Veritaserum • {marauders+jily fanfic problems}

Kanlı Dolunaylar

"Dram seven bir milletiz." deyip işin içinden sıyrılmak istiyorum ama ne yazık ki yabancı yazarların yazdıkları da bizimkileri aratmayacak nitelikte olduğundan çıkmaz sokağa varıyorum.

Şimdi birkaç anahtar kelime vereyim, zaten yeterince Jily fanfici okuduysanız gerisi zihninizde tamamlanır.

· Yedinci yıl
· Kan
· Dolunay
· Feci bir şekilde yaralanmış Remus
· Kan
· Geç kalınmış dönüşüm
· Acı ve tabi ki kan
· Yaralı James
· Işık hızında doğan bir aşk (hatta belki de daha hızlı)
· Veee kan
· Animagus
· Hastane kanadı
· Kan

Tanıdık geldi değil mi?

Lily merakı sonucu James'in ve diğerlerinin Remus için animagus olduğunu öğrenir, oysaki daha bu sabah James'e bencil bir ifrit olduğuyla alakalı şeyler söyleyip bağırmıştır.

Kendinden utanır, James'ten ÖLESİYE nefret etmesine hatta James'in "günaydın" demesine göz devirecek kadar ondan haz etmemesine rağmen yaptığı fedakarlığı görünce (ki bu GERÇEKTEN büyük bir fedakarlık, kesinlikle küçümsemiyorum. Hatta James'i ve Sirius'u bu kadar çok sevmemdeki ana nedenlerden biri bu diyebilirim ama şu an ana olayımız kurgu.) birden ona karşı tüm duyguları pozitif yönde değişir. Bla bla bla...

Şimdi mikrofonu bu tüylü sorunun sahibi kişiye, Remus Lupin'e uzatalım ve işin aslını öğrenelim.

"O günlerde dönüşümlerim korkunçtu. Bir kurtadama dönüşmek çok acı vericidir. Isırabileceğim insanlardan uzak tutuluyordum, onun için kendimi ısırıp tırmalıyordum. Köylüler gürültüyü ve çığlıkları duyuyor, vahşi ruhları duyduklarını sanıyorlardı."

↑↑↑ Bu durum James, Sirius ve Peter animagusa dönüşmeden önce.

"Ama dönüşümlerim dışında, hayatımda hiç olmadığım kadar mutluydum. İlk kez dostlarım olmuştu, üç büyük dost. Sirius Black, Peter Pettigrew ve tabii baban, Harry- James Potter."

"Bu üç dostun benim ayda bir kaybolduğumu anlamamaları zordu. Türlü türlü hikayeler uydurdum. Onlara annem hasta dedim, eve gidip onu görmem gerek dedim. Ne olduğumu öğrendikleri anda beni bırakacaklar diye dehşet içindeydim. Ama elbette, onlar da senin gibi Hermione gerçeği anladılar."

"Ve beni terk etmediler. Onun yerine dönüşümlerimi daha tahammül edilebilir hale getirmekle kalmayıp, ömrümün en güzel günleri haline getiren bir şey yaptılar. Animagus oldular."

"İnsan olarak bana arkadaşlık edemiyorlardı, onlar da hayvan olarak ettiler."

Hani kan, gözyaşı, yaralar?

Hogwarts'ın ilk beş yılı böyleydi belki ama James, Sirius ve Peter beşinci yıllarında animagus olduktan sonra her şey değişti. Ve Remus'un  "korkunç" diye bahsettiği dönüşümler, sadece birkaç dostun katılımıyla "ömrümün en güzel günleri" oldu.

Anladım, romantizm iyi hoş da Remus'a acı çektirmek hoşunuza mı gidiyor?

Veya Lily James'in ne kadar iyi bir insan olduğunu başka türlü anlayamıyor mu?

Ya da şöyle söyleyeyim, Lily sırf James'in iyi bir insan olduğunu anladı diye onun duygularına karşılık vermek zorunda mı? Ona bakılırsa Sirius da animagusa dönüştü ve -yine o fanficlerde- Lily en az James'ten nefret ettiği kadar Sirius'tan da nefret ediyordu. Ona niye aşık olmadı?

İnsan her iyi gördüğü kişiye aşık mı olmalı, daha doğrusu olabilir mi?

KESİNLİKLE HAYIR.

Tabi Jily belli sınırlar içerisinde yoruma açık bir ship, bu yüzden kimsenin Jily anlayışına karışamam ama seride Çapulculara ait olan canon bilgilerin Snape'in banyo yaptığı gün sayısından bile daha az olduğunu düşünecek olursak bir hikayenin "Çapulcu" kurgusu olabilmesi için en azından bu canonların var olması gerektiğini düşünmemiz de yanlış olmaz.

