මට හිතාගන්න බෑ කරන්න ඕනෙ මොනවද කියලා.. ගෙදර ආපු වෙලාවෙ ඉදන් කාමරේ එහාට මෙහාට ඇවිදලාම මගෙ කකුල් දෙකත් කැක්කුමයි දැන්..
ප්‍රැක්ටිස් හැමදාම තියෙන නිසා අපි හැමෝම ඉන්නෙ එකට.. වෙන වෙනම තමන්ගෙ අපාර්ට්මන්ට් වල ඉන්න එක ට්‍රාන්ස්පෝට් වලට කරදර නිසා..මෙහෙම ඉන්න එක හොදයි එතකොට කැමරා කාරයොන්ගෙන් වදයක් නැ...ඒත් අදනම් මට අද හිතුනෙම මෙයාල නොහිටියා නම් කියලා.. කට්ටිය දැන්ම නිදාගන්න පාටකුත් නෑ ...
මෙයාලා නිදාගන්නකල් ටේටේ ගෙ ඩයරියට අත තියන්න විදිහක් නෑ....
කුකී නිකමට හරි ආවොත් කියන ගැස්ම මගෙ හිතේ හැමවෙලාවෙම තිබුනා.
ඒත් එක්කම දොරට තට්ටුකරන සද්දෙට නම් ඇත්තමයි මගෙ පපුවම හිරිවැටිලා ගියා.. මුලු ඇගටම දාඩියත් දාලා තියෙන්නෙ නිකන් හොරවැඩක් කරලා අහුවුණා වගේ...
කාමරේ ඇතුලට ආවෙ හෝබි හ්‍යුන්ග්..
"ජිමිනා මොකෝ කරන්නෙ "
"ආහ්.මේ.... මොකුත් නෑ හ්‍යුන්ග්..."
"එහෙනම් එහාට මෙහාට ඇවිද ඇවිද කල්පනාකරන්නෙ මොනවද ජිමිනියෝ.. ඕනවටවඩා කල්පනා කරන්න එපා දේවල් ගැන. සමහර දේවල් වැඩිපුර හිතනකොට වැඩිපුර අව්ල් වෙනවා..
ඕමෝ...මේ. මෙච්චර දාඩිය දාගෙන මොකෝ , හා හා දැන් වොශ් කරන් නිදාගන්න ගිහින් . අපි උදේම යන්න ඕනෙ "
හොබි හ්‍යුන්ග් හැමදාම ඔහොම තමයි.එයා නිදාගන්න කලින් අපි හැමෝම හොදින්ද කියලා බලනවා..ඒ උනාට මම දන්නවා හොබි හ්‍යුන්ග් එහෙම කරන්නේ ඇයි කියලා..එයාටත් මට වගේම බය ඇති..
එකපාරක් නාලා හිටියා උනත් ආයෙම හොදටම දාඩිය දාලා හින්ද වොශ් එකක් අරන් දොරත් ලොක්කරගෙනම ඇදට ආවෙ ටේ ගෙ ඩයරියත් අරන්..
ඒ නිල්පාට ලෙදර් කවරෙ දකිනකොට මට මතක්වෙන්නෙ ඉස්සර ටේයි මමයි රන්ඩුවෙන හැටි..
එක දවසක්.....
"ඒයි ජිමිනා. ඔහොම ඉන්නවා.. දන්නැද්ද අනුන්ගෙ ඩයරි කියවන්න හොදනෑ කියලා... කෝ මෙහෙදෙනවා.."
"ආ... ඩයරි කියවන්න හොදනෑ කියලා මොන පොතේද තිබ්බෙ කියනවකො මුලින්.. ලියන්න හොදනම් කියෙව්වම මොකද , මලවිකාර.."
YOU ARE READING
𝐓𝐀𝐄𝐇𝐘𝐔𝐍𝐆'𝐒 𝐃𝐈𝐀𝐑𝐘 | 𝐕𝐊𝐎𝐎𝐊 ✔︎
Fanfiction[ T A E K O O K ] ජීවිතේ කියන්නෙම හිතන්නෙ නැති දේවල් සිද්දවෙන අමුතුම නවාතැනක්. මේ කියන්න යන්නෙත් ඒ වගේ කතාවක්... ලෝකෙට හිනාවක් ගේන කෙනෙක් ගැන.. උඩු හුළඟ ගිනිගෙන දැවී අවුළුවාලූ බැඳුනු හදවත් යදී යළි සෙනෙහසක කඳුලක් ඉටි පහන් දී අල්තාරයේ ලඟින් රැඳි සෙව...
