ඩයරිය කියවමින් අතීත මතක අස්සෙ පාවෙවී ඇදට වෙලා හිටපු මට වෙලාව ගතවෙනවා කියලා හිතුනෙම නෑ.
" හ්‍යුන්ග්.. "
ටේටේ ව හිතපුරාම මවාගෙන ඩයරියත් පපුවට තුරුලු කරගෙන අඩනින්දෙ වගේ හිටපු මාව ගැස්සිලා ගියේ දොරට තට්ටු කරන්න වත් නවතින්නෙ නැතුව දොර ඇරගෙන ආපු ජන්කුක් නිසා.වෙලාවෙ හැටියට කරන්න කිසිම දෙයක් තිබුනෙ නෑ..
ජන්කුක්ට ඩයරිය අහුවුණොත් ඔක්කොම ඉවරයි..
එක තත්පරේට හැමදේම විදුලියක් වගේ හිතේ ඇදෙනකොට ඉක්මන් වුනු මං ඩයරිය ඇද යටට විසිකරා...
ඒත් එක්කම සිද්දවුනේ නම් සාමාන්‍යයෙන් මගෙ ජීවිතේ අනිවාර්ය අංගයක් වෙච්ච දේ..
ඔව්... ඩයරිය විසිකරන්න නැමුණු විදිහට මටත් බ්ලැන්කට් ඔක්කොමත් එක්ක ඇදෙන් බිමට පෙරලුනා..
" ආයිගො හ්‍යුන්ග්..."
"අද ප්‍රැක්ටිස් ආවෙත් නෑ "
"
මේ කාමරේට වෙලා ඒ පාර බිම පෙරලි පෙරලි මොකද කරන්නෙ.. "
" මොනවද ඒ විසිකරේ ඇද යටට..හොරවැඩක් කරනවා නේද ගෙදරට වෙලා.. "
කාමරේට ආපු ජන්කුක් ගෙන් ප්‍රශ්න වැලයි.කියවන්න ගියාම නම් තාමත් ඉස්සර හිටපු පොඩිඑකාම තමයි.ඒත් අහන ප්‍රශ්න වලට දෙන්න මගෙ ළඟ උත්තර නෑ..
කොහොමහරි ජන්කුක්ව එතනින් යවාගන්නයි මට ඕනවුනේ..
" පිස්සුද කුකී..මං මේ එපාවෙලා ඉන්නවා කාමරේ ඉදලාම.ආයෙ මොන හොරවැඩ කරන්නද මේක අස්සෙ ඉදන්.. "
ජිමින් එහෙම කිව්වට ජන්කුක්ට නම් හිතේ සැකයක් ඇතිවුනා..ජිමින් හ්‍යුන්ග් තමන්ට මොනවහරි හංගනවා කියලා ජන්කුක්ට හිතුනා.. තමං කාමරේට එනකොටම දැකලා පුරුදු පොතක් ඇදයටට විසිකරපු හැටි...
කොච්චර හිතුවත් ඒ පොත ගැන ලොකු මතකයක් ජන්කුක්ට නෑ...
ඒ අතර ජිමින් ජන්කුක්ගෙ සිතුවිලිවලට බාදා කලා..
" ආපූ...බලනවා ගද. .
යනවා යනවා , වොශ් කරන්නෙත් නැතුව දාඩියත් දාන් මගෙ කාමරේට ආවෙ මොකද "
මං කිව්වෙ කුකීව අව්ස්සන්න . ඔහොම දෙයක් කිව්වම ජන්කුක්ව කාමරෙන් එලියට යවාගන්න ලේසී..
YOU ARE READING
𝐓𝐀𝐄𝐇𝐘𝐔𝐍𝐆'𝐒 𝐃𝐈𝐀𝐑𝐘 | 𝐕𝐊𝐎𝐎𝐊 ✔︎
Fanfiction[ T A E K O O K ] ජීවිතේ කියන්නෙම හිතන්නෙ නැති දේවල් සිද්දවෙන අමුතුම නවාතැනක්. මේ කියන්න යන්නෙත් ඒ වගේ කතාවක්... ලෝකෙට හිනාවක් ගේන කෙනෙක් ගැන.. උඩු හුළඟ ගිනිගෙන දැවී අවුළුවාලූ බැඳුනු හදවත් යදී යළි සෙනෙහසක කඳුලක් ඉටි පහන් දී අල්තාරයේ ලඟින් රැඳි සෙව...