Herkes kendi kurgusunu, kendi hikayesini oluşturmakta özgür tabi ama ana hikayeye ait olayları ve unsurları çıkardıktan sonra geriye ne Çapulcular kalır ne de Jily.

Ahh bir de unutmadan, şöyle bir şey de var. Biri -ki bu genellikle Lily olur- Bağıran Baraka'ya yaklaşır, Remus da onun kokusunu alır ve bu yüzden içerideki dostlarına zorluk çıkarır, onları yaralar falan filan.

Gözler ve kulaklar yine Remus'ta.

"Yine de çok tehlikeliymiş! Karanlıkta bir kurtadamla birlikte dolaşmak ha! Ya ötekilerini atlayıp da birilerini ısırsaydınız?" dedi Hermione.

"Bugün bile aklımdan çıkmayan bir düşünce. Ve birçok kez de böyle bir şeyin olmasına ramak kaldı. Sonradan bunları hatırlayıp gülerdik. Gençtik, düşüncesizdik, kendi zekamızdan başımız dönmüştü."

Ehh, bizim de başımızı döndürüyorsunuz beyefendi. Öhöm, neyse.

Yani Hogwarts arazisinde ve Hogsmade'de dolaşırken birilerine rastlamışlar ve Remus birkaç kez kontrolden çıkmış. Ama James ve Sirius büyük hayvanlara dönüştüğünden onun birini ısırmasına engel olmuşlar.

Ayrıca Remus'un kendini suçlamaya meyilli mizacını da göz önünde bulunduracak olursak James'in  ya da Sirius'un yaralanması halinde gülemeyeceğini de biliriz.

Yani kan yok, yara yok, dram yok. Eğer canınız dram çekiyorsa Remus'un toplumdan dışlanışını yazabilirsiniz. Veya geleceğe dair kaygılarını...

Ama yok, onlar aşkla bitmiyor be yaa! Neyleyeyim ben ilişkiye köprü olmayan dramı!

Ver oradan yaralı bir James! Yanı başına da ağlayan bir Lily serp! OHH MİSS!

HOP çiftimiz hayırlı olsun!

Bu mudur yani? İnsan ruhuna ait, duygulara ait bir şey var mı burada? Neyse...

Bu fanficlerdeki bir başka sorun da şu: Madam Pomfrey çocukların animagus olduğunu nereden veya neden biliyor?

Hadi Lily olanları ihmal sonucu gördü diyelim. (Ki bu da mantık sınırlarını zorlayan bir durum.)

Poppy ne alaka? Hem Madam Pomfrey'in tehlikeli şeylere (Quidditch gibi) tutumunu hepimiz biliyoruz. Açıkcası ben Poppy'nin illegal yollarla animagus olmuş birkaç çocuğun bir kurtadamla yalnız kalmasına göz yumacağını zannetmem. Çapulcuların Madam Pomfrey'ye yakalanma veya muhtaç olma gibi bir durumu olduğunu da sanmıyorum.

Bu çocukların zekasını neden bu kadar küçümsüyoruz? Dumby'yi bile kandırmışlar! Koskoca Dumbledore'dan bahsediyoruz. Hani şu bilmem kaç tane adı olan, ölmek bilmeyen, sürekli bilmece gibi konuşan, çok şey söyleyip hiçbir şey söylemeyen adamdan...

Zihin okuyabilen, görünmezlik pelerininin altındaki kişilerin bile varlığın hissedebilen adam, bu çocukların animagus olduğunu anlayamadı.

Başlarınızı eski okul müdürüne çevirin lütfen.

"Sirius dün gece bana hepsinin nasıl da animagus haline geldiğini anlattı. Müthiş bir başarı- en zoru da, bunu bana fark ettirmeden yapmış olmaları."

Dumbledore gibi biri bile anlayamamış olan biteni. Yani anlayacağınız ne Poppy ne de Lily bizim çocuklar istemeden veya söylemeden böyle bir sırrı öğrenemez. Snape olayını hatırlayacak olursak orada da Sirius'un parmağı vardı ki bu konuya da ayrıca değineceğim zaten.

Evet, veritaserumun etkisi geçmek üzere, yani bölümün sonuna geldik. Bir dahaki sefere görüşmek dileğiyle!

Görüşlerinizi belirtirseniz ve oy vermeyi ihmal etmezseniz çok mutlu olurum:)) Şimdiden teşekkürleer.

Okuduğunuz için teşekkür ederim, seviliyorsunuz ♥

♦ Muziplik daha yeni başlıyor...