Zayıf Noktam

"Duyuyorum anlatamıyorum"

Takipte olun bölümler hızlı gelicek sizi seviyoruz okumaya devam edin #ucyazarbirkitap

Ben içimden irem'e saydırırken onlarda cenkle konuşmaya başlamışlardı.
Uzun zamandan beri birbirlerinden hoşlanıyor fakat bir türlü açılamamıştılar.

Ben bunları düşünürken Selim'i yanındaki iki kızla konuşurken gördüm. Birbirlerine bir şeyler deyip gülüyorlardı.
İçim acıdı. Ben onu bu kadar düşünüp severken ben onun umrunda bile değildim. Gözlerim doldu.
Kendimi küçük düşürmemek için derin bir nefes aldım ve sınıfa geçtim.

Bana iyi geleceğini bildiğim için şiir defterimi çıkarıp gözlerimi kapatarak rastgele bir sayfa açtım.
Satırların hep beni sakinleştirip derdime ortak olduğunu düşünmüşümdür. Belki de bu yüzden şiire olan tutkum. Gözlerimi açtım ve sayfada olan şiire baktım. Duyuyorum anlatamıyorum (Orhan Veli Kanık). Bu şiiri belki 1000.okuyuşum. Ve kesinlikle beni anlatıyor.
Ben bunlara dalmışken yanıma birinin oturduğunu fark ettim.
Kafamı çevirdiğimemle burakla göz göze gelmem bir oldu.
2 senedir aynı sınıftayız ve son 1 yıldır bana takık. Ne kadar başkasını sevdiğimi ve ona o gözle bakamayacağımı söylesemde beni dinlememek konusunda oldukça ısrarcı. Biraz daha baktıktan sonra

"oturacak başka yer yokta yanına oturmamın bir sakıncası yok değil mi?"
diye sordu.
Bende "sorun olmaz"
deyip önüme döndüm.
Aslında çok iyi biri tüm reddedişlerime rağmen her zaman yanımda bana destek oluştur.
Ama ben nedense yanımda benim için çırpınan birini değilde benim varlığımın bile farkında olmayan birini canımdan bile çok seviyorum.
Bu düşüncelerim hocanın sınıfa girmesiyle bölündü. İlk ders tarihti ama tatil dönüşü olduğu için bu günlük ders işlemiyorduk. 40 dakikayı sohbetle geçirirken zilin çalmasıyla sınıf neredeyse boşaldı.
Bir dakika geçti geçmedi irem yanıma oturdu.
"Kızım iki dakika cenkle konuştum arkamı bi döndüm yoksun. Nereye kayboldun."
dedi nefes almadan.
İrem herşeyimi bildiği için çekinmeden;

"selimi kızlarla konuşurken gördüm. Keyfi baya yerindeydi. Biliyorum hakkım yok. Sonuçta hayatında hiç bir yere sahip değilim ama kıskandım. Kendimi kötü hissettiğim için de sınıfa geldim."
dedim.
İrem deli dolu bir kızdır ama benim neler hissettiğimi hep anlamış ve olabildiğince yardım etmiştir bana. Şimdi olduğu gibi. Onun içinde olduğu tüm cümleler canımı acıttığı için bana sarılmayı seçti can dostum. Bir süre sarılır pozisyonda kaldıktan sonra irem
"ben artık sınıfıma geçeyim ilk günden devamsızlık yapmayayım"
dedi yüzünde tebessümle. Tamam bakalım dedim bende gülümsemeye çalışarak. Bundan sonraki derslerde ilk ders gibi boştu. Yine kulaklıklarımı takarak evin yolunu tuttum.

Eve vardığımda annem evde yoktu. Tahminim üzere nöbetçiydi. Bu arada annem hemşiredir. Babam öldükten sonra geceleri de nöbet tutmaya başladı bana daha iyi bir imkan sunabilmek için. Vefakar annem..
Yemek için birşeyler  hazırladım birazını anneme ayırarak yemeğimi yedim ve salona geçtim.
Dizi izlerken bir yandanda İnstagram ve Twitter'dan Selim'i arıyorum.Yine kızlarla fotoğraf atmıştı alışık olduğum bir durumdu.İç çekerek saate baktım ve 22.45 ti.
Daha fazla üzülmemek için uykuyu seçtim yine.Yarın yeni bir gün diye içimden geçirdim lavobadaki işlerimi hallettikten sonra uykuya daldım.
Sabahın erken saatleri bana yeni günün haberini veriyordu.
Hemen yatağimdan kalkıp banyoda olan islerimi hallettim ardından formalarını giyip odamdan çıktım.
Anneme baktığımda uyuyordu sanırım yeni gelmiş ses çıkarmadan mutfağa gidip bir şeyler atistirdim.
Çantamı ve montumu alıp evden çıktım.Yolda Burak ile karşılaşmam onun için tesadüf olsada ben asıl amacını biliyordum.
"Aa Asya günaydın yine çok güzelsin" dedi ve sırıttı
"Umarım yanında yürümemde sakınca  yoktur" dedi imalı bir şekilde.

"Günaydın tabikide sorun yok"
dedim ve hafif tebessüm ettim.
Konuşmadan okula gelmiştik kapıda Cenk ve Selim'i görmem beni şaşırtmamıştı aslında.
Burağın yanından uzaklaştım ve hızlıca okula gireyim derken başıma gelene inanamıycaksınız!!!