"Ünlü idol Lee Felix yeni bir ilişkiye atıldı. Gece kulübünden çıktıktan sonra kameralarımıza takılan Felix, sevgilisinin kimliğini gizli tuttu. Ve bizlere ilişkilerinin yolunda gittiğini, çok mutlu olduklarını söyledi"
Bu haberi kaç kere izlediğimi saymadım. Dün gece yayınlanmıştı. Fotoğraflarına tekrar baktım. Birbirlerine sarılmış mutlu bir poz vermişlerdi. Woo' nun saçı uzamış. Arkasındaki saçlarını sarıya boyamış kalan saçları siyahtı. Çok yakışmış ona. Felix'in saçı da uzun zaten. Birlikte uyumlu bir çift görüntüleri var.
Asıl takılmam gereken şey Woo'nun benden tamamen gitmesiyken ben burda saçlarını düşünüyorum. Kalbim çok acıyor. Bir daha benimle asla yakın olmayacak. Biz arkadaşız diyor ama benimle bir arkadaşıymış gibi de konuşmuyor. Hatta ben mesaj atmazsam hiç konuşmuyor.
Aslında ben ünlü bir dansçıyım. Çok fazla dans yarışmasına katılıp 1.lik elde ettiğim ve kendimi gösterdiğim için artık ben jüri oluyorum yarışmalarda. Ve dünya beni tanıyor. Woo'yla birlikteliğimi açıklamak istemiştim. Onu herkese gösterip sevgilimin güzelliğine bakın demek istemiştim. Ama her seferinde beni engelledi. 'Tanınmak istemiyorum. Hayranlarının tepkisinden korkuyorum' demişti. Ve şu an Woo, Felix için herkese yüzünü gösterdi. Bir kez daha ondaki değerimi anladım.
Nerde yanlış yaptım acaba? Woo neden beni terk etti? Keşke o geri gelse. Bıraktığı hiçbir şeyi atmadım. Şu an üzerimde onun geceliği ve battaniyesi var. Bizim yatağımızda uzanıyorum. Ama sevgilim yok. Onun gülüşü yok. Onun sesi yok. Onun yemekleri yok. Onun bana olan sevgisi de yok.
Tüm çevrem Woo'yu unutmam gerektiğini söylüyor. Bunu nasıl yapabilirim ki? Aklım bunu istiyor aslında. O kadar güçsüzleştim ki toparlanmam gerekiyor. Ama kalbim izin vermiyor. Ben de bu ikiliğin arasında daha da yok oluyorum.
Artık tek isteğim benim de mutlu olmam.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DONT CALL ME ~Woosan
FanfictionSevgili olup ayrılan 2 genç... San: Sevgilim Lütfen bana geri dön Çok kötü hissediyorum Çok özür dilerim Ne istersen yaparım Evimiz sensiz bomboş Ben tek başıma burda yaşayamam Yalvarırım bebeğim lütfen ~fic angst değildir~