TAKSİ

152 4 12
                                    

"Hadi uyan artık seninlemi uğraşıcam bütün gün"dedi biri soğuk sesiyle.
Yavaşca gözlerimi araladım ve gözlerime çarpan gökyüzü mavisi gözlerini görünce hemen ilkilerek geri çekildim.
"Ben ne-nerdeyim"diye sordum kekeleyerek.
"Off bunları sana 2 saat anlatamam kalk hadi seninle uğraşamam evine bırakıcam "dedi kolumdan tutup kaldırmaya çalışırken.
Bu tavri da neydi boyle . Ayrıca canimi acitiyor."git basımdan ben başımın çaresine bakarım"dedim duvara tutunarak kalkmaya çalışırken.Tabi ayağa kalkar kalkmaz biraz biraz tökezlesemde bir süre sonra dengemi sağladım.
"Sen  bilirsin kizim bi dahaki sefer bu kadar şanslı olamazsin. Özel gücün falan yoksa tabi "
dedi .Dur bakayim siritiyor mu o. Kaba şey işte... Arkasina bile bakmadan yoluna devam ediyordu.
Etrafıma baktığımda kimse yoktu ve cidden çok korkuyordum. Birkaç adım attıkdan sonra "bekle" dedim istemediğim her halimden belliydi. Zaten belli olsun . Bir adım daha attıktan sonra durdu ve arkasına döndü. Yüzünde gıcık bi gülümseme belirdi.
"Ne o? Özledin mi şimdiden?"dedi kendini beğenmiş bir tavırla.
"Ne demessin özleminden yanıp tutuşuyorum. Sinir şey. Eve gitmem lazım"diye duraksadım ismini bilmiyordum.
"Giray"dedi. Ona sorarcasına baktım."Adım Giray"diye düzeltti.Şimdi ne dediğini anlamıştım."Senin?"dedi hafif gülümseyerek.
"Arya"dedim ve sırtımı ona çevirerek yürümeye başladım. Gökyüzü mavisi gözlerini sırtımda hissedebiliyordum. Bir süre sessiz kaldıktan sonra bir taksinin bize yaklaştığını gordum ve elimi kaldırarak durdurmaya çalıştım. Allahtan taksi dolu değildi. Eve gitmem çabuk olurdu. Taksiciyi gördüğümde 45 yaşlarında,saçları siyah ve aralarındaki beyazlarda göze batıyordu. Taksinin kapısını açtım ve arkama döndüm.
"Sağol gerisini ben hallederim gelmene gerek yok"dedim. Yüzü birden sertleşti.
"Ben bıraksaysım eve kadar" dedi dudağını büzerek.
"Gerek yok beni  serserilerin elinden kurtardın diye eve kadar bırak diyeceğimi düşünmüyosundur herhalde"dedim taksi koltuğuna yerleşirken.Deli mi bu dizilerdeki gibi onu hayatimin kahramanı yapmayacaktim tabiki . Kapıyı kapattım ve "gidebiliriz" dedim taksiciye kafamı çevirerek.

İNTİKAMHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin