Sabah yine erken kalkmıştım.
Alarmın çalmasına birkaç dakika kala uyanıyordum hep, fakat alarm kurmadığımda da uyanamıyordum. Çok garip ve sinir bozucu.
Elimi yüzümü yıkadıktan sonra üstüme, okula ve havaya uygun olacak kıyafetler giydim.
Historia kendi uyanamadığı için odasına gittim, hem camını açık bırakmış, hem de yorganı kafasına kadar çekmişti.
"Uyan hadi geç kalacağız."
Yanına gidip kafasına vurdum, başka türlü uyanacağı yoktu.
"Ne güzel uyandırdın beni, günaydın."
"Hadi kalk elini yüzünü yıka, ben de tost falan yaparım."
"Karışık yap benimkini."
"Nasıl yediğini biliyorum zaten, sen çabuk hazırlan sadece."
Mutfağa gidip Historia'nın tostunu hazırladım, kendime yapmama gerek yoktu, zaten aç değildim.
"Evde yiyecek zamanım yok okula yürürken yiyeceğim."
Diyerek hazır tostu almıştı Historia.
Kapının arkasında asılı duran hırkamı ve şemsiyemi aldım, belki gün içersinde kar yağardı.
"Oha, her yer bembeyaz olmuş."
"Evet, akşam bile bu kadar yoktu."
"Doğru sen dışarı çıkmıştın, sırf şu sıkıcı banka oturmak için."
"O da yalan oldu zaten, benden önce biri oturmuştu oraya."
"Senin gibi insanlar varmış demek, ben o aptallığı sadece sen yapıyorsun sanıyordum."
"Aptallık değil, hoşuma gidiyor oturmak."
"Garipsin, sevdiğin şeyler falan."
"Ne varmış benim sevdiğim şeylerde?"
"Armin ders çalışmayı seven tek kişi sensin aramızda, kimsenin sevmediği şeyleri seviyorsun."
"Boş yapma, garip biri de değilim."
"Tamam aynen."
"Değilim işte."
"He he."
"Ne kadar gıcıksın..."
"Ya, ben evden çıkarken para almayı unuttum, sen de vardır versene biraz."
"Merak etme, garip kardeşin sen unutursun diye yanına fazladan para almıştı."
"Canım kardeşim, ver bakayim parayı."
"Al, kantinden bir şeyler alırsın artık."
"Yok, birine borcum var onu ödemeyi düşünüyorum."
"Ne kadar?"
"Fazla değil, neyse geldik."
"İlk dersin neydi?"
"Bilmiyorum."
"Arada görüşürüz."
"Görüşürüz."
