-final-
Bir kitabın aniden bitişi gibidir ölüm. Kitabın bittiğini anlayanlar yalnızca kitabın karakterlerini okuyanlardır, karakterler sonsuz bir karanlığa gömülür.
Ash ve Eiji, arkalarında onlar için üzülen insanlar bırakarak gittiler. Eğer başka bir taraf varsa orada mutluydular, ikinci bir hayat yaşanıyorsa orada karşılaştılar.
Veya karanlığa gömülüp sonsuza dek ayrı kaldılar.
Eiji, Ash için yazdıklarını okutamamıştı ona. Uzun uzun hislerini anlatma fırsatını kaçırmış, kalbi içindeki hislerle birlikte durmuştu. İşin tuhafı ise, Ash'ın da ölme ihtimaline karşın ona mektup yazmış olmasıydı. Eğer Eiji onun yokluğuna birkaç saat bile dayanabilmiş olsaydı okuyacaktı o mektubu.
Kimse o mektupta ne yazdığını öğrenemedi. Eiji'nin ölümünü duyan Shorter, mektubu yok etmeyi uygun bulmuştu. Açıp okumadığı mektubun dışında yazanlara ise istemsizce gözü ilişti.
*"Eşsiz güzellikte birini göster bana
Ancak vesile olur onu anımsatmaya
Kimin ondan da güzel olduğunu."
Bir daha onlardan kimse bahsetmedi, bu aşkı hatırlayanlar ise mutluluğun bir kelebek misali olduğunu öğrendiler.
•
* Romeo ve Juliet / Shakespeare
ŞİMDİ OKUDUĞUN
happiness is a butterfly / ash×eiji
Fanfiction"Bir gün yağmurun altında yatıp ıslanalım mı?" Eğer yaşanacakları önceden bilseydim, hiç düşünmeden hayır derdim. ⚠️ANGST! Asıl senaryodan bağımsızdır.
