Thief | Chanmin

Hırsızlık

SELAAMM

Ben geldimmm. Çok uzun bir süre geçti ama bu hesaba giriş yapamıyordum o yüzden böyle oldu. Neyse artık bugün girebildim ve aktif bölüm atmaya çalışacağım.

Hikayeyi yarim bırakıp taslağa atmışım arada küçük bir aksaklık olabilir kusuruma bakmayın.

Iyi okumalaar uzun ama sıkılmayacağınız bir bölüm oldu.

💋 <33

~~~~~~~~~~~~~~

Herkes kendine göre acale ediyordu fakat birbirlerine göre herkes yavaştı. Herkes birbirine bağırıyordu ki en son biri susun diyene kadar. O kişi Changbin olmuştu. Changbin konuşmaya devam etti.

"Lan bi susun, böyle devam edersek bu gece bu iş olmayacak. Bakın zaten bildiğimiz bir yer ama bu demek olmuyor ki adam yine bizi yakalamaz. Grup olarak iş yapacağız. Kimse kendi kafasına göre bir yere gitmesin. Önceliğimiz kasalardaki paralar olacak. Zaten sabahtan beri 50 kere ne yapacağınızı planını konuştuk. Hâlâ neyin kavgası bu. Anlamayan sorusu olan var mı ?"

Evet, bugün uzun bir haftanın sonrasında hırsızlık yapacaktık. Aslına bakarsanız biraz tedirgindim çünkü gittiğimiz bir mekana tekrar gidiyorduk. Bu demek oluyor ki adam bizi yakalabilirdi. Ayrıca bir konu daha var ki Chan büyük sıkıntıydı. Gelmemesi için çok fazla konuştuk ama o çok fazla inatçı. Arkamdan ayrılmayacağına dair bir söz vermişti.

En son koltukta uyduğumuzun sabahında ıkimizde hiç bir şey olmamaış gibi uyandığımızda birbirimizden duygusuzca ayrıldık ve olanlar hakkında hiç konuşmadık. Böylesi ikimiz için de daha iyi. 

"Chan tekrar söylüyoruz Seungmin'in arkasından ayrılmak yok" dedi Jisung. chan ona kafa sallıyordu ama hiç güvenesim gelmiyordu.

********************

"Herkes hazır mı? yola çıkıyoruz" dedi Minho şöför koltuğundan bize seslenerek. herkes hep bir ağızdan evet dedi. yola çıkmıştık, ben hala tedirgindim. 

"Abi çok garip değil mi? kaçırdığımız kişiyle hırsızlığa gidiyoruz" dedi Hyunjin kahkaha atarak. ben dahil hepimiz gülmüştük. Düşününce gerçekten komik geliyordu. Chan'a baktığımda yüzünde anlamını çözemediğim bir tebessüm vardı. Sanki elma şeker almasına sevimiş ama tadı beklediği gibi çıkmayan bir çocuğun tebessümü gibiydi. Yani mutluydu ama buruk bir mutluktu. kafamı sallayarak düşüncelerimden kurtuldum.

Araba durduğunda geldiğimizi anladım. İçimdeki heycanı bastırarak "HADİ YAPALIM ŞU İŞİ" diye bağırdım motive etmek amacıyla. 7'imizde elimizi ortaya koyup üst üste birleştirdik ve "THİEF ÇETESİ" diye bağırdık. Bunu hep yapardık, güç verirdi bize. Daha fazla oyalanmamak adına arabadan indik. Evde hazırlandığımız için hepimizin yüzünde maske vardı. 

Önce hepimiz birbirimize bakıp birbirimizi onayladık. Sırayla ilerliyorduk. Ben ve Chan en arkadaydık. Mekanın arkasına geçip işi Jisung'a bıraktık. O bu işi ustaca yapıyordu, havalandırma geçidinin kapağını sessizce çıkarttı. Evet ordan geçecektik ama zaten çok uzun bir yer değildi. Changbin, Felix, Hyunjin, I.N., ben, Chan, Jisung, Minho sırasıyla içeriye girdik. 

"Hyunjin kafanı mükemmel ötesi totişime sokma lütfen" dedi Felix egolu bir sesle. "Benim suçum yok I.N. arkadan ittiriyor" dedi Hyunjin üzgünlükle. "I.N. geceyi bekle biraz sabret lütfen" dedi Felix kıkırdayarak. "Sessiz olun lan" Changbin'in sert sesini duyduktan sorna hepsi susmuştu. Biraz daha ilerledikten sonra hepimiz havalandırmadan çıktık.