- Gene buradayım ha?
Lucy, babasının terkedilmiş malikanesinin kasvetli havasını soluyordu. Aklına o geldi. Gülmeye başladı:
- O aptal...! Bana her doğumgünümde hediye gönderiyordu...! Gönderiyordu...
Gökyüzüne dikti bakışlarını:
- Seni seviyorum, baba... ?? Ah... Doğumgünümün üstünden 3 gün geçmiş...
Gözlerinden tek tek düşmeye başladı gözyaşları.Sürekli siliyordu sarışın büyücü onları ama türlü sonu gelmiyordu. Onlara takmamanın daha faydalı olacağını düşündü ve babasının çalışma odasına girdi:
- Fairy Tail...
O gün babası onu Fairy Tail'den çıkmaya zorlamış, loncaya saldırmış, yetmemiş gibi onu hiç tanımadığı biriyle evlendirmeye çalışmıştı:
- Benim ailem... Fairy Tail...
Elimdeki pembe ambleme baktı. Tekrar ağlamaya başladı:
- Ona... Natsu'ya... Daha fazla çektirmek istemiyorum... O ve Lisanna... Ama çok seviyordum...
Çığlık attı:
- NATSU !!!!!!.... NATSU !!!!!...
Sessizlik. VE ANİ BİR PATLAMA!:
- Neler oluyor ?!?!?!?!?!
Malikanenin diğer yarısında bir patlama olmuştu. Lucy korkulu gözlerle kapıya baktı. Bir şey ona yaklaşıyordu. Sanırım insan. Ama üzerinde pelerin vardı. Ellerini anahtarlarına götürdü:
- Kimsin?!
- Bize onun yerini söyle!
- Neyin yerini?
- Altın küre...
- Neyden bahsettiğini bilmiyorum
- İçinde öyle değil mi?
Yavaş yavaş ona yaklaştı:
- Onu bana ver de rahat et.
- ASLA !!
- Sus...
- ASLA OLMAZ! BEN BİR FAİRY TAİL BÜYÜCÜSÜYÜM!
- Fairy Tail? Sen mi?
- KAPA ÇENENİ!!
O karanlık koridorlardan patlama sesleri gelmeye başladı. Ardından da alev parıltıları:
- Natsu?...
Adam bunlara aldırmadan lonuşmaya devam ediyordu. Ama sesi çok bezgindi:
- Lüreyi bana vermesen bile ben alırım. Alamasam bile bir Fairy Tail büyücüsğ ve bir kadın olarak çok iyi para edersin. Şimdi zorluk çıkartmadan benimle gel.
Lucy onu dinlemiyordu bile. Kapıdan uzanan koridora vakıyordu. Patlamalar kesilmiş yerini iniltiler almıştı. İstemsizce bağırdı:
- NATSU !!!!!
Ses yok:
- NATSU !!!
- LUCYYY !!!
Natsu'nun sesi ?!:
- NATSU !!
- LUCY SAKIN VERME ONA !! SAKIN PES ETME !! GRHH...! SÖZ VERİYORUM! SENİ KURTARACAĞIM !!! ÇÜNKÜ BENİM SANA VERMEM VE SÖYLEMEM GEREKEN ÖNEMLİ BİR ŞEY VAR !! BEN---
- NATSU ?!?!
Ne iniltiler ne de sesler duyuluyordu. Adam o Natsu'yla konuşurken daha çok yaklaşmıştı. Nefesi iğrenç kokuyordu:
- Şimdi... Onu da hallettiğimize göre...
Ellerini sarı saçlarının üzerinden gezdirdi. Lucy şoktaydı. Adama bir tokat attı. Birazolsun uzaklaştı. Bunu fırsat bilip hemen Natsu'nun sesini duyduğu yere koşmaya başladı. O surada içinden dualar ediyordu: " Tanrım... Lütfen iyi ol... "
- NATSU ?!?!?!
Sadece sesi yankılanıyordu. Ağır adımlarla yürürken bir şeyin üzerine bastı. Ayağını yavaş yavaş üzerinden çekti.
Oydu bu Natsu'nun ona bin bir zorlukla getirmeye çalıştığı şey bu kolye idi...
