Save me

Κεφάλαιο 32 ( Είχα δίκιο; )

Songan's pov:

Όλη μέρα είχα ένα παράξενο συναίσθημα, κάτι δεν πηγενε καλά. Το πρωί αφού φτάσαμε στο τμήμα νιώθω λες και κάτι θα γίνει και όλα θα καταστραφούν. Ο κυρίως Pho (a.k.a. Διοικητής) δεν έχει έρθει σήμερα, είναι άρρωστος είπαν, τον πήρα τηλέφωνο για να μάθω αν είναι καλά και με διαβεβαίωσε πως ήταν πολύ καλά και πως δεν χρειάζεται να ανησυχώ. Του είπα πως θα τον επισκεπτομουν μαζί με τον Chen μετά που θα σχολουσαμε.

Σήμερα παρατήρησα πως όλοι ήταν πιο χαλαροί και πως έκαναν περισσότερες πλάκες μεταξύ τους. Ο Mark ένας από τα γραφεία στον κάτω όροφο είχε θρονιαστει σε μια καρέκλα στο κέντρο που ορόφου μας και έλεγε διάφορα πράγματα που είχαν βρει σε σκηνές εγκλήματος. Τόσο καιρό και ακόμα να αποδεχτώ ότι πρέπει να ακούω και να γράφω όλα αυτά τα ανατριχιαστικά γεγονότα.

Στο μεσημεριανό όλοι μαζεύτηκαν σε μια αίθουσα αλλά εγώ ο Chen και η Jinhan αποφασίσαμε να κάτσουμε στο γραφείο μας και να φάμε ήρεμα κάνοντας διάλειμμα χωρίς να ακούω έξτρα λεπτομέρειες υποθέσεων. Μόλις καθόμαστε και ανοίγουμε τα τάπερ που είχαμε φέρει για μεσημεριανό ήρθε μια ειδοποίηση στο λάπτοπ του Chen. Μόλις το τσεκαρε χλωμιασε.

Jinhan: Πες μου πως δεν είναι αυτό που φαντάζομαι... Είπε σφιγμένα

Chen: Θα σε κάνει να νιώσεις καλύτερα;;;

Jinhan: Καλά, πάω να πάρω τηλέφωνο τα μικρά να πάνε αμέσως σπίτι, εσύ τον έχεις εδώ. Και έβγαλε το τηλέφωνο για να πάρει τα μικρά.

Songan: Τι έγινε;

Chen: Μόλις ανέβηκε ένα σάιτ με πορνογραφικό υλικό και άλλα τέτοια σχετικά με ανήλικα παιδιά και των δύο φύλων. Δεν ξέρω ποιος και γιατί το κάνει αλλά από σήμερα εσύ και τα μικρά θα είστε μαζί μας και καλό θα είναι να κοπούν τα πολλά σουρτα φέρτα γιατί αν είναι κάποιος από το παρελθόν σας θα είστε ο αμέσως επόμενος στόχος του. Και είστε πολύ σημαντικοί για να αφήσουμε κάτι να πάθετε.

Songan: Από το παρελθόν;; Μα ο Nosaka είναι φυλακή σωστά;; Τον είδα που αναστατώθηκε.

Chen: Ναι, όσο για αυτό βρέθηκε νεκρός στο κελί του κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες εχθές το πρωί.

Είχα μείνει, τι εννοεί;;; Γιατί δεν μου το είχε πει;; Χώθηκα στη καρέκλα που καθόμουν και έκλεισα τα μάτια μου. Σίγουρα ένιωθα ανακούφιση, αλλά πως έγινε αυτό; Γιατί; Φοβάμαι. Αν αυτό είναι η αρχή για κάτι χειρότερο;;; Η πόρτα άνοιξε απότομα και η Jinhan μπήκε μέσα κατακόκκινη.