ခွန်ခန့်မင်းပိုင်သည် library ဆီသို့ ကျောင်းဆောင်ဟောင်းအနောက်ပေါက်မှ ဆိုင်ကယ်သော့ကို လက်ညိုးနဲ့ရမ်းကာရမ်းကာ မြူးတူးစွာ လျှောက်လာနေသည်။
"ဟော အတန်းမတက်ဘူးလား "
"အမ် အမကရော အတန်းဆင်းပြီလား"
"အင်း ဆရာမ နေမကောင်းလို့ အတန်းမရှိတာ"
"ဟောဗျာ ကျွန်တော်က အမဖုန်းဆက်မှာ ထင်နေတာ"
"အယ် ဆက်စရာမလိုတော့ဘူးလေ တွေ့နေပြီပဲကိုး ၊ လာသွားမယ်"
ရှေ့ကနေ ကတ္တီပါဖိနပ်အပြာလေးက ညင်သာစွာ ဦးဆောင်သွားလေပြီ။
လွဲပဟ ။ ခွန်ပိုင်ရေ။ ဖုန်းနံပါတ်လေး လိုချင်တာပါဆိုကာမှ။ အရေးထဲ ဆရာမက နေမကောင်းဖြစ်နေသေးတယ်။ ဟူး မတတ်နိုင်ဘူး။
"အမ အမ "
"ဟင် ဘာလဲ"
"ဒီမှာ စာအုပ် "
"အော် အေး အထဲမလိုက်တော့ဘူးလား"
"ဟုတ် တကယ်တော့ ကျွန်တော် စာဖတ်ဝါသနာ မပါဘူးရယ် ၊ ဟိုတစ်ခါ က အမကြောင့်မို့ ဖတ်ဖြစ်သွားတာ "
"အော် အေးပါအေးပါ ဒါဆိုလည်း သွားတော့နော်"
"ဟိုလေ အမ အတန်းအားတယ်ဆိုတော့ ကျွန်တော်နဲ့ ကော်ဖီလိုက်သောက်ပါလား ၊ အဖော်မရှိလို့"
ဟေ့ကောင်ရာ ဘယ်လိုကြီးပြောလိုက်တာလဲ။
သဲအေးလေးကမူ အူကြောင်ကြောင်လေးဖြစ်သွားကာ
"အမ်းအမ်း ဟုတ်ပါပြီ ခဏစောင့်နော် "
"ဟုတ် ဟီး"
ယိုက်စ်စ် ဟုတ်ပြီကွ ။ သတ္တိရှိစမ်းပါ ။ ဒီလိုမှပေါ့။
ဟော ကတ္တီပါအပြာလေးထွက်လာပါပြီ။
"လာ သွားစို့"
"ဟုတ်"
***
ကိုယ့်ကလေးလေးကတော့ မမလှလှလေးကို တင်ခေါ်ရလို့ မြူးတူးခုန်ပေါက်လို့ ။ ကလေးလေးကသိပ်ဆိုးတာ ။ မမလှလှ ကိုယ်လေးကို ကိုယ့်ဆီရောက်ရောက်လာအောင်ကို ခုန်နေတော့တာကွာ ။
ဖောင်းဖောင်းဥဥ လက်ဖြူဖြူလေးတွေကတော့ ကိုယ့်အင်္ကျီအဖြူလေးကို မရဲတရဲ ကိုင်လို့။
