahat ng yun ay magtatapos sa ganon kadaling pangyayari parang gusto kong isisi lahat sa akin ang nangyari may nakulong, may nasugatan, may nasaktan at higit sa lahat wala man lang ako nagawa para tumulong sa kanila kundi nandito ako sa ibang bansa na hindi malayang makaka alis sa lugar kong saan ngayon.

"Babyruby?" Ramdam kong may humawak sa balikat ko kaya agad na akong lumingon at bumungad sa akin ang maayos na mukha ni Gin.

Bakit wala siyang ibang nararamdaman na iba napaka ayos ng mukha niya habang ako ay mukha ng zombie sa lugar nato.

Bakit nagagawa pa niyang ngumiti habang ako ay nakikita niyang luhaan at nagpupumilit na pabalikin sa pilipinas.

"G-gin.... B-bakit nangyari ang  l-lahat ng ito? Ako ba yung mali?" Hinawakan niya ang aking mukha at pinunasan ang mga luha sa pisngi ko ng hintuturo niya.

Patuloy parin ang pag iyak ko.

" Hangad ko ang kaligayan at kasiyahan mo pero mas hangad ko ang buong buhay mong kaligtasan dahil ang ibang bagay na ikakasaya mo ay ang magdadala sayo na lugar na mawawalan ka ng mabuting kaligtasan na hangad ko..." Sabi niya at niyakap ako ng mahigpit habang ako ay patuloy parin ang paghikbi dahil sa bigat ng kalooban ko sa ngayon.

Oo masasabi kong pinangarap ko ang matawag na ganino dahil puro 'sana all' ako dati pero sa ngayon  I realised that's all a shit dream dahil hindi na ako natutuwa sa ngayon.

Naalala kuna naman yung huling kita namin ni Shan na puno siya ng dugo at buo ng pasa ang buong mukha niya at naipakita niya sa akin ng hanggang sa ganong oras ang bait niya sa akin.

I don't deserve this.

Please kalungkutan lubayan muna ako.

Please tadhana ibalik muna ako sa panahong masaya akong kasama yung taong nagpapasaya sa akin.

Please Orasan ibalik muna ang panahong nag aaral pa ako at masaya sa mundo kung saan malaya akong nakaka alis ng bahay.

Gusto kunang mabalikan ang panahon nayon.

"Babyruby gusto kang kausapin ni Mom—" Hindi Kuna siya pinatapos pa sa sasabihin niya at pinangunahan kuna siya sa kung ano mang uri pa nga salita ang babanggitin niya sa akin.

"Wala akong balak makipag usap sa kanya ang sabihin mo sa kanila hayaan na nila akong makabalik sa Pilipinas yun ang totoo kung buhay at hindi ang ganitong buhay..." Galit kong sabi kasabay ng pagbitaw ko sa pagkayakap niya sa akin.

Nakilala ko nga ang totoo kung pamilya nakaramdam naman ako ng ibang pakiramdam na mas lalong hindi ko gusto at kaylanman hindi ko magugustuhan dahil ang responsibilidad na ipinatong nila sa akin ay hindi ako handa.

Umalis na ako sa kinatatayuan ko at nagtungo sa kama at dumapa at pinulupot ko ng napaka kapal na kumot ang sarili ko dahil ang tanging gusto ko sa ngayon ang hayaan nila akong makabalik sa Pilipinas dahil nandon ang taong nagpapasaya  sa akin.