~OYUN~BakuDeku

~Unutmak istemiyorum~

~Doğruluk Bakugou 2~

~Sabah~

Sabah iki çocukta sarmaş dolaş uyuyorlardı.En çokta Sarışın sarılmıştı yeşilliye.Sanki her an bişey olucakmış gibi tutuyordu Yeşilli çocuğu.

Güneşin ışıklarının hafiften yüzüne düştüğünü hisseden Sarışın çocuk artık uyanmak üzereydi.Uyandığında bu manzarayı beklemiyodu.Kollarında Deku vardı.Uykulu olduğu için sonradan jeton düşmüştü.Akiranın emriyle dün gece birlikte uyumuşlardı.

O kızı hatırladıkça Sarışın sinirden küfürler yağdırıyordu içinden.Amma bi an duraksadı.Hayali gerçek olmuştu.Sevdiği çocukla uyumuştu.Bu o kızın sayesinde olmuştu.Amma Sarışın çocuk asla bunu kabul etmiyordu.

Bunları düşünürken Yeşillinin uyumasından faydalanarak ona biraz daha sarılmış ve kokusunu içine çekmişti.Tam birazda yaklaşıp alnında öpecektiki Yeşillinin uyanacağını fark etmesiyle hemen yataktan kalkıp hızla lavaboya girdi.Az daha yakalanıyordu.Banyoda biraz soluklandıktan sonra elini yüzünü yıkadı ve banyodan çıktı.

O sırada Yeşilli çocuk çoktan üstünü giymiş ve odadan çıkmıştı.Çok heycanlıydı.Çünkü dün birlikte uyumuşlardı.Utandığı için Sarışınla yüzyüze gelmek istemiyordu.

Deku mutfağa inip kahvaltılık birşey hazırlamaya başladı.Tabak için bakınmaya başladı.Tabaklar en üst dolaptaydı.Yetişeceğini umarak elini dolaba uzattı ve sesli bi şekilde "Kahretsin!" dedi.

O an kendisini izleyen Sarışını gülme sesinden farketti.Sarışın çocuk hafif bi sırıtma ile hızla Yeşillinin arkasından gelip tabakları aldı.Tam tabakları alırken Yeşilli çocuk Sarışına döndü ve o an dudakları bir saniyeliğine birbirine değmişti.

Deku kızarmıştı.Bakugou ise hemen kendini uzaklaştırmış ve tabakları masaya sertçe koyarak "Bi işide düzgün yapsana lan  Lanet İnek!" demişti.

Kahvaltı bittikten sonra iki çocukta Sesin yani Akiranın gelmesini bekliyorlardı.Kahvaltıda iki çocukta tek bir kelime konuşmamışlardı.

Sarışın ve Brokoli salona geçmişlerdi.Sessizlikten ortam çok gergindi.
Birden Sarışın bu gergin sessizliği bozdu:

"Konuşsana lan ne mal mal bakıyorsun!Dilini mi yuttun?

O an Yeşilli çocuğun gözleri doldu ve kendini tutamadı.Ağlamaya başladı.Sarışın çocuk afalladı.

"Lan niye ağlıyorsun!?"

Yeşilli çocuğun ağlaması şiddetlendi.Sarışın çocuk anın paniği ile onu nası sakinleştirebileceğini düşündü.Ve aklına gelen ilk şeyi yaptı ne kadar garip olduğunu bilsede.

Yeşilli çocuk birden sustu.Şaşkınlıkla ona sarılan Sarışına baktı.Bunu beklemiyordu herhalde kendisini döveceğini düşünüyordu.Kalp atışları hızlanmıştı.İşin garip tarafı şimdi biraz daha huzurlu hissediyordu. O an sarışın çocuk sakin bi ses  tonuyla hala Yeşilliye sarılarak:

"Şimdi kes sesini ve neden ağladığını söyle yoksa seni şuracıkta öldürürüm"

Yeşilli çocuk üzgün bi şekilde sarışının kollarında ayrıldı konuşmaya başladı: