Hayal Kırıklığı | Texting

6.5

Bir insan daha ne kadar ileri gidebilirdi?

İntikam alıyordu...

Evet kesinlikle benden intikam alıyordu. Ama Ateş'in ne suçu vardı?

Saatlerdir kafamda kurduğum sorularla yerimde duramıyor gidip Mirza'dan hesap sormak istiyordum.

Stresten mideme ağrı girince olduğum yerde kalakaldım. Ağrı daha şiddetli bir hal alınca kaldırımın üstüne oturdum. Okulun bahçesinde elim karnımda çektiğim acıdan yüzümü buruşturdum. Ateş'in geldiğini ve yeni uçmaya hazırlanan füze gibi okula girdiğini gördüm. Ne yapacağı belliydi benim yapmak istediğim şeyi yapacaktı. Gidip Mirza'dan hesap soracaktı. Hemen yerimden kalkıp onun peşinden koştum. Karnımın ağrısı gitmişti sonunda. "Ateş!" ismini söylediğim anda bana döndü. Önüne geçtim.
"Ne yapacağını biliyorum ama yapma."

Beni kenara çekip ellerini omzuma koydu. "Hiçbir şey yapmayacağım Lamia merak etme." beni ikna etmeye çalışıyordu ama gözleri yalan söylüyorum der gibi parlıyordu. Hızla yürümeye devam etmeye başladı beni arkasında bırakıp. Bende mecburen peşinden gitmek zorunda kaldım.
"Ateş bir dur artık!" Hipnoz etkisinden çıkmış insan gibi gözlerime baktı. "Anlamıyorsun Lamia. Su benim herşeyim. Ona birşey olmasına izin veremem.

Keskin bir şekilde elimi omzuma koydum. "İnan bana Su'ya hiçbir şey olmayacak. Mirza'nın tek derdi benim. Ve ben bunu halledeceğim. "

"Şimdi sen diyorsun ki Su'yu kurtarmak için ben Mirza'ya gideceğim. Yani bir hayatımı kurtarmak isterken diğer hayatımı feda edeceğim."

"Kimseyi feda etmeyeceksin. Sadece gidip konuşacağım."

Sinirle yumruk yaptığı elini dudaklarına götürdü yerinde durmadan kıpırdadı. "Onun derdi benimle Lamia. Gidip ağzını yüzünü dağıtacağım." Sözleri sinirle söylenmiş ve daha sonra pişman olacağı sözlerdi şimdiye kadar onu hiç böyle görmemiştim. Beni dinleyeceğini sanmıyordum hızla koridorda kayboldu engel olmadım yada bir şey yapqmadım. Sadece durdum çünkü bazen bazı şeylere engel olamazsınız buda öyleydi Ateş'in gözleri sinirden ve kızgınlıktan beni görmüyordu.

Bahçeden gelen kavga sesleri de buna kanıttı yavaşça herkesin çıktığı bahçeye çıktım. Ateş Mirza'yı gömleğinden tutmuş kendine çekiyordu. Kimse engel olmuyordu sadece izliyorlardı. "KARDEŞİMDEN UZAK DURACAKSIN!" Diye gürledi Ateş. Mirza ise halinden keyif alarak güldü.

Su'nun nerede olduğuna bakmak için başımı çevirdim kalabalıktan ilk başta göremedim ama duvara tutunmuş elini ağzıyla kapatmış ağlıyordu.

Yanına gitmek istedim ama yapamadım vücudumda ki tüm gücü kaybettim bir anda. Gözlerim karardı ayaklarım tutmadı. Ve yere düşüş sesi.

"Lamia!"

🪐

Sizce Lamia'nın neyi var?

Yeni bölüm nasıldı?

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın!