BEING THE CEO SECRET WIFE(COMPLETED)

BTCSW-52

Klara's PoV

"Come on babies, matulog na kayo gabi narin."

They sit beside their own beds. Si Zia ang unang nagsalita.

"Tita Ninang, it's been three months since Mommy got coma. Why she still not awake po?"

Naawa ako sa mga bata lalo na kay Zia, maging sila ay apektadong-apektado. Ngumiti ako ng pilit at umupo sa tabi ni Zia, hinawakan ang kanyang mga buhok na huma-harang sa kanyang maamong muha ngunit may bahid na lungkot.

"Hindi ko rin alam baby Zia pero ang tanging magagawa natin ay ang magdasal para magising na si Ate."

Hindi siya umimik at nang tignan ko siya ay pasimple niyang pinunasan ang kanyang luha ngunit sinondan ito ng mas marami kaya wala siyang nagawa kundi ang hayaan na lamang.

"It was all my fault!" Namayani ang paghikbi at galit na boses ni Zia sa buong sulok ng kwarto nila.

"No, wala kang kasalanan Zia."

"Hindi Tita Ninang, it's all my fault kung hindi po sana ako sumunod sa human SpongeBob na iyon hindi niya sana ako maki-kidnap at hindi rin sana malalagay sa panganib ang buhay ni Mommy at ang kapatid po namin."

Humagulgol na siya at nagtakip ng mukha habang paulit-ulit niyang sina sabi na kasalanan niya ang lahat.

"Kumalma ka Zia, look at me baby Zia." Ina-ngat niya ang kanyang mukha habang ang buong mukha niya ay kapansin-pansin ang kalungkutan, pagsisisi, sakit at galit.

"It wasn't your fault baby, hindi mo ginustong makidnap ka at mapahamak ang Mommy mo at ang kapatid niyo. Wala kang kasalanan dahil hindi ikaw ang babaeng may gawa ng lahat. Hindi ikaw ang nanakit sa magulang mo, hindi ikaw ang sumuntok at sumampal kaya papaano'ng ikaw ang may kasalanan. Tama na okay? Wag mong sisihin ang sarili mo. Do you understand me Zia?"

Tumango siya at humiga sa kanyang higaan, nagtalokbong ito ng kumot at nagtaas-baba parin ang kanyang balikad tandang umiiyak parin siya. Bumaling ang tingin ko kay Ryle.

"Matulog kana kuya Ryle."

Hindi siya gumalaw sa kanyang kina-uupuan at na natiling nakatulala sa bintana.

"Kailan daw uuwi si Dad, Tita Ninang? It's been a week since we last so him, does he still love us po?"

"I don't know kung makakauwi ngayong weekend ang Daddy niyo dahil manggagaling siya sa US, isang business trip niya. And yes, he loves y'all so much."

"If he still love us, why does we feel unloved anymore? Napagod narin po ba siya sa amin? Sinisisi niya rin ba kami dahil sa nangyari kay Mommy?"

"Hindi-"

Zack's PoV

"I love you so much son." Natigil ang dapat sasabihin ni Klara ng pumasok ako sa kwarto nila at lumuhod mismo sa harap ni Ryle.

"Mahal na Mahal ko kayo and I never blamed you and your sister sa nangyari sa Mommy niyo."

Pumatak ang luha mula sa mga mata ko, hindi ko alam na ganito na pala ang nangyayari sa mga anak kong naiiwan dito sa bahay.

It's been three months magmula ng ma-coma si Kira at para sa akin, tatlong taon na ang nakalipas. Hindi parin siya gumigising, ang tiyan naman niya ay halata narin. Galing ako mula business trip sa US at agad na binisita ang asawa't anak ko sa hospital, pagkatapos ng dalwang oras agad akong umuwi rito.

Sumenyas si Klara tanda ng kanyang paglisan sa kinaroroonan namin. Tumango ako and I mouthed "thank you". Kulang pa ang thank you para magpasalamat kay Klara. Magmula ng macoma si Kira ay siya na ang tumayong ina ng mga bata, mayroon man ako o wala.

Siya ang takbuhan at nagsisilbing ilaw sa aming tahanan mula sa namatay naming kandila.

"Dad" Ryle called me and he start crying.

"Look son, I'm sorry for being always not there when you and your sister needs me. I'm sorry, I wasn't there son." I hugged him tightly and kisses his head.

"We love you Dad please don't leave us anymore. Stay with us, stay in this house and country. Forget about your business, please focus on us. Zia's blaming herself because of what happen to Mom, please try to cleared her mind that she wasn't." He pleased me well in fact, he doesn't need too because that is my responsibility and duty as their father.

"She needs you Dad. My little sister needs you po Daddy."

"I'll stay son, hindi na ulit ako aalis sa tabi niyo. Patawarin niyo ako, ni hindi ko na naisip na magiging ganito ang mangyayari sa inyo kapag umalis ako sa tabi ninyo. I'm sorry, forgive me son. I won't leave anymore, I'll stay."

"Thank you Dad." After he said those words, bumigat ang kanyang paghinga tandang siya ay nakatulog na mula sa bisig ko kaya dahan dahan ko siya inilapag sa kanyang higaan.

"I won't leave anymore son, inayos ko na ang dapat ayosin sa company natin sa US. Dito na lang ako sa tabi ninyo, kasama niyong mahihintay sa muling pagkagising ng Mommy niyo."

Before I went out from their room, I kissed their forehead. Pumasok ako sa kwarto namin ng asawa ko.

I feel empty and lost. Kahit gaano kaganda at kamahal ang kagamitan sa loob ng bahay at kwarto ay hindi magiging kompleto kapag wala ang ilaw ng tahanan.

Malaki na ang tiyan ng asawa ko, laging may bantay sa kanyang kwarto upang mabantayan siya ng maayos. Nagbayad rin ako ng nurse para kahit anong mangyari, hindi na kailangan na umalis ito para tumingin ng ibang pasyente.

Tatlong buwan na mula noon at hanggang ngayon ay parang bangungot parin para sa akin at sa mga asawa't anak ko.

Kahit siguro umiyak ako ng umiyak ay hindi ko mababago ang katotohanang hanggang ngayon ay nasa alanganin parin ang buhay ng mag-ina ko.

Batay sa sinabi ni Josh noon ay pagkalabas na pagkalabas pa lamang ni Seline mula rito sa hospital ay agad itong sumuko sa mga pulis. Siya mismo ang umamin at umako ng lahat, maging ang mga kasama niya noon bilang mga tauhan ay hindi niya dinamay dahil para sa kanya wala silang kasalanan, nasilaw lang sila sa pilak.

"Wake up my wife, I need you. We need you. We missed you so much, please come back to us. We love you so much, come back with our little angel. Please, My Cherie."

I hold our wedding picture cautious and begin to cry. I kiss my wife picture and hugged it constricting.

I wanna rest and forget everything in the way of sleeping.

Our night turn to sorrowful, empty and longing for our light of home.

_________________________________________
Itutuloy........

Gracias for reading this story!

Stay safe and healthy!

Lv: queenroses

___________________________________
VOTES AND COMMENTS
are
HIGHLY APPRECIATED!