Escaping Hell (Dark series book 2)

CHAPTER 1

Enjoy Reading, Honeys<33

Warning: Vulgar and strong langguage ahead. I just want to remind y'all that my stories discusses sensitive topic. So if you are not into abuses then you should leave this story.

Tiffany was lying in the bed like a dead person as she stared at the ceiling with a luminous light. Her body can't move, her tears stop from dropping. Maybe her tears was over. But her heart is still aching. She badly wanted to cry out loud but her eyes is too tired to shed another tear. Her brain stop from circulating. She can't think of something.

This is what she live four years ago. Everytime that she is alone, memories of her parents shouting for help as their body's burning always plague her dream.
A nightmare she wanted to erase. She wanted to sleep peacefully just for once. Kahit sa pagtulog lang sana ay maging payapa siya.

It's been five years but nothing has change. Ang hustisiya para sa pagkamatay ng mga magulang niya ay hindi parin niya nakukuha. Pagod na siya pero wala naman siyang kayang gawin. Ang tanging kaya niya lang ang sumunod sa lahat ng utos ang auntie niya kapalit ay tutulungan siya nitong makamit ang hustisiya para sa hindi makatarungang pagkamatay ng mga magulang niya.

Napaigtad siya nang  mabilis na bumukas ang pinto ng kwarto niya. Ang kaninang hindi kayang maigalaw na katawan ay mabilis kumilos paupo. Kahit nanakit ang likod niya ay hindi niya iyon ininda.

"Bakit po?" Malamig ngunit magalang niyang tanong sa Auntie.

Tulad nang nakasanayan niya. Ang emosyon nito ay nanatiling malamig at istrikto.

"Kung ayaw mong maulit ito ay layuan mo na ang kaibigan mong si Sofia. At huwag na huwag ka sa aking magsisinunglin ulit.."

Habang nagsasalita ito ay walang imik lang siyang tumatango.

"Alam mo ang dahilan kung bakit ayaw kitang magkaroon ng kaibiga." Makahulugan siya nitong tiningnan. "Kapag may nalaman pa akong kaibigan mo ay sisiguraduhin kong hinding-hindi na ulit kita pag-aaralin." Banta nito na ikinagulat niya kasabay ng pangiginig ng kamay niya.

Nagbaba siya ng tingin. "M-atagal na pong naputol ang pagkakaibigan namin ni Sofia."

"Eh, ano itong nalalaman ko na may kasama kang babae kanina sa mall?" Napaka-istriktong tanong nito.

Pilit siyang nag-isip ng dahilan. "Hindi ko naman po iyon kaibigan. Kailangan ko lang po iyon kasi may panggagamitan ako sa kaniya." Bawat bigkas niya ng kasinungalingan ay halos mapaiyak na siya. "Matalino po siya at iniaasa ko na lang po sa kaniya ang mga problema ko sa school."

At the age of 18 she perfect the art of lying. Pretending became her second skin.

"At saka hindi po iyon mayaman at walang koneksiyon" Dagdag pa niya.

Hindi niya alam kung bakit ayaw na ayaw ng auntie niya na napapalapit siya sa mga mayayaman o di kaya'y kilalang pamilya. Simula no'ng mapunta siya sa puder nito ay hanggang sa university lang ang nararating niya. Lagi siyang may hatid-sundo at bantay sarado ang lahat ng mga galaw niya.

Minsan na niyang sinubukang hanapin ang hustisiya ng pagkamatay ng mga magulang niya ng mag-isa ngunit pag-uwi niya ay mga sampal galing sa auntie niya at sinabihang huwag na niya daw ulit gagawin iyon dahil ito na ang bahala sa lahat.

"Friends will just going to betray you. Friends can be your weakness at hindi pwedeng mangyari iyon. Always remember that."

Pagkatapos nitong magsalita ay lumabas na ito sa silid niya. Hindi niya maiwasang hindi mapatawa ng mapakla. Her aunt taught her how to be a hard and strong woman in other way. Her aunt sees that friends or lover can be a weakness of a person. Sabi nito ay namatay ang mga magulang niya dahil sa sobrang pagtitiwala.