𝑺𝒆𝒏 𝑽𝒆 𝑩𝒆𝒏 { Adbor }

-1|Gerçekler-

"Bu sahnenin devamı"nı hayal edersek nasıl olurdu..

"Çok çok özür dilerim" dedi Ada ağlayarak. Bora anlamsızca bakıyordu, aşkla..

"Ada saçmalama konuşucaz" Bora vazgeçmicekti, Kararlıydı. Ne olursa olsun devam..

"Konuşucak bişey yok Bora..Hoşçakal.." Ada arkasını dönüp hızlı adımlarda yürümeye başlamıştı.

"Ada!"

Ada olduğu yerde durdu..Bora'nın ne diyeceğini bekliyordu.

"Senden asla vazgeçmicem!" Daha yeni başlıyordu, herşey..

Ada'nın adımları hızlanmış, ağlaması daha da şiddetlenmişti. Bora'yı biliyordu, ne derse onu yapardı. Ondan asla vazgeçmiceğini adı gibi biliyordu.

***

Ada hâlâ dünün etkisindeydi, Sürekli ağlıyordu. Belki de Bora'nın bi kez sarılması ona yeterdi..

Kapı çalmıştı, Ada kendini toparlayıp kapının önünde durmuştu. Derin bi nefes alıp kapıyı açtı.

Karşısında Bora duruyordu. Ada geliceğini tahmin etmişti, Bora karşısında bitkin ve yorgun görünüyordu, gözleri kızarmıştı. Ağlamıştı..Çok belliydi.

Ada hem kendini hemde canından çok sevdiği adamı üzmüştü.

"İçeri buyur etmicek misin?" Sesi bile titriyordu, kısılmıştı..

Ada Bora'yı içeri almak istemiyordu ama mecburdu.

"Gel.."

Bora Ada'yı böyle gördüğü için üzülüyordu. Sanki onun yüzünden olmuş gibi üzülüyordu.

"Noldu niye geldin?"

"Sana demiştim, asla senden vazgeçmicem" Bora böyle demeye devam ettikçe Ada ağlıyordu. Bunu her söylediğinde Bora'nın ondan gerçekten asla vazgeçmiceğini biliyordu..

"Bora biz beraber olamayız, olamicaz"

"Neden Ada? Neden?" Belki de Ada Bora'ya gerçekleri söylese Bora Ada'nın peşini bırakacaktı, ama bunu söylemek cesaret ister..

"Z-Zamanı gelince..Öğreniceksin.." Bora garip bi bakış atmıştı, Ada ağlamaya devam ediyordu. Bora yavaşça Ada'nın yanına oturmuş, Ada'ya sarılmıştı.

"Ağlama,Seni böyle gördükçe dayanamıyorum.." Ada'da Bora'ya karşılık vermişti. Birbirlerine sarılmışlardı..

"Özür dilerim özür dilerim.." Ada'nın ağlaması daha da şiddetleniyordu. Bora Ada'yı tekrar kazanmak için elinden ne geliyorsa yapıcaktı. Tabi bu biraz zor olucaktı.

*

Ada yorgunluktan uyuya kalmıştı. Bora
Ada'yı yatağa yatırıp üstünü örtmüştü.

Bora terasta oturmuştu, Ada'yla olan
anıları sürekli aklına geliyordu.

*Flashback*

Ada : Bora..Bu çicekler çok güzel.

Bora : Senden daha güzel olamazlar..

Ada : Seni seviyorum..

Bora : Seni seviyorum sevgilim..

Ada : Sevgilim mi..?

Bora : Sevgilim..

*Flashback / son..*

"Vazgeçmicem Ada.. vazgeçmicem.."

*Flashback*

Bora : şimdi sana bi soru sorucam, evet ya da hayır.
Sonsuza kadar benim olur musun?

Ada : Bora..

Bora : Söyle Ada, Evet ya da hayır.

Ada : Evet..Evet..

Bora : Seni seviyorum sevgilim..

Ada : Bora'm..

*Flashback / son*

Bora'nın aklına anılar geldikçe dahada üzülüyordu.

*1 ay sonra*

Ada Bora'ya artık gerçekleri söylemeye karar vermişti, bi çırpıda söyleyip kurtulmak en iyisiydi. Bora belki de bi daha affetmicekti ama en iyisi bu olucaktı.

-Chat-

Ada : Bora Bi bakar mısın?

Bora : efendim Ada

Ada : **** restoranında buluşabilir miyiz?

Bora : tamam görüşürüz

..

Zor olucak, umarım değer..

Restorantta'

Ada erken gelmişti bi yerde oturuyordu.
5 dk ardından Bora gelmişti.

"Efendim Ada ne oldu?"

"Sana söylediklerimden sonra lütfen gitme.." Bunu söylemek bile hataydı..Gidicekti..

"Ada Noluyo iyi misin sen?" Değil..Bundan sonra da asla olamayabilirdi..

"Bora ben.."

"Sen ne Ada?"

"Ben sana yalan söyledim.."

"Ne..?" İşte beklenen o bakış sanırım bu son konuşmaydı..

"Ben aslında..Evliyim.." İşte bitti..Son..

Uzun bi süre sessizlik oluştu. Konuşma yok, nefesler kesilmişti. Ada ağlıyordu, Bora ise kötü bi şekilde bakıyordu..

"Bitti..Ada bana bunu aylar sonra söylemen tam bi hata" olucağıda buydu. Maalesef..

"Bora beni bi dinle nolur.."

"Dinlicek bişey yok Ada! Bi daha karşıma çıkma!" Zavallı Ada..

Bora arkasına bile bakmadan gitmişti. Ada arkadan Bora'ya bağırıyorfu bi yandan hıçkıra hıçkıra ağlıyordu..

Bu bi son muydu..? Hayır..
Daha yeni başlıyorduk..

Eveett ilk bölümün sonuna geldikk
Görüşürüzğ