O kadar hızlı sürüyordum ki arabayı,hastaneye sağlam geldiğim için şükretmeliyim. Hemen demirin odasına gittim ama kimse yoktu odada. Resepsiyona gittim ve demiri sordum.
Serkan : demir bey nerde acaba!
X(resepsiyonist): serkan bey,demir bey az önce ameliyata girdi...sizede söyleyim dedi...dedi ki hemen sizde onun yanına gidin.galiba size çok ihtiyaçları var. Demir bey de sizin ameliyat formlarınızı bana bıraktı. Siz gelince ben vereyim diye
Serkan: tamam ver...sağol
Hemen demirin odasına koştum ve formumu giydim ve ameliyata girdim...gördüğüm şeyle başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Edanın büyük ve kocamam karnı. Hamile olduğunu bilmeseydim de anlardım. Diyorlar ya hani biri hamile olunca yüzü falan değişir;eda daha da güzel olmuştu. Ama acı çektiği yüzünden,o solgun duran yüzünden belliydi. Ameliyattaydı ve bilinçsizdi. Demir benim ameliyata geldiğimi farkedince beni kendime getirdi ve işimi yaptırdı. Edanın yanına gidip ameliyata başladım bende. Karnını açmışlardı. Ve maalesef bir kurşunda rahimine geçmişti. Demire baktığımda kafasını salladı. Bebeği kaybetmiştik. Edanın bebeğini kaybetmişken onu da kaybedemezdim. Hemen işe başladım ve ameliyatı bitirdim. Hemen edayı odaya aldılar ve bende demirin odasına gidip üstümü değiştirdim. Üstümü değiştirirken kıyafetlerimdeki kan izine gözüm takıldı. Eda'nın kanıydı...tam gözümdeki yaş akacakken demir kapıyı açtı ve içeri girdi...
Demir:serkan...
Serkan: efendim demir?!
Ağladığım zaman gözlerim şişardı ve sesim kalınlaşırdı. Şimdi de öyleydi...ama demir sormadı.
Demir: o bebeğin...babası kim bil-
Serkan : sence şimdi o umrumda mı?! Tabii edanın kızıydı...bende üzgünüm onu kaybettiğimiz için...ama edayı da kaybedemem. O yaşıyor ama şimdilik
Demir: doğru söylüyorsun abi pardon ben saçmaladım...
Onun yüzüne küçük bir gülümseme yolladım. Hemen bana gelip sarıldı bana ve beni teselli etmeye çalıştı...biz dertleşip ağlarken, biri kapıyı tıklayıp açtı...
Hemşire: serkan bey...az önce çıkan hasta uyandı. Bakabilir misiniz?!
Dediği şeyle hemen kalkıp odaya koştum ve kapıyı açtım. Pencereye bakan edanın gözleri bana döndü ve gözleri doldu. Benim de gözlerim doldu. Kaç ay sonra yine karşılaşmıştık. Hemen sedyenin yanındaki koltuğa oturup ellerini ellerim aradına aldım. Ellerini çekmedi ama...
Serkan: çekmedin ellerini...affettin mi beni?!
Eda: a-ameliyatta yanımda s-sen mı vardın?!
Serkan:evet canım ben vardım iyi misin nasılsın?!
Eda:kızım nas-sıl?!
Zorlukla konuşuyordu.bende ne cevap vermem gerektiğğni bilmiyordum. O yüzden gözlerimi kaçırıp boynumu büktüm. Gözlerinin dolduğunu farkettim ...yine de zorlukla konuşmaya başladı.
Eda: k-kayb mı ettik?!
Başımı salladım.Hıçkırarak ağlamaya başladı.
Eda:o benim yaşam sebebimdi,o benim mutluluk kaynağımdı...a-ma gitti
Ağlaması daha da şiddetlenince bende kendimi tutamayıp ağladım onunla...Sarılınca ona,sakinleşti biraz...tam konuşmak istediğini anladığımda
Serkan:konuşma canım...kendini z-zorlama
Eda:bil-biliyor mu-sun o s-eni-n k-
Eda'nın sesini artık duyamayıp yerine makine sesini duydum...
...
Beklettim kusura bakmayın...
Bölüm kısa ama bence güzel oldu!
Sınır:45oy
Sizleri seviyorum iyi geceler 💜
