အဆိပ်ပြင်းသောကြင်ယာတော်(မြန်မာဘာသာပြန်)

Chapter 2: မင်းငါ့ကိုမကြောက်ဘူးလား..

#Unicode

Ch2

"ဟူတ်ကဲ့ ဆရာ" နှစ်ယောက်လုံး ကပြန်ဖြေတယ်။သူတိူ့ထဲကတစ်ယောက်ပြောတာတော့
"မြို့စားမင်း..ကျေးဇူးပြုပြီး စိတ်လျှော့ပါဦး...ကျွန်တော်တို့ဆီမှာနောက်တစ်ယောက်ကျန်ပါသေးတယ်" မြို့စားမင်းကို ‌ပြောနေရင်းဘဲ စောင်နဲ့ပတ်ထာတဲ့ Gu Xijiu ကို ချထားပေးလိုက်တယ်။

မြို့စာမင်းက Gu Xijiu ကိုကြည့်လိုက်တယ်။မျက်မှောင်ကြီးကြုံ့လာပြီးပြောလာတာက
"အဲ့ဒီရုပ်ဆိုးတဲ့တစ်ယောက်လား!!
မင်းတို့ ရုပ်ဆိုးတဲ့သူကို ဘယ်မှာသွားရှာလာတာလဲ?"

တကယ်တန်းတော့Gu Xijiu က သူမ ပိုင်တဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို မမြင်ရသေးဘူး။သူမရဲ့ခန္ဓာကိုယ်က အားနည်းပြီးတော့ ပြန်တိုက်ခိုက်ရရင် သူမ သေ‌သွားလိမ့်မယ်ဆိုတာတော့ သိထားတယ်။ဒါကြောင့် အခွင့်ရေးကိုစောင့်ပြီး သည်းခံနေလိုက်တယ်။

အစေခံနှစ်ယောက် သူတိူ့ရဲ့ခေါင်းတွေ နိမ့်ချပြီး ပြောလာက
"မြို့စာမင်းခင်ဗျာ ..သူမရဲ့ ခန္ဓာပုံပန်းက အရမ်းကြီးလဲ မဆိုးရွားလှပါဘူး ပြီးတော့ ကျတော်တိူ့ ရတဲ့ အချိန်တိုအတွင်းမှာ ဒီထက်ပိုကောင်းတဲ့ မိန်းကလေးကို ရှာမတွေ့နိုင်တော့လို့ပါ..မစိုးရိမ်ပါနဲ့မြို့စားမင်းခင်ဗျာ..သူမက ခုချိန်ထိ အပျိူဘဲ ရှိသေးတယ် ပြီးတော့ ခု‌ေလးတင်ဘဲ ရေချိုး သန့်စင်ပေးထားပြီးပါပြီ.."

မြို့စားမင်းက လက်တစ်ချက်ဝှေ့ပြီး အစေခံတွေကို သွားခိုင်းလိုက်တယ်။
အားနည်းတဲ့ မိန်းကလေးကို အဲ့လူဆီကို အစေခံတွေက မြန်မြန် သယ်ပေးသွားပြီး အခန်းထဲကနေ ထွက်သွားလိုက်တယ်။

အခန်းထဲမှာ မြို့စားမင်းနဲ့အတူ ကျန်ခဲ့တာက စောင်နဲ့ အလုံးစုံ ပတ်ထုပ်ထားတဲ့ Gu Xijiu ရယ်ဘဲ ..။

မြို့စာမင်းက သူမ မျက်လုံးတွေကို အရင်မကြည့်ခင်မှာဘဲ မျက်နှာ ကို ဆက်ပြီး ကြည့်နေတယ်။သူမကစိတ်ပူပန်တာ‌မရှိသလိုခွင့်လွှတ်ဖို့တောင်းပန်ဖို့လည်းမကြိုးစားခဲ့ဘူး။

သူက အံ့ဩသွားပြီး မေးလာခဲ့တယ်
"ကောင်မလေး ..မင်းငါ့ကို မကြောက်ဘူးလား?"