ELFİDA 'YENİ AİLEM'

*dokuz*

Elif'in yaşını 4 olarak değiştirdim asklar.

Bayadır bölüm atmadım psikolojim düzelmiş değil hala yorum atarsanız mutlu olurum.

..............................

Hatırlatma:

Artık onlara abi deme zamanım gelmişti ama önce Emrah Vural ile konuşacaktım.

Yavaş adımlarla koridora çıktım Emrah abimin nerede olduğunu bilmiyordum. Onların odasına doğru adımlarken merdivenlerde Gül yengemi gördüm. Bu evrenin bir mesajı mıydı?

"Aa sen uyumadın mı canım?" Kafamı iki yana sallayıp cevap verdim.

"Yok Gül yenge uyumadım da. Emrah a- şey Emrah nerede acaba?" Son anda kıvırmamı fark edip gülümsemişti.

"Bizim odada terasta. Ben de şimdi Melek ablaya söyledim Türk kahvesi yapacaktı ona." İşte aradığım fırsat.

"Hımm tamam. Senden rica etsem bize bir izin verir misin? Benim biraz konuşmam lazım ab- Emrah ile." Yine son anda kıvırınca dudağımı ısırdım. Gül yengem bu sefer kıkırdadı.

"Tamam canım." Ona iyi geceler dileyip merdivenler de birkaç adım atmıştım ki tekrar seslendim.

"Gül yenge? Elif nerede? Ben bu karışıklıkta hiç soramadım."

"O anneannesinde kalıyor birkaç gündür. Yarın Emrah getirecekti." Kafa sallayıp onu onayladım ve bu sefer aşağı indim.

Melek abladan kahvenin yerini öğrendim ve bol köpüklü bir kahve yaptım. Dökmemeye çalışarak asansöre bindim.

Kapının önüne geldiğimde derin bir nefes aldım.

Bundan sonrası Allahu Teala'ya emanet hadi bakalım.

Kapıyı tıklayıp içeri girdim.

Abim balkonda arkası dönük bir şekilde oturuyordu.

"Masanın üzerine bırakabilirsin Melek abla. Sağ olasın.

"Melek abla yok ama ben geldim. Balkonuna ortak olabilir miyim acaba?" Bok gibi bir başlangıç yapmış olsam da vereceği tepkiyi bekledim.

"Bahar?" Henüz bu seviyeye gelmemiştik.

"Bahar yok Elfida var." Hemen kendini toparladı.

"Tabi tabi gelebilirsin." Yavaş adımlarla balkondaki diğer sandalyeye oturdum.

"Bir şey mi oldu? Hasta mısın? Ate-" devam etmemesi adına lafını böldüm.

"İyiyim iyiyim. Sadece konuşmak istedim. Aklımda oturtamadığım bazı noktalar var." Kahvesinden bir yudum alıp gözlerini yumdu.

"Vay be. Ellerine sağlık." Kafamı eğip samimi bir şekilde gülümsedim. Bardağını geri bırakıp arkasına yaslandı.

"Ne istersen sorabilirsin meleğim."

Midemde uçuşan kaplumbağaları umursamadan konuşmaya çalıştım.

"Küçüklüğümden sadece birkaç anıyı hatırlıyorum."

"Biri bıçaklardan korkmam. Nasıl ve neden başladı hiçbir fikrim yok?" Ufak bir kahkaha attı.

"Aslında o tamamen benim hatam. Seni biraz korkutmuştum bu konuda."

Anlatmaya başlarken aklımda bazı anılar belirginleşiyordu.

(Anıyı ikinci bölümde bulabilirsiniz <3)

Anlatmayı bitirdiğinde gözlerim çoktan dolmuştu.

"Başka neleri hatırlıyorsun?"

"Rüyalarımda hep bir sesin bana masal okuduğunu hatırlıyorum. Ama sanki okumuyor da daha çok fotoğrafları anlatıyor gibi."